Gisteren zong het personeelskoor van de Universiteit Twente voor een zeer goed gevulde Audiozaal tijdens het Broodje Cultuur van de Cultuurestafette. Het koor nam een stevige revanche na een nogal teleurstellende en zorgen barende generale repetitie van vorige week woensdag. Zelf beschouwde ik dat als een eenmalig incident veroorzaakt door warmte, drukte en slechte concentratie, maar de koorleden waren toch best wel in mineurstemmig na die repetitie. De uitgebreide peptalk en wat specifieke aanwijzingen hebben geholpen want het concert was een groot succes. Gelukkig maar!
Het publiek was erg enthousiast over de culinaire opzet van het concert en er is veel gelachen. De Tedddy Bear’s Picnic zette de luchtige sfeer goed neer en het Optimistisch Lied van Strategier over de burgerman versus de dichter viel in goede aarde. Ook Mathilde van de Klerk werd erg goed begrepen door het publiek. Het blokje vis verliep boven verwachting! Zeer tevreden was ik over de Haring van Strategier en het Japanse Sohran bushi. Beide liederen waren niet eenvoudig!! De humor in Haydn Die Beredsamkeit kwam ook goed tot zijn recht.
Pianist Gerard van Kempen toonde zich van zijn zeer sterke kant in het korte maar zeer komische en heel erg muzikaal gespeelde Das Butterbrot van Mozart. Het smeren van de boterham was zeer goed te horen!
Het lied Die Martingans van Klein werd niet door ieder koorlid gewaardeerd maar kwam in het programma heel erg goed van pas. De gans werd nog tijdens het lied gebraden en werd spetterend opgediend. 
Daarna was het tijd voor een liefdesliedje: Drink to me only, een lied dat we al jaren op het programma hebben staan, verliep desastreus! Een valkuil waar ieder koor wel eens in trapt: het makkelijkste liedje van het programma ging helemaal de mist in. Wat er precies gebeurde is moeilijk te achterhalen. Het detoneerde op een totaal dramatische wijze en het kwam ook niet meer goed… Naar het publiek heb ik het maar afgedaan als: de tenoren keken even naar de serveerster in plaats van naar de dirigent. Dit sloot namelijk goed aan bij het volgende lied de Banquet Fugue van Rutter waarbij de bassen "een boer" moeten laten en zo zijn alle vooroordelen jegens bassen en tenoren weer eens bevestigd!
Maar deze zelfde mannen lieten zich gelukkig weer van hun beste kant zich in de liederen van Kuhlau en Schubert. Daarna besloten we het concert samen met de dames met het humoristische lied Heftantattat van Frank Deiman op tekst van Willem Wilmink.
Het was een erg leuk en ontspannen concert. Naast de bloemen van het koor kreeg nog een hele grote bos bloemen van Hannah de Vries van het Cultuurcentrum. Ik weet wel waarom! Morgen zal ik dat uit de doeken doen.
