Om jullie nieuwsgierig op te wekken vast een foto van afgelopen weekend. Een uitgebreider verslag volgt later.
Concertreis Kringzingers
Zoals ik jullie al eerder schreef, het personeelskoor van de Universiteit Twente bestaat dit jaar alweer 15 jaar. Dit heugelijke feit wordt het hele jaar door uitbundig gevierd. Eerder dit jaar hebben we twee opnamesessies gehad voor de CD die we met subsidie van het College van Bestuur mochten maken. Deze CD zal op het lustrumconcert van 20 november in de Audiozaal van de Vrijhof worden gepresenteerd.
De Kringzingers hebben zichzelf ook een cadeau gegeven: namelijk een echt uitje. Morgen is het eindelijk zover. De Kringzingers gaan dit weekend op concertreis naar Schiermonnikoog. We zullen met z’n allen overnachten in Herberg Rijsbergen, dineren in Hotel van der Werf en zaterdagavond zullen we om 20.00 uur in het Dorpshuis samen met het Shantykoor Gin See To Heich een concert verzorgen. Naast liederen van de Klerk, Brahms en Schumann hebben we speciaal voor deze gelegenheid ook liederen uitgezocht die op een of andere manier het eilandgevoel verwoorden. De in houd teksten varieert van zee en strand, tot aan de liefde en, niet te vergeten, de drank.
In de bus zullen we van Anneke, de absulute Schiermonnikoogdeskundige van het koor, het volgende lied leren:
SukerJantjen liech tò sliepenMooi de hôle op ‘e dis,Mar op ‘t last da rupte Tryntjen:”‘k Lou dat ik in kueke mis”.Lytje Ruun, Lytje RuunTrooi kear reoun om Folkerts schuun;Lytje Ruun, Lytje Ruun,Trooi kear reoun om Folkerts schuun;Dat gaat vast een leuk weekend worden!
Update: Arm
Nauwelijks bijgekomen van de after-party van het concert van het Stadsjongenskoor mocht ik afgelopen week weer naar het ziekenhuis met mijn arm. Daar kwam ik in een behandelkamer, het leek wel lopendebandwerk. Iedereen daar had wel een gipsarm, enkel of been. Wel vier patienten werden tegelijk geholpen. Zorgvuldig werd mijn gips er afgeknipt. Oh, wat een heerlijkheid!!! De dokter keek even naar mijn zielige armpje, daarna in mijn dossier en zei dat ik meteen moest beginnen met oefenen. Geen gips meer maar voorzichtig buigen en strekken tot de pijngrens!
Opgetogen liep ik naar huis, maar ook wat onzeker. Want, wat kan ik nu wel en wat niet. De eerste paar dagen heb ik het nog erg rustig aan gedaan maar ik merkte al snel dat ik ongemerkt ook weer gewone bewegingen kon maken. Soms ga ik daarmee de fout in zoals die keer dat ik met mijn rechterhand de koelkastdeur open maakte en zomaar met links een fles witte wijn wou pakken…. Auw!
Wel is het me deze week gelukt om weer wat troep op mijn bureau op te ruimen. Ook kon ik de bladmuziek niet in de hoesjes en mappen krijgen en heb alles maar op een stapel gedonderd. Ik moest immers een concertmap maken… een zooi werd het! Ook de mappen en boeken kreeg ik niet meer in de kast, ik moest opassen dat ik daar weer niet over struikelde. Overal lag wel wat. Dit gold ook voor de was. De afwas wordt nu al bijna twee weken iedere dag door Egbert gedaan: hulde! Ook koken doet hij, boodschappen, voor chauffeur spelen en hij blijft maar lief en aardig! Dit terwijl hij het WK dammen in Amsterdam verslaat voor de Volkskrant.
Maar volgens één van de vele fysiotherapeuten die ik in mijn koren heb moet ik veel méér proberen, “kan geen kwaad” zegt Hedwig. Dat is erg mooi, ik ga mijn best doen. Ik zou al zo blij zijn als ik met links weer de blaadjes van mijn partituur kon omslaan. Aanstaand weekend heb ik alweer een concert op Schiermonnikoog met de Kringzingers in het kader van het 15 jarig bestaan van dit personeelskoor van de Universiteit Twente. Het zou fijn zijn als ik dan weer wat verder was.
Typen met links voelt nog niet goed. De shifttoets indrukken gaat nu weer. Voor de rest typ ik dit bericht met slechts één vinger.
De recensie
Op verzoek: Uit Dagblad Tubantia
Stadsjongenskoor negentig jaar jong
OLDENZAAL – Jubileumconcert door het Stadsjongenskoor o.l.v. Mariëtte Effing. In Plechelmusbasiliek en Stadhuishal, zondagmiddag. M.m.v. Aartje Disberg (piano), Hans Stege (orgel) en Ivette van Laar (sopraan).
Het Stadsjongenskoor uit Oldenzaal is negentig jaar jong. En dat is nu eens geen cliché. Waar veel knapenkoren het in de loop der jaren moesten afleggen tegen de moderne ontwikkelingen, bleef het Oldenzaalse koor overeind. Misschien niet alle jaren even fier, maar op dit moment valt er beslist leven in de brouwerij waar te nemen, dat hoort en ziet een kind.
Van het jubileumconcert was erg veel werk gemaakt. In de basiliek werd een programma met religieuze liederen geboden, waarbij ook rekening was gehouden met de keuze van de jongens zelf. Sinds jaar en dag schijnt de favoriet onder de zangertjes het ‘Tollite hostias’ van Saint- Saëns te zijn. Mijn persoonlijke favoriet is, zeker sinds dit concert, het ‘Pie Jesu’ van Lloyd Webber. Jesse Boere (een dijk van een stem) zong hierin solo, samen met de sopraan Ivette van Laar. Speciaal voor de gelegenheid was er een reünie georganiseerd voor oudleden van het Stadsjongenskoor en wie belangstelling had, kon ook meezingen in het projectkoor. De oudste deelnemer, de zesentachtigjarige Chris Loohuis versterkte het koor dan wel zittend, maar zong uit volle borst mee. Petje af voor het projectkoor dat in zo korte tijd een fraai uitgebalanceerde koorklank wist te bereiken. Die kwam vooral mooi tot zijn recht in het ‘Credo’ van Wilhelm Heinrichs. Na de pauze werd het feestelijke concert voortgezet in de stadhuishal, waar het Stadsjongenskoor, evenals het Jongemannen- en het Projectkoor lichte muziek ten gehore bracht. ‘The Rhythm of life’ van Cy Coleman swingde de pan uit en de broers Tom en Rik Wesselink lieten een puntgave cover van het Extreme-nummer ‘More than words’ horen. Hoe komt het nou eigenlijk dat het Stadsjongenskoor zo springlevend is? Natuurlijk, het fenomeen koorschool begint terug te keren en er ontstaat steeds meer een cultuur waarin het ook voor jongens ‘normaal’ is om te zingen. Maar het zijn denk ik vooral de mensen die zich voor het koor inzetten, zoals de sprankelende dirigente Mariette Effing – die ook veel tijd in werving steekt – en de enthousiaste pianiste Aartje Disberg, die de ideale voorwaarden scheppen onder welke de jongens zich ten volle kunnen ontplooien.
Nicolet Steemers
(Foto: Met dank aan www.iks.com)
Stadsjongenskoor geeft prachtig concert!
Ondanks alle pech van de afgelopen week liep het concert als een tierelier! De jongens en jongemannen hebben buitengewoon goed gezongen. Tijdens de generale repetitie en de voorbereidingen voor aanvang van het concert heb ik mezelf zoveel mogelijk ontzien om me helemaal te kunnen geven tijdens het concert. Zaterdag heb ik thuis nog ouderwets slagtechnisch zitten studeren op het dirigeren met één arm. Het vereist toch echt hier en daar wat aanpassingen. Het gedeelte voor de pauze in de Plechelmus ging erg goed. Op de foto hierboven zie je Ivette van Laar samen met Jesse Boere het Pie Jesu zingen van Lloyd Webber. Voor veel mensen een van de hoogtepunten van het concert. Er waren erg veel mensen in de Plechelmus, het hele middenschip zat vol! Na de pauze in de uitverkochte Stadhuishal ging het muzikale feestje nog op volle kracht door maar dan met wat luchtiger en swingender repertoire. We hadden twee toegiften afgesproken maar dat werden er drie. Vooral de jongens zelf konden er maar geen genoeg van krijgen! We hebben zeer veel complimenten gehad.
Na het concert was er een waar pizzafestijn voor de jongens en een borrel voor de mannen en genodigden. Het was berebezellig met te veel leuke dingen om allemaal op te schrijven. Moe en voldaan kijk ik terug op een dag waar ik ondanks de pijn en vermoeidheid met volle teugen van heb genoten.
Klin hier voor de recensie.
Eenarmige dirigent kan aardig uit de voeten.
Vanavond heb ik weer een generale repetitie gehad voor het jubileumconcert van hetStadsjongenskoor Oldenzaal. Het jubileum van het wordt aanstaande zondag 9 oktober gevierd met een bijzonder concert op twee verschillende locaties in Oldenzaal. Het concert begint om 15.00 uur in de Plechelmus Basiliek en na een ruime pauze wordt het concert vervolgd in het Stadhuis van Oldenzaal. Het geheel zal ongeveer om 17.00 uur afgelopen zijn. Na het concert is er een reünie van oud-leden.
Afgelopen zondag hadden we de generale repetitie van het gedeelte dat we in de Plechelmus Basiliek gaan zingen. Dit ging opperbest. Het is ook een groot feest om in zo’n prachtige akoestiek een concert te mogen geven. Meneer Velers de koster, die normaal niet zo scheutig is met complimentjes, glunderde van oor tot oor! De jongens hebben het prima gedaan. Nu het concert nog: ga ervoor jongens!
Afgelopen afgelopen zondag kon ik nog vol energie met mijn hele lijf dirigeren. Vandaag, op de generale van het Stadhuishal gedeelte, heb ik met mijn rechter arm geprobeerd mijn linker gipsarm te compenseren. Ik moet zeggen, het ging best goed! Veel morele en muzikale steun krijg ik van Aartje Disberg, de pianiste en Ivette van Laar, de zangdocente. Ook het bestuur van het koor staat continu klaar om me daar waar het moet te ondersteunen. Hulde aan iedereen die mee helpt! Wel kost het nog veel meer energie dan anders en ik zal aanstaande zondag ook goed moeten opletten hoe ik daarmee om ga. Ook de jongens zijn op een gewone donderdagmiddag wat minder geconcentreerd. Ze hebben al een hele dag school gehad en dan moeten zo bij mij nog anderhalf uur staan te zingen! Petje af daarvoor!
Wat ik vooral opvallend vond aan mezelf is dat ik met die mitella om mijn nek zelf niet lekker kan zingen en mijn algemene basishouding na een tijdje verkrampt. Ik ga dan een beetje krom staan en dat moet ik zien te vermijden. Ik zal dus echt, wil ik het goed en optimaal volhouden, af en toe daar waar het mogelijk is, moeten ontspannen. Omdat ik zo met die ene arm bezig ben, raakte ik herhaaldelijk uit mijn concentratie. Normaal is je rechterarm steeds bezig ‘de tactus’ (de maat) te slaan. Met je linkerarm geef je dan o.a. inzetten aan, de dynamiek en nuances in de tekst. In het geval van het jongenskoor gebaar je ook dingen als ‘opletten’, ‘recht opstaan’, ‘zit niet te klieren’, ‘mond open doen’ en ‘goed gedaan joh’ aan. Doordat ik ook dat nu allemaal met één arm moet doen raakte ik een aantal malen de weg kwijt in het stuk. Normaal weet je linkerarm dat de rechter bij de vierde tel is maar aangezien de rechter nu toevallig bezig was met het gebaar ‘recht opstaan’ wist hij niet meer of hij een één of een drie moest slaan. Loslaten wordt nu hét sleutelwoord. Alle techniek die ik heb moet ik overboord gooien en ik heb twee dagen nu om te wennen aan iets nieuws. Hier ga ik ook echt even rustig over nadenken en voor studeren.
Ook het projectkoor zal aan een eenarmige dirigent moeten wennen. Gelukkig heb ik met hen aanstaande zondag nog een generale repetitie. Ik denk dat ik met die club wel eens de grootste moeilijkheden kan tegenkomen omdat ze voor het merendeel a capella zingen. Hans Stege onze organist zal het zonder repetitie moeten doen maar volgens mij zijn organisten doorgewinterde probleemoplossers. Ik vertrouw dan ook op zijn uitstekende professionaliteit.
Dit zijn ze dan, de jongens en jongemannen van het jarige Stadsjongenskoor Oldenzaal:
GEFELICITEERD!
Dirigent in het gips
Gisteravond toen ik van een repetitie kwam wou ik stoppen voor een stoplicht. Ik wou mijn linkervoet op de stoeprand zetten maar bleef met mijn hak achter het pedaal hangen. Hopla daar ging ik! Over de vluchtheuvel viel ik met mijn volle gewicht op mijn linkerarm arm op straat. Terwijl ik viel dacht ik al aan het concert van zondag met het Stadsjongenskoor. Ik voelde me meteen naar, maar krabbelde stoer overeind. Er stond nog een meisje voor het stoplicht en zij heeft mij wel drie maal gevraagd of het wel goed met me ging. “Ik kan zo iemand voor u opbellen, mevrouw”. Ook dat bood ze wel twee maal aan. Reuze aardig van dat meisje! Zo goed en kwaad als het ging ben ik weer op de fiets gestapt en naar huis gegaan. Ondertussen voelde ik wel dat er iets echt niet goed was maar ik hield me groot. Eenmaal thuis met Egbert overlegd dat we vanochtend naar de huisarts zouden gaan als de pijn niet minder was. Je wilt ook gewoon dat het niets is. Ik heb zo’n volle agenda deze week. Het mocht gewoon niets ergs zijn. Wonder boven wonder heb ik redelijk maar kort geslapen. Toch verrekte ik van de pijn toen ik wakker werd.
Vanmorgen na onderzoek direct vanaf de huisarts naar het ziekenhuis gegaan voor foto’s. Na zeer lang wachten bleek dat ik een fractuur in het radiuskopje had en dat ik in het gips moest. Voor het eerst van mijn leven heb ik iets gebroken en dan uitgerekend in een week vol belangrijke dingen. Boven- en onderarm in het gips… Zegt de mevrouw van de gipskamer: “Toch niet dat koor uit Oldenzaal waar zoveel over in de krant staat”. Ik zeg: “Lees de krant maar goed deze en volgende week, deze gipsarm haalt de krant zeker”. Eigenlijk had ik al snel besloten om alle activiteiten van deze week af te bellen en me alleen maar te concentreren op het concert van aanstaande zondag. Ik ga het jubileumconcert van het Stadsjongenskoor dus met één arm dirigeren. Ik heb er zo hard voor gewerkt, dit laat ik niet voorbij gaan! De rest van de middag en avond heb ik alleen maar zitten te bellen om dingen te regelen. De leukste en opbeurendste reactie kwam van Aartje, de vaste pianist van het jongenskoor. “Dat gaat gewoon hartstikke goed zondag! We fiksen het wel samen!”
Voorlopig ben ik echter nog niet uit het gips en volledig afhankelijk van de zeer goede zorgen Egbert. Dat voelt in ieder geval goed !
Stadsjongenskoor, 90 jaar jong in oud Oldenzaal.
Afgelopen zaterdag heb ik de laatste repetitie gehad van het projectkoor dat is samengesteld ter gelegeheid van het 90 jarig bestaan van het Stadsjongenskoor Oldenzaal. Dit projectkoor is een koor bestaande uit mannen die allemaal als jongen bij het Stadsjongenskoor hebben gezongen. Speciaal voor het jubileum zijn zij enkele zaterdagen bij elkaar geweest om de liederen in te studeren die op het jubileumconcert ten gehore zullen worden gebracht. Het leuke van dit project is onder andere dat er verschillende generaties mannen mee zullen doen. De oudste en de jongste zanger zijn samen 100 jaar met een leeftijdsverschil van maar liefst 72 jaar! De oudste zanger zingt nog steeds zeer verdienstelijk eerste tenor. De repetities waren stuk voor stuk een feest om te mogen doen. De mannen zijn eigenlijk allemaal blijven zingen in hun leven en zitten vol verhalen van vroeger.
Het jubileum van het Stadsjongenskoor Oldenzaal wordt gevierd op zondag 9 oktober met een bijzonder jubileumconcert op twee verschillende locaties in Oldenzaal. Het concert begint om 15.00 uur in de Plechelmus Basiliek en na een ruime pauze wordt het concert vervolgd in het Stadhuis van Oldenzaal. Het geheel zal ongeveer om 17.00 uur afgelopen zijn.
Tijdens het concert zullen optreden: het Stadsjongenskoor, het Jongemannenkoor, diverse solisten en een speciaal voor het jubileum samengesteld Projectkoor. De koren zullen op de piano begeleidt worden door de vaste pianiste Aartje Disberg en Hans Stege verzorgt de orgel begeleidingen. Naast enkele solisten uit het jongenskoor, het jongemannenkoor en het projectkoor zal ook de zangdocente van de jongens, Ivette van Laar, enkele solo’s ten gehore brengen.
De entreeprijs voor dit concert is voor volwassenen € 10,00 (donateurs € 8,00) en voor kinderen tot 12 jaar € 5,00. Dit is inclusief een consumptie in de pauze. Na het concert is er een reünie van oud-leden.
Voor meer informatie of kaarten voor dit concert, neem contact op via het mailformulier
Nieuwe opleidingskoor Stadsjongenskoor Oldenzaal!
Een jongenskoor ‘op de been’ houden is een intensieve baan. Je moet de jongens voortdurend weten te boeien en te motiveren. Ook is het erg belangrijk dat er ieder jaar voldoende nieuwe stemmen bijkomen omdat jongens wegens het verschijnsel ‘baard in de keel’ niet eeuwig hoog kunnen blijven zingen.
Het is dus een kwestie van nieuwe jongens te werven, op te leiden en voortdurend ‘opbouwen’. Daarom ben ik altijd weer blij met het nieuwe opleidingskoor. Ieder jaar in mei ga ik samen met iemand van het bestuur naar alle basisscholen in Oldenzaal. Het jongenskoor beseft zich heel erg goed dat het hiermee vanuit haar rijke traditie een bevoorrechte positie heeft en koestert deze ook met zorg. Alle jongens uit groep vier gaan dan in groepjes even met mij mee en dan neem ik ze een kleine stemtest af. De gebeurt zeer speels door een klein gesprekje, een hele rare zangoefening en het zingen van Vader Jacob. Wanneer ik vind dat de jongens over een goede stem beschikken, denk dat ze een muzikaal gehoor hebben en ze een gemotiveerde indruk maken, wordt hun naam opgeschreven en mogen ze de openbare repetitie bezoeken. Hier kunnen ze zich dan opgegeven om deel te nemen aan het opleidingskoor. Het feit dat ze door mij worden uitgekozen om mee te mogen zingen heeft een zeer motiverend effect.
Meestal selecteren we zo’n 100 jongens, daarvan komt meestel 25% op de openbare repetitie. Dit jaar zijn maar liefst 20 enthousiaste jongens aan het opleidingskoor begonnen. Mijn eerste indruk van de groep is dat het wel eens een goede lichting zou kunnen zijn. Plezier hebben ze in ieder geval!
CD opname Kringzingers (3)
Het personeelskoor van de Universiteit Twente (UT) ‘De Kringzingers’ bestaat dit jaar 15 jaar. In het kader daarvan mocht het koor van het College van Bestuur van de Universiteit een CD gaan opnemen. Dat hoefde het koor zich geen 2x te laten zeggen. Na flink repeteren aan een afgewogen repertoire hebben we de afgelopen maanden we twee opnamesessie gehad. De laatste was voor de zomervakantie op 11 juni.
Aan de opnames werkte onze vaste pianist Gerard van Kempen mee en gast tenor Egbert van Hattem. Op de CD komen liederen te staan van Mendelssohn, Schubert, Brahms en Schumann. De opnames zijn gemaakt in de Waterstaatskerk Hengelo (zie foto), onderdeel van de Muziekschool Hengelo.
Het hoesje voor de CD is ontworpen door Bureau Communicatie van de UT. Daarvoor hebben we in april al een uitgebreide fotosessies gehad in het Openluchttheater van de zeer fraaie campus van de universiteit. De foto’s van mij, waarvan je er een ziet op deze site, mag ik met hun toestemming voor mijn eigen PR doeleinden gebruiken. Daar ben ik erg blij mee!
Na de zeer vermoeiende opnamedagen was het vandaag tijd om ‘af te mixen’. Daarvoor heb ik vandaag een deel van mijn dag in de opnamestudio van de Muziekschool Hengelo doorgebracht. Daar ga je dan met de opnameleider aan de opnames ‘sleutelen’. Dit betekent echter niet dat je foute noten of valse passages weg kunt filteren. Dit was gelukkig ook niet nodig. De Kringzingers gaan zich op de opname van hun beste kant laten zien, dat weet ik zeker. Waar we veel aan gesleuteld hebben is de balans tussen piano en koor, de nagalm, de helderheid, af en toe een alt een beetje zachter zetten (of een sopraan), de bassen iets naar voren halen, de tenoren iets temperen, of juist weer niet en nog heel veel meer dingen. In ieder geval kan ik zeggen dat het echt een hele technische klus is waar ik eigenlijk weinig kaas van heb gegeten. Ik weet wat ik wil horen en ik hoop dat ik een heel mooi niveau kan benaderen. Wat ik al wel kan zeggen is dat het koor, de solist en de pianist met recht heel trots kan zijn op het resultaat!!!
De CD zal op ons jubileumconcert op zondag 20 november worden gepresenteerd in de Audiozaal van de Universiteit Twente .