Het St. Nicolasproject is afgesloten en iedereen is het er over eens dat het jammer is dat we het stuk maar 1x hebben uitgevoerd. Misschien krijgen we nog een keer de kans, je weet het niet. Wel is het gevoel dat je nóg een keer wilt het beste gevoel dat je kunt overhouden na een concert. Het was geweldig om te doen, we genieten er nog lang van na. Iedereen zal dit concert nog lang weten te herinneren dat weet ik zeker. Iedereeen weet nu wie Benjamin Britten is: een voorrrecht. Je zult zijn klank-idoom gaan herkennen: een tikkeltje ongrijpbaar en toch ook typisch Engels. Van diverse jongens en jongemannen heb ik gehoord dat ze het een waanzinnig leuk stuk vonden waar ze aan hebben mee gedaan. En dan heb je het over leeftijden van 8 tot 24 jaar: een geweldige kennismaking met klassieke muziek! Om een beetje na te genieten een paar foto’s.
Deel 2 is voor alleen jongenskoor en solisten. Hier zingt Rik zijn solo als kleine St Nicolaas: een mega prestatie!
In het stuk zaten twee delen waar het publiek mag meezingen. In de partituur staat dat de dirigent "must be coolheaded". Dat wil zegen, omdraaien en het volk dirigeren!.
In deel 7 worden 3 gepekelde jongens bijna opgegeten. Gelukkig grijpt St Nicolas in. De solisten waren, Ruben, Gabriël en Olivier.
Op deze foto zijn alle deelnemers aan het concert te zien. (klik op de foto voor een vergroting). In het laatste deel bezingt St Nicolas zijn eigen dood terwijl de koren de "Lofzang van Simeon" zingen.
Na het concert liepen ineens 35 Sinterklaasjes rond en kreeg ik een erg leuk kado van de jongens: een mooi boekwerk met allerlei tekeningen en foto’s. Ook alle volwassenen waren toe aan een borrel. Ook daar kreeg ikkadootjes, toespraken en ik werd nog eens prachtig toegezongen.
Ik wil Ante Oude Alink bedanken voor de mooie foto’s. De foto’s zijn alleen door direct betrokkenen te bewonderen in de rechterkolom van mijn weblog. Ik heb inmiddels de gebruikersnaam en wachtwoord al toegezonden.
