Gisteren overleed op 94 jarige leeftijd de legendarische Zweedse koordirigent én docent Eric Ericson.
Eric Ericson was onder andere dirigent van het Zweeds Radio Koor en regelmatig gastdirigent bij het Nederlands Kamerkoor. Als docent koordirectie inspireerde hij vele dirigenten.
Tijdens mijn koordirectiestudie heb ik één keer de kans gehad onder hem te zingen tijdens een workshop op het (toenmalige) Twents Conservatorium. Ik was eerstejaars student koordirectie en zong net een paar maanden in het kamerkoor. We zongen de psalm Hvad est du dog skjön van Edvard Grieg. Wat ik als jonge student heel opvallend vond is dat hij niets voorzong, maar alleen maar af en toe wat tonen aangaf met een klein keyboardje. Verder zat er zo’n enorme vaart in de repetitie dat het voor mij een bijna verbijsterende ervaring was. De repetitie was in het Engels, we zongen in het Noors en als meneer Ericson aftikte om een aanwijzing te geven, gaf hij daarna eigenlijk geen nieuwe inzet aan. Nee, het was maat 10 overnieuw, midden in een zin en je kreeg geen nieuwe toon, je moest maar meteen de goede noten zingen. Niet goed, overnieuw, nee niets aangeven… doen. Daardoor zat je als zanger op het puntje van je stoel tijdens de repetitie en was je 100% geconcentreerd. Maar, ik denk dat ik zeker de helft van de tijd de weg kwijt was in de partituur. Het ging me allemaal veel te snel en ik wist dat ik nog heel erg veel moest leren.
