Dames en heren web-loggers: jullie onderschatten jezelf! Ik neem het niemand kwalijk dat hij/zij geen deuntje kan fluiten van Johannes Eccard. Ik kan dat namelijk zelf ook niet zo 1-2-3. Rudolf Escher is ook een lastige maar het doet mij deugd dat 5.9% daar iets van kent! Prachtige muziek, maar niet voor ieder koor weggelegd. Slechts 17.6% van de lezers kan een deuntje fluiten van Edward Elgar. Jullie stellen me teleur!!
Natuurlijk kunnen jullie een deuntje fluiten van Edward Elgar! Tenzij je niet kunt fluiten maar dan ‘hum’ je het maar. Elgar componeerde wat het later ‘tweede’ Britse volkslied zou worden: Pomp & Circumstance No.1. Voor jullie beter bekend als Land of Hope and Glory. 
Om de trots van de Engelse natie te worden heeft Elgar flink moeten knokken. Hij was het vierde kind uit een gezin van zeven kinderen. Zijn vader had een muziekhandel, was pianostemmer en speelde orgel in de plaatselijke katholieke kerk. Als kind hielp Edward vaak een handje in de winkel en zo leerde hij zichzelf diverse instrumenten bespelen en bestudeerde hij de muziektheorie.
Zijn ouders vonden een carrière in de muziek echter niets voor hun zoon. Hij moest maar een echte baan zoekenen op zijn vijftiende ging Edward daarom bij een advocaat op kantoor werken. Hier had hij na een jaar al weer genoeg van en hij besloot definitief in de muziek verder te gaan.
Elgar begon met het geven van viool- en pianolessen en in 1879 kreeg hij de leiding over het personeelsorkest van de plaatselijke psychiatrische inrichting. De directie hoopte dat muziek heilzaam op de patiënten zou werken. In 1889 trouwde Elgar met zijn 8 jaar oudere leerlinge Caroline Alice Roberts. Haar familie was erg tegen op dit huwelijk omdat het ver ‘beneden haar stand’ zou zijn. Maar het koppel hield ondanks alles voet bij stuk. Zij zou haar hele leven lang zijn werk als componist stimuleren en aanmoedigen. Kort na het huwelijk vertrok het paar naar London omdat Elgar’s kansen om daar succes te krijgen als componist groter waren. Dit viel erg tegen. De Londenaren vonden Elgar maar een provinciaal. Hij was van lage komaf en ook nog eens katholiek. Zijn werken werken waren totaal geen succes.
Terug in Worcestershire schreef Elgar een aantal van zijn grootste meesterwerken. Maar om in levensonderhoud te voorzien moets hij weer muzieklessen gaan geven. Hier had een gloeiende hekel aan. In die tijd kreeg Elgar last van heftige, zware depressies, die hij trachtte te maskeren met grappen en driftbuien.
Toch kreeg hij langzaam en gestaag meer succes. Hij componeerde de Imperial March in 1897 voor het Jubileum van Koningin Victoria en daarmee vestigde hij definitief zijn naam. Voor de kroning van Edward VII componeerde Elgar een officiële ode. Naar aanleiding hiervan werd in 1904 in de adelstand werd verheven: hij mocht zich voortaan Sir noemen.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog droeg Elgar droeg zijn steentje bij met het schrijven van patriottisch getinte werken. Ook werd het belangrijkste stuk van zijn Pomp and Circumstance March No.1 voorzien van een tekst en werd aldus het beroemde Land of Hope and Glory.
In 1920 overleed zijn vrouw Alice. Vanaf dat moment schreef hij geen werken van belang meer. Hij zonderde zich steeds meer af. Op 23 februari 1934 overleed Sir Edward Elgar aan kanker. Hij werd 77 jaar oud.
Ieder koor zou een paar liederen van Elgar op haar reperoire moeten hebben staan. The Early Partsongs , The Later Partsongs en Five unaccompanied Part-songs Opus 71, 72 en 73.
Mijn favoriete lied van Egar is : Death on the hills
