Het concert van gisteren was een hele speciale muzikale ervaring. Omdat het een nationale feestdag was in Hongarije, was het concert geheel gewijd aan Kodály. Als eerste stond de Psalmus Hungaricus op het programma,een prachtig gepassioneerd stuk. Het was heel erg warm in de kerk en veel dames in het publiek zaten voortdurend met een waaier in hun hand. Iets waar ik heel erg aan moest wennen.
Ook de 159 kinderen van de workshop Songs of angels zongen hun stukken tijdens dit concert. Jammer genoeg werd toen de kinderen opkwamen gezegd dat er alleen geklapt mocht worden, niet gejoeld want we waren in een kerk. Hierdoor ging er wat spontaniteit verloren in de reacties van het publiek maar de kinderen zongen desalniettemin fantastisch.
Maar toen daarna de eerste noten van het Budavári Te Deum door de kerk schalden was ik helemaal verkocht. Wat een kracht en overwicht heeft die Tillai en wat een minimum aan energie verspilt hij daarbij. Heel erg bijzonder.
Dirigent Ferenc Tóth bedankte trouwens bij het afgaan alle kinderen persoonlijk en gaf ze een schouderklopje. Dit duurde behoorlijk lang maar wat een fascinerende man is dit! Na het concert op de receptie had ik de eer even met hem te praten. Dat zal ik nooit vergeten. Wat een passie voor het muziekonderwijs heeft deze dirigent. Hij was dertig toen hij de zeventigjarige Kodály voor het eerst ontmoette tijdens een concert. Kodály heeft hem daarna geholpen een muziekschool op te zetten in Pécs.
Dit gesprek met Ferenc Tóth was een bijzonder einde van een memorabele avond.
