Het Oost Nederlands Kamertjeskoor heeft gisteravond het publiek een fantastische avond bezorgd. De Waterstaatskerk was versiert met rode rozen, het publiek werd gastvrij ontvangen, de programmaboekjes zagen er prima verzorgd uit en de koorleden zelf natuurlijk ook. Het blijft een hele opgave om zo’n concert te organiseren en ik moet zeggen dat het allemaal prima geregeld was, inclusief de after party.
Twee weken geleden tijdens een repetitie werd me eindelijk duidelijk dat het goede gevoel er was. Dit lijkt een beetje laat maar dat is het echt niet. Ik bedoel daarmee dat je het gevoel hebt dat er iets bijzonders gaat gebeuren, dat je met z’n allen mooie muziek maakt, zo mooi dat het je ontroert. Dat had ik toen bij een van de liederen vas Gustav Holst Come to me in the silence of the night. Dat goede gevoel kun je alvast in je zak steken voor het concert. Je weet dat je er met z’n allen iets heel moois van kunt maken, dat geeft veel vertrouwen.
De leden van het ONKK hebben zich gisteravond voor meer dan 100% gegeven. De inzet en concentratie was bewonderenswaardig want we hadden geen gemakkelijk programma. De moeilijkheid zat hem niet zozeer complexheid van de muziek maar wel in de hoeveelheid nootjes en de spanning die je dan moet zien vast te houden gedurende het concert. In de liederen van Holst kun je veel persoonlijke emotie en dynamiek kwijt maar in From the Bavarian Highlands gaat het ook over dansen en feestvieren. Al die verschillende sferen moet je met z’n allen neer kunnen zetten en vasthouden. Ook moet je het publiek overtuigen dat je dit met volle inzet en plezier doet. Het publiek was erg enthousiast over het concert, we hebben veel complimenten gehad. Egbert van Hattem zong een drietal liederen solo en dat heeft hij fantastisch gedaan. Ooit begonnen als bescheiden ONKK tenor staat hij daar nu prachtige solo’s voor zijn rekening te nemen, iedereen heeft er van genoten en was onder de indruk.
Ook na het concert viel er voor het publiek samen met de koorleden nog veel te genieten. In een café-dancing naast de kerk was er gelegenheid om onder het genot van een hapje en drankje na te praten. Het was erg leuk om allerlei oud-leden weer te zien en te spreken. Ook het vaste pubiek, de ouders, broers en zussen, chatters, kinderen en partners waren van de partij. Terwijl we aanvankelijk nog deftig met elkaar zaten te converseren over Vaughan Williams, Elgar en en andere belangrijke zaken, ging na een uurtje ineens het volume van de achtergrondmuziek op tien en troonde het jongste koorlid Christa iedereen de sansvloer op om een van de liederen van Elgar in pratijk te brengen: Come and hasten to the dancing. Merry eyes will soon be glancing. Ha! My heart upbounds!
De voetjes gingen van de vloer en iedereen danste de spanning van de intensieve repetities en het concert van zich af. Het was ouderwets gezellig en ze kunnen het allemaal: Dance dance dance!
Wat er fout ging bij het fotograferen weet ik niet, maar het geeft de sfeer van het feestje prachtig weer!
Voor meer foto’s van de afterparty klik hier (alleen voor leden).
