Mijn vader, Johan Effing, is naast een vakkundig stucadoor, al meer dan 50 jaar weerman. Hij kan dan ook beter dan wie dan ook een oordeel geven over de bijzonderheid van de hoeveelheid sneeuw die het afgelopen weekend in Enschede en omgeving is gevallen. Iedere dag stuurt hij mensen die belangstelling voor zijn waarnemingen hebben een mail met daarin de gegevens van de afgelopen dag en een kort weerpraatje. Vandaag schreef hij:"Nu de sneeuw in de digitale regenmeter bijna allemaal gesmolten krijg ik een steeds beter beeld hoeveel neerslag er hier verleden week vrijdag en zaterdag naar beneden is gekomen. Als ik al het smeltwater van de digitale regen meter bij elkaar optel kom ik aan een neerslag som van 59 mm over 25 26 en 27 november. Vliegbasis Twente komt alleen over 25 en 26 november al aan een neerslag som van 65 mm. Het wordt me steeds meer duidelijk dat er vrijdag en een deel van zaterdag hier iets heel bijzonders is gebeurt. Het gebeurde heeft lijkt veel overeenkomsten te hebben met de sneeuwstorm van 16 januari 1918. die Buisman in Bar en Boos beschrijft. Ook toen is er volgens artikelen in kranten uit die tijd grote schade aangericht in de bossen. Ook hebben toen de waarnemingen op veel neerslag stations een dag of drie stil gelegen. Morgen is denk al de sneeuw in de digitale regenmeter gesmolten. Dan ga ik alles nog weer eens weer op een rij zetten. Vanmiddag heeft de zon hier geruime tijd geschenen. Bijgevoegd een plaatje dat ik vanmorgen gemaakt heb op de parkeerplaats voor het gemeentehuis.Tot Morgen, Johan Effing"
Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw
Vanmorgen lopend boodschappen gedaan. Met de auto leek ons niet zo verstandig.
Eerst even onszelf uitgraven.
Zo de weg is vrij.
Het was flink ploegen door de sneeuw.
Jonge aanplant in het “vuurwerk rampgebied”
Het was ook ronduit gevaarlijk. Dikke takken braken af. De brandweer moest voortdurend uitrukken.
Achter ons huis is het sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw.
Verslag van een korte wandeling in de sneeuw
Zojuist tegen beter weten in samen met Egbert een kleine poging gewaagd de trein van Enschede naar Hengelo te nemen. Ivette zou immer voor het eerst de sopraansolo partijen in het Weihnachtsoratorium van Bach zingen in de Stadhuishal van Hengelo. Ivette had zelf nog vanuit de trein gebeld rond 17.00 uur, dus dat zat nog goed! Zelf zag ik het niet zo zitten om te gaan, maar omdat er vanwege de sneeuwval al zoveel van haar familie niet kon komen, had ik al een heel klein beetje besloten dat wanneer er ècht treinen zouden rijden, ik ook mee zou gaan. 
Het midden op een kruispunt gestrande busje van Connexxion voorspelde echter niet veel goeds. *Op dit moment valt de straatverlichting weer uit* Het was echt ploegen door de sneeuw op weg naar het station. Op de singel stond het verkeer compleet vast. Een automobilist vertelde dat hij om 16.00 uur vanmiddag vertrokken was uit Oldenzaal en op weg was naar huis. Op dat moment was het 18.30 uur en had hij twee en een half uur gedaan over 8 kilometer… Wij waren natuurlijk lopend, dat leek ons sneller gaan dan met de auto. Eenmaal aangekomen in het station stond het daar natuurlijk vol met wachtende mensen. We besloten nog maar een keer te bellen maar het systeem was telkens overbelast. Uit eindelijk kregen we iemand te pakken en die kon ons vertellen dat het concert toch was afgelast. Arme Ivette, zo hard gestudeerd en er zo naar toe geleefd!!! Ook vreselijk voor het koor, het orkest en de dirigent. * Op dit moment is de straatverlichting weer aan en staan een paar mensen weer een auto te duwen buiten die zich heeft vastgereden* Dan maar weer terug naar huis en dat leverde een mooie sneeuwwandeling op. De straatverlichting was inmiddels uitgevallen. 
Het leverde dus ook een paar mooie plaatjes op. 
Er is bij ons een behoorlijk pak sneeuw gevallen. Dit is goed te zien op de volgende foto. De laatste meting bij ons achter het huis was 17 centimeter. Het zal morgen ook ongetwijfeld een enorme zooi geven. Gelukkig hoef ik een keer nergens heen! 
Mijn vader geniet als weerdeskundige nog eens extra van zulk weer. Hij vertelde me net nog even dat er sinds 1968 niet zoveel sneeuw is gevallen. Hij heeft diverse kranten aan de telefoon gehad en de mailtjes met verhalen en foto’s stromen bij hem binnen. Hij had ook al mensen gesproken die de auto langs de kant hadden gezet en te voet van Enschede naar Losser zijn gegaan. Zelf sprak ik ook een man die met de fiets aan de hand van Hengelo naar Enschede was gelopen. Hij had er ongeveer anderhalf uur over gedaan. Het is echter heel gevaarlijk op de weg. We horen voordurend sirenes van de brandweer. Ik heb onderweg zoveel dikke takken op straat zien liggen en wij kunnen vanuit ons huis zien en horen hoe de takken van de eik die achter het rijksmuseum staat afknappen. Ben blij dat ik thuis zit en niet ergens in de auto in een file… Ik neem zo een lekker wijntje, ik kom de avond wel door!
Het grote dichten is begonnen!
Als je dirigent bent van een jongenskoor kun je de jongens niet vaak genoeg complimenteren met hun goede prestaties. Dit doe ik dan ook veelvuldig als ik daar een goede aanleiding toe zie, of nog liever als ik hoor dat het goed gaat! Natuurlijk spreek ik ze ook af en toe vermanend toe! Dat jullie niet denken dat ik geen strenge doch rechtvaardige dirigent ben! Ook moeten jullie niet denken dat ik enkel en alleen brave jongens op het koor heb. INTEGENDEEL!!!!
Ze drijven me af en toe tot wanhoop… Zo komen er jongens stelselmatig te laat en zeggen dan dat het aan hun vader ligt. Ook vergeten ze hun map en dat ligt dan weer aan de vergeetachtigheid van hun moeder. Soms zeggen ze dat hun fietshelm is gestolen en dan ligt ie in de bosjes buiten. Ook doen ze het licht soms uit als ik in de kelder de mappen aan het pakken ben! Het is ook een sport snoepjes te eten tijdens de repetitie zonder dat ik het in de gaten heb. Of vliegtuigjes te vouwen van brieven die aan ouders zijn gericht!!!! Zo lang mogelijk kauwgum kauwen tot dat Mariette het ziet, ja ja! “Sorry dat ik te laat ben maar ik moet eerder weg” is ook een goeie… “Mariette, mijn moeder is het repetitie schema kwijt” Grrrrrrr, JIJ bent het kwijt! En kletsen dat kunnen ze: heeeeeeele repetities door! Daarnaast slaan ze elkaar met de map op de kop alsof het hun lieve lust is. Ze pielen net zo lang aan hun naamkaartje totdat ze het ongeveer hebben opgegeten. Een stoel heeft vier poten, totdat je met je gat op de grond ligt…. Op de piano rammen als Mariette even een liedje moet pakken uit de kelder (nee, ze hebben het nog niet door dat ze ook dan het licht uit kunnen doen….) en stiekum naar de grote zaal gaan om daar op de pauken te spelen. Vieze moppen vertellen (het zijn tenslotte mannen)…..
Nee, nee, nee, het is geen pretje zo’n jongenskoor!!!!!!!! Vandaar dat ik ieder jaar de hulp van Sinterklaas in roep om de jongens ter orde te roepen. Zo tussen alle voorbereidingen voor alle kerstconcerten door geeft ik als dirigent van het Stadsjongenskoor Sinterklaas de opdracht over iedere jongen een vermanend woordje te schrijven. Sinterklaas volgt de jongens op de voet…… luister en huiver…… op 1 december. “Gna, gna gna….”.
Lustrumconcert Kringzingers
Na de opstelling maken, vleugel goed zetten, intensief inzingen, jurkjes goed, strikjes goed, corsages op, opkomen en afgaan bespreken, keel smeren met koffie, thee of water, zenuwachtig in de zaal kijken of er al publiek zit, konden we opkomen om het eerste blokje te zingen! We hadden het concert in 4 verschillende tijdsperiodes ingedeeld. Deze delen werden aan elkaar gepraat door Nini, die dat zeer vakkundig deed. Het eerste blok “1990 tot 1995 ” bestond uit louter a capella liederen uit de 16e eeuw. Dit heeft deels te maken met de omstandigheden waarin het koor toen functioneerde. We hadden geen beschikking over een piano en omdat sommige liederen niet al te moeilijk zijn stonden ze nu eenmaal op het programma destijds. Wel was het een hele klus om al deze liederen “uit de oude doos” weer opnieuw in te studeren. Het was een feest der herkenning voor oud-leden, en zo was het ook bedoeld.
Ook het tweede blok “1995-2000” stond in dit zelfde teken. Per blok was ook gekozen voor een lied “dat het uitvoeren nooit had gehaald”. Soms had een lied het concert nooit gehaald en besloten we dat ook nu niet uit te voeren. Bij het jaar 2000 werd nog in het kort stil gestaan bij de ramp van Enschede, iets waarbij bijna alle koorleden zeer betrokken waren. Het jaar 2000 was immer ook ons jubileumjaar. We stonden toen vlak voor ons grote concert, en we besloten het af te lassen. Niet in de laatste plaats vanwege de thematiek van het stuk dat we toen op het punt stonden uit te voeren: The history of the flood van David Lord. Een spectakelstuk over de zondvloed dat begint met BANG, BANG, BANG!!!
In het derde blok mocht onze vaste pianist Gerard van Kempen van zich laten horen met een virtuoos stuk van Liszt en Arensky. Het koor zong liederen uit de periode “2000-2005”: liederen van o.a. Mozart, Haydn en de Klerk. Bij dit blokje liederen voelde het huidige zich al wat beter thuis. Na dit blok werd onze CD, voorzien van een feestelijk lintje, aangeboden aan prof. dr. Henk Zijm, huidige Rector Magnificus van de Universiteit Twente èn prof. mr.dr Huib de Jong destijds initiatiefnemer voor de CD namens het toenmalige College van Bestuur
Na de pauze zong het koor samen met de tenor Egbert van Hattem enkele liederen die men ook op de CD kan beluisteren. Hett koor had er zo te horen veel zin in! Tot slot mochten alle aanwezige oud-koorleden meezingen het het Abschiedlied van Johannes Brahms. Dit was geweldig omdat er toch meer dan 15 oud- koorleden aanwezig waren. Het was ontzettend leuk om zo’n groot koor te mogen dirigeren.
Na het concert was er natuurlijk de onvermijdelijke borrel met veel complimenten voor de opzet van de viering van het lustrum, het zingen, de CD en de hele entourage! Het was ontzettend gezellig. De Kringzingers zouden de Kringzingers niet zijn als er nadien nog heerlijk en overdadig werd gegeten. Bij twee koorleden thuis was een Turkse cateraar aangetrokken om een heerlijke tafel eten klaar te maken. 
Kijk de heren staan al klaar om aan te vallen!!!
15 jaar Kringzingers
Dit jaar viert het personeelskoor De Kringzingers van de Universiteit Twente alweer haar derde lustrum. Ooit begonnen als kleine sub-vereniging van de UT Kring, is het koor nu na 15 jaar een club van formaat geworden. De eerste repetities werden nog in een collegezaal van het ELTN gebouw gehouden, daarna heeft het koor diverse repetitieruimtes versleten. Uiteindelijk heeft het koor haar stek gevonden in de Audiozaal van het Vrijhof Cultuurcentrum op de Campus van de UT. In deze ruimte wordt aanstaande zondag 20 november om 15.00 uur dan ook het lustrumconcert gegeven.
Het Koor brengt een bont en luchtig programma uit vier eeuwen en vele landen: van Engelse drinkliederen en Franse en Italiaanse liefdesliedjes uit de 16e eeuw, via klassiekers als Mozart en Haydn, en romantici als Brahms en Schumann, tot redeloze zangen van Albert de Klerk. Dit programma vormt een kroniek van de afgelopen vijftien jaar. Aan het eind van het concert zal het Abschiedslied van Brahms gezongen worden. Alle aanwezige oud-leden mogen dan meezingen.
Het koor wordt begeleid door pianist Gerard van Kempen en tenor-solist en UT-medewerker Egbert van Hattem zal ook van zich laten horen.
Tijdens het concert wordt aan de Rector Magnificus van de Universiteit Twente, prof.dr. W.H.M.Zijm, een CD uitgereikt. Deze CD met romantische muziek kon het koor dank zij financiële steun van het College van Bestuur van de UT dit jaar realiseren.
In de pauze en na afloop van het concert kan er geklonken worden in het Theatercafé.
Sebastian Brouwer schittert in Missa Criolla
Bron: TC Tubantia 14 november 2005
Denekamp – Sint Nicolaaskerk, zondagmiddag. Het Oost-Nederlands Kamertjes Koor o.l.v Mariette Effing met o.a. de Missa Criolla van Ariel Ramirez. M.m.v. de tenor Sebastian Brouwer en het ensemble Macondo.
‘Eenvoudig. Direct. Deze muziek komt rechtstreeks uit het hart’, merkte de tenor Sebastian Brouwer onlangs over de Missa Criolla van Ariel Ramirez op in een interview in deze krant. De muziek zou de kloof naar het volk moeiteloos overbruggen en zelfs deuren naar een andere wereld kunnen openen. De musicus kwam superlatieven tekort en ik ging gisteren dan ook met hoog gespannen verwachtingen naar het concert van het Oost-Nederlands Kamertjeskoor, waarbij Brouwer de solopartij voor zijn rekening nam.
Die verwachtingen werden helemaal ingelost. Inderdaad een wonderschone compositie, die de klassieke en de lichte muziekwereld op authentieke wijze moeiteloos met elkaar vermengt. Je zou bijna vergeten dat er volgens velen een scherpe scheiding bestaat tussen die twee werelden. Dat Brouwer ervaring heeft met het vertolken van dit werk, er voor honderd procent achter staat en zichzelf volledig gaf, maakte de uitvoering helemaal bijzonder. Wat een passie en wat een natuurlijk stemgeluid. En niet te vergeten de inbreng van het Ensemble Macondo en het Oost-Nederlands Kamertjeskoor, dat op meerdere momenten de amateurstatus ontsteeg. Overigens gaf het koor ook blijk van professionaliteit in de (helaas) korte, Argentijnse composities die voor de mis op het programma stonden. Een uitstekend samengesteld programma, maar ik had het koor eigenlijk heel graag wat langer a capella horen zingen. Macondo, een groep die in wisselende bezetting muziek uit Latijns Amerika speelt, bracht ook enkele instrumentale composities ten gehore. Wat mij betreft is de kerk als podium voor deze muzikanten met hun karakteristieke panfluit en charango-geluid evenmin ideaal als een tochtend winkelcentrum. In een broeierig café zou de groep beter tot zijn recht komen, hoewel gezegd moet worden dat bij de begeleiding van de mis wel weer alles op zijn plaats viel. En dat er af en toe wel eens een snaar gestemd zou mogen worden, deed totaal geen afbreuk aan het geheel. Kortom: geen woord te veel, de opmerking over de kloof die overbrugd zou worden. Prachtig, vooral het Gloria.
Een half uur voor aanvang van het concert stond er al een file voor de deur die de parkeerplaats blokkeerde. De grote Sint Nicolaaskerk zat bijna vol en het applaus na afloop was niet van de lucht. Een dubbel en dwars verdiend applaus.
Nicolet Steemers
Misa Criolla (2)
Het concert van vanmiddag begon om 16.00 uur…
Edvard Hagerup Grieg (1843-1907)
Bijna iedereen die bij de poll invulde dat hij een deuntje van kon fluiten van Edvard Grieg, zal ongetwijfeld de volgende melodie herkennen. Mijn eerste echte kennismaking met Edvard Grieg was toen ik als 18 jarig blaaskaakje op het conservatorium kwam en gevraagd werd in het kamerkoor te zingen. Op een van de eerste repetities stond één van de vier psalmen van Edvard Grieg op het programma: Hvad est du dog skjon. Daar werd ik als eerstejaars ineens enorm voor het blok gezet, niet anders gewend dan de koormuziek van het jongerenkoor uit Losser. Ik stond naast Eline, een echte alt, waardoor ik mezelf helemaal niet hoorde zingen. Ik hoor in mijn hoofd de tenor Alberto nóg de solo zingen, ik had een groot ontzag voor hem. Van mezelf had ik het gevoel dat ik het écht niet kon, zulke moeilijke muziek vond ik het. Laat staan dat ik ooit iets in het Noors had gezongen. Later zou ik ook kennismaken met de cantate voor mannenkoor, bariton en orkest Landkjending en delen uit Olav Trygvason die ik eens met een mannenkoor uit Duitsland heb uitgevoerd.
Edvard Grieg is zondermeer de grootste componist die Noorwegen ooit heeft voortgebracht. Grieg studeerde vanaf zijn 15e aan het conservatorium in Leipzig en later maakte hij in Kopenhagen kennis met de Deense componist Niels Gade. Zijn vroege werk behoren nog tot de Duitse romantiek en later liet hij zoals veel componisten in die tijd zich inspireren door de Noorse volksmuziek. Gedurende zijn leven was Grieg bekend als componist, dirigent en pianist. De de Peer Gynt suite (1876) is ongetwijfeld een van zijn bekendste werken.
Zijn villa op landgoed Troldhaugen in Bergen kan nog steeds worden bezichtigd. 
Misa Criolla
Aanstaande zondagmiddag 13 november geef ik om 16.00 uur een concert met het Oost Nederlands Kamertjeskoor in de St. Nicolaaskerk te Denekamp.
Tijdens dit concert zal de Misa Criolla van Ariel Ramirez ten gehore worden gebracht. Voor de vertolking van de prachtige tenorpartij heb ik de medewerking gezocht van oud-Oldenzaler Sebastian Brouwer. Sebastian heeft samen met mij aan het Twents Conservatorium in Enschede gestudeerd. Daarna heeft hij zijn studie vervolgd aan het Sweelinck conservatorium te Amsterdam. Voor de begeleiding van de Misa heb ik de samenwerking gezocht met Ivan Vargas een Chileen die al jaren in Enschede woont. Hij is de leider van het muzikaal gezelschap Macondo, een groep die uit wisselende musici bestaat en die zich toelegt op het spelen van Latijns- en Zuid Amerikaanse muziek. De leden van Macondo zullen de Misa begeleiden zodat het een swingend geheel gaat worden. Het is werkelijk een feest om met deze mensen te mogen samenwerken. Zij spelen alles uit hun hoofd op grotendeels originele instumenten zoals de bombo, de charango en de siku. Zij leren mij de passie, het ritme en nog meer plezier uit dit stuk te halen.
Naast de Misa zal het ONKK al dan niet samen met Macondo een aantal Spaanstalige liederen ten gehore berengen. Ook Macondo zal als groep van zich laten horen. Het gaat echt een heel bijzonder en uitbundig concert worden!
Het concert zal ± 1½ uur duren, zonder pauze. Aanvang: 16.00 uur. Toegang: 8,- p.p. Kaarten verkrijgbaar bij de VVV in Denekamp, tel. 0541-355752
Met TC Tubantiabon van afgelopen maandag (pagina 12): 2 euro korting!