Het mappenmonster
Gisteravond na het concert voor de Oldenzaalse Proaters was een aantal jongens druk aan het meehelpen opruimen. Sep en Hein zorgen altijd dat de elektrische piano weer in de hoes komt, de kruk in de doos, het lampje, het pedaal en de standaard. Ze dragen het geheel de auto in en klaar zijn we. Nu had ik ook een van de jongens met de krat met concertmappen zien lopen, dus ik had zomaar aangenomen dat deze krat ook achter in die auto was gezet. Ik zag ‘m in ieder geval niet meer staan in de ruimte waar wij zongen. Verder ook niet meer over nagedacht, ik had er alle vertrouwen in dat het goed zou komen.
Vandaag hadden we om 16.00 uur een concert in Haaksbergen. Om 14.30 kom ik aan en kijk om me heen waar de krat met mappen is. "Hein, hebben jullie de krat met mappen ook uit de auto geladen"? vraag ik. "Mappen?" zegt Hein "Die hebben wij niet, die staan bij Steven’s vader in de auto. "Nee" zegt Steven heel zeker "bij ons niet". "Ruben, weet jij er meer van?". "Nee" zegt Ruben, "ik weet het echt niet". Ook de begeleiders weten van niets. Consternatie alom ineens ! De telefoonlijst wordt er bij gehaald en het grote bellen is begonnen. Ik begin met inzingen en we zingen de meeste liederen nog even kort door zonder mappen. Dat kan eigenlijk best wel maar we zijn maar met een klein groepje vandaag en dan is het risico erg groot.
Na het inzingen blijkt de krat met mappen gelokaliseerd. Bij het opruimen van de kerstborrel bleken de mappen toch verloren ergens in een hoek te staan. Gelukkig hielp iemand uit het bestuur van het jongenskoor mee met opruimen dus hij wist van wie die krat was. Hij dacht slim te zijn en heeft de krat niet mee naar huis genomen maar op de lokatie afgegeven waar we ook hadden ingezongen. Mij even bellen was ook heel handig geweest…
Ondertussen is Charles, de vader van Guus en Frederik, de mappen al gaan ophalen. Dat is me wel even een ritje van Haaksbergen naar de Lutte èn weer terug. Iedereen zat voortdurend op de klok te kijken, half vier, kwart voor vier, tien voor vier…. Ja, om vijf voor vier stapt Charles onder luid applaus de koffieruimte binnen waar we staan te wachten tot we kunnen opkomen. Iedereen pakt zijn map, de solisten stoppen nog even snel de solo’s er in, we maken een rij en het concert kan beginnen.
