Nee, dit is niet een landingbaan van Vliegveld Twente maar het sfeervol verlichte voetpad naar de Stiftskerk te Weerselo van vanavond: kerstavond 2005. Een deel van het Stadsjongenskoor zong daar in de kerstviering. Het geheel was erg mooi in stijl. Geen opdringerige verlichting op weg naar de kerk, maar kaarslicht. Natuurlijk mag de midwinterhoorn in zo’n authentiek Twents landschap niet ontbreken. Zoals het hoort bliezen ze bij de waterput.
De 15 jongens die uitgekozen waren dit optreden te verzorgen kwamen weer tip top aan in hun mooie pakken. Voor degene die het vooroordeel heeft dat er alleen maar hele brave jongens in zo’n koor zingen even deze foto’s. Links ziet u de situatie in totale anarchie en uitgelatenheid: vreselijk!!!! Rechts de situatie nadat ik ze vermanend heb toegesproken en dat ziet er ietsiepietsie beter uit, ahum! 
Voor een deel van de jongens was het vanavond dan ook erg spannend. Het Stiftskerkje is erg klein en we kunnen daar niet met het hele koor zingen. Evenals vorig jaar had ik de oudste jongens gevraagd dit te verzorgen. De hele sopraangroep deed dit op 1 jongen na, voor het eerst. In plaats van met een hele groep zing je dan ineens maar met z’n zessen de partij en dat is een hele verantwoordelijkheid! De verantwoordelijkheid wisten ze prima te dragen en dat vind ik verassend goed van ze! De concentratie was optimaal en dat na zo’n zware week. Ook voor mij was het onwennig omdat ik in plaats van te dirigeren plaats had genomen achter de vleugel. Tijdens de repetities begeleid ik alsof ik nooit anders doe, maar tijdens een optreden is dit toch een heel ander verhaal. Het kerkje zat afgeladen vol. De koster had zo’n 180 mensen geteld en dat is voller dan vol. Het was een sfeervolle viering. Na de dienst kregen de jongens een leuke attentie. Een mok vol met lekkere chocolaatjes en bonbons, een kerstkaart en een knutselpakketje. Het zijn de kleine dingen die het doen en daarvoor wil ik de organisatie hartelijk bedanken!
