Koninklijk Zutphens Mannenkoor

Na maanden van ‘stilte’ mag ik het eindelijk bekend maken: per 1 september 2019 word ik de nieuwe dirigent van het Koninklijk Zutphens Mannenkoor. Een van de oudste mannenkoren van Nederland met een bijna 125 jarige rijke  muzikale historie. Het koor beschikt over een fantastische gedigitaliseerde bibliotheek met een schat aan meer dan een eeuw bladmuziek voor mannenkoor.  Aanstaande dinsdag 3 september mag ik voor het eerst met de mannen gaan repeteren. En er staan al twee optredens gepland op Monumentendag op zaterdag 14 september. Met de neus in de boter want ik mag gelijk op twee schitterende locaties dirigeren, de St. Jan en de Walburgiskerk.


Sinds gisteren heeft het Koninklijk Zutphens Mannenkoor ook een Facebookpagina. Neem eens een kijkje en klik op ‘vind ik leuk’. Dan blijf je ook op de hoogte van al mijn activiteiten met dit mooie koor. Om de FBpagina te bezoeken, klik HIER

Markelo’s Mannenkoor

Morgenmiddag 6 juli om 16 uur geef ik mijn allereerste concert met het Markelo’s Mannenkoor in de Kattenbergse Hoeve. Sinds begin mei rijd ik iedere maandagavond met veel plezier naar Markelo om daar met de mannen te zingen. Het contact is nog pril, maar ik weet zeker dat we er morgenmiddag iets leuk van maken. Het koor zingt veel bekende liederen maar zal zeker laten horen dat er afgelopen twee maanden al hard is gewerkt aan iets nieuws!

Ik neem de jonge zangers Elles Venhuizen en Rik van de Kolk mee. Zij gaan onder andere het Papageno/ Papagena duet uit Die Zauberflöte van Mozart zingen.  Ze beginnen allebei in september aan hun bachelor klassieke zang aan het ArtEZ Conservatorium in Zwolle bij Claudia Patacca.

Daarnaast ga ik proberen of het publiek in Markelo een beetje kan zingen. Nieuwsgierig? Kom morgen naar de Kattenbergse Hoeve 16.00 uur. Mmv Jeroen Twisk, piano

Een buitengewoon concert!

Hoe krijg je een mannenprojectkoor bij elkaar voor het Va Pensiero van Verdi op een nog geheime locatie ter gelegenheid van een feest waar je ook niet veel over zeggen mag.  ‘Succes met deze onmogelijke opdracht!’ schreef iemand me op Facebook. Toch lukte het! En het werd in meerdere opzichten een buitengewoon concert!

Afgelopen zaterdag gaf ik een zeer bijzonder concert bij de zwemvijver op landgoed De Eese. Ik gaf het concert samen met  Charlotte Houberg, Mitch Raemakers, Felix Justin, leden van het Tiels Mannenkoor en Jongemannenkoor Oldenzaal. Het was een verrassingsconcert  in het kader van  de vijftigste verjaardag van de bewoonster van het landgoed. Dwz zij organiseerde het concert voor  haar gasten,  als verrassing tijdens het feest.  Eea was tot in de puntjes geregisseerd en er is heel wat uren voorbereiding aan vooraf gegaan. Uiteindelijk was het zaterdag werkelijk ook perfect weer voor het concert. We konden niet beter wensen!

Aangezien de familie van adel is waren de gasten niet de minste, onder wie onze koning. Dat laatste hoorde ik pas vlak voor aanvang en het maakte dat het optreden nog meer glans kreeg.  Adel of niet, de gasten  kregen een rondrit op platte wagens zittend op strobalen over het landgoed. Ze  maakten een stop bij de  zwemvijver die omgetoverd was tot eenvoudige concertlocatie. Dwz er stond een vleugel op een ponton in het water aan het einde van een steiger.
De gasten kregen een drankje en konden luisteren naar een optreden van Charlotte, Mitch en Felix. Ondertussen stond het  mannenkoor verdekt opgesteld in het bos en kwam pas zingend op tijdens het Va Pensiero van Verdi aan het einde van het concert. Dit gaf een fantastisch effect, precies zoals we het ons hadden voorgesteld. Niet alleen was de akoestiek raadselachtig mooi, de bomen en de prachtige schitteringen van het water zorgden voor een prachtig natuurdecor.

De gastvrouw was dolgelukkig met ons optreden en het was blijkbaar hét onderwerp van gesprek tijdens het vervolg van het feest. Een fantastisch resultaat van een wel heel bijzondere middag.

De betere concertlocatie

Morgen een bizar leuke opdracht doen op een nog geheime locatie. Maar dan ook echt een schitterende bij een hele bijzondere vijver! Het wordt prachtig weer voor alles wat er is verzonnen. Nu maar hopen dat alles klopt zoals we het hebben bedacht maar dat kunnen we pas morgen uitproberen.  Heel veel zin in! Met Charlotte Houberg, Mitch Raemakers, Felix Justin, leden van het Tiels Mannenkoor en Jongemannenkoor Oldenzaal.

Matthäus Passion 2018 (1)

De Matthäus Passion in Oldenzaal is voor mij als dirigent van het Stadsjongenskoor ieder jaar weer de grootste belevenis. De jongens zingen dan vanaf de koorzolder, tientallen meters van het het grote podium met de koren en het orkest vandaan. Aan mij de eer om midden in de kerk de jongens te dirigeren om zo de afstand te overbruggen. Een lastige klus omdat ik de jongens een beetje vooruit moet dirigeren maar hun geluid ook weer later bij mij komt.Dat vereist ieder jaar weer een zeer grote concentratie. Ik was dan ook erg blij dat de fotograaf Robin Hilberink van TC/Tubantia me voorafgaand aan het concert vertelde dat hij foto’s van mij ging maken. Dit levert weer een bijzonder beeld op!
Zie ook HIER een mooi artikel over Klaas Stok. De dirigent waar ik ieder jaar weer mee mag samenwerken.

Kerstmarathon 2017

Ook dit jaar geef ik weer weer een flinke kerstmarathon met het Twentse, Achterhoekse en Betuwse korenveld! Met concerten in Tiel, Oldenzaal, Denekamp, Varsseveld en Doetinchem. Daarbij zingt het Stadsjongenskoor Oldenzaal, het Tiels Mannenkoor én het Jongemannenkoor Oldenzaal de sterren van de hemel. Ik heb er zin in!

Vanavond was de aftrap in zorgcentrum De Vrijthof in Tiel. Altijd lastig ín zo’n verzorgingstehuis te zingen want de akoestiek is vaak niet zo fijn en de sfeer wat timide. De geestelijk verzorgers hadden een hele mooie avond samengesteld waarbij alle gasten werden opgevangen door een werkelijk prachtige kerstman- en vrouw! En terwijl wij met het Tiels Mannenkoor zongen voor de volle zaal, ging dit prachtige duo naar de kamers om een praatje te maken met de mensen die niet in staat waren om naar het optreden te gaan.Ze maakten een praatje met de mensen en zorgden voor wat gezelligheid en sfeer. Wat mooi gedaan! De mannen zongen ook prima!

Koordirigent Eric Ericson overleden

Gisteren overleed op 94 jarige leeftijd de legendarische Zweedse koordirigent én docent Eric Ericson.

ErEric Ericson was onder andere dirigent van het Zweeds Radio Koor  en regelmatig gastdirigent bij het Nederlands Kamerkoor. Als docent koordirectie inspireerde hij vele dirigenten.

Tijdens mijn koordirectiestudie heb ik één keer de kans gehad onder hem te zingen tijdens een workshop op het (toenmalige) Twents Conservatorium. Ik was eerstejaars student koordirectie en zong net een paar maanden in het kamerkoor. We zongen de psalm Hvad est du dog skjön van Edvard Grieg. Wat ik als jonge student heel opvallend vond is dat hij niets voorzong, maar alleen maar af en toe wat tonen aangaf met een klein keyboardje. Verder zat er zo’n enorme vaart in de repetitie dat het voor mij een bijna verbijsterende ervaring was. De repetitie was in het Engels, we zongen in het Noors en als meneer Ericson aftikte om een aanwijzing te geven, gaf hij daarna eigenlijk geen nieuwe inzet aan. Nee, het was maat 10 overnieuw, midden in een zin en je kreeg geen nieuwe toon, je moest maar meteen de goede noten zingen. Niet goed, overnieuw, nee niets aangeven… doen. Daardoor zat je als zanger op het puntje van je stoel tijdens de repetitie en was je 100% geconcentreerd. Maar, ik denk dat ik zeker de helft van de tijd de weg kwijt was in de partituur. Het ging me allemaal veel te snel en ik wist dat ik nog heel erg veel moest leren.

Wie wil er een koor?!

Afgelopen juni werd ik gevraagd eenmalig de  rubriek “Gegrepen door…” te verzorgen voor het blad Vocaal van de KCZB. De vraag was of ik  vanuit mijn professie een bijzondere muzikale ervaring kon beschrijven. Na enig nadenken heb ik besloten daarvoor  een van mijn eerste ervaringen als dirigent van een koor te gebruiken. Het resultaat  was onlangs te lezen in  het juli/augustusnummer van Vocaal.

Wie wil er een koor?!

Het is vrijdagmiddag en ik zit samen met mijn medestudenten de week te ‘evalueren’ in ons stamcafée. Ik ben achttien jaar, sinds twee maanden eerstejaars schoolmuziek en blokfluit, en geniet met volle teugen van mijn nieuwe leven als conservatoriumstudent. Het is even na zessen als een vierdejaars zichtbaar geëergerd het café binnen stampt en roept: ‘Wie wil er een koor?!’ Ik steek mijn vinger op en zeg: ‘Ik!’ Hij drukt mij een map in de handen en bestelt een biertje. ‘Maak er maar een leuk feestje van’, zegt hij, ‘om zeven uur begint de repetitie’. Het gaat om het jongerenkoor van de kerk tweehonderd meter verderop. Ik bekijk de map en zie alleen maar teksten van liederen. Een aantal herken ik van het koor waarin ik zelf zing, maar het merendeel is me onbekend. ‘Er is een pianist, vraag hem maar’, krijg ik als antwoord op de vraag waar de bladmuziek is. Nieuwsgierig loop ik naar het parochiehuis dat dient als repetitieruimte. Het koor kijkt vreemd genoeg niet raar op als ik me voorstel als nieuwe dirigent. Zoals ik vanuit mijn eigen koor gewend ben, begin ik keurig met: ‘Allemaal staan, we gaan inzingen’. Dit blijkt ongewoon en nadat ik ze toch wat drieklanken heb laten zingen krijg ik al snel een lijst met liederen onder mijn neus die geoefend moeten worden voor de mis van aanstaande zondag. Als eerste staat het openingslied “Over de horizon” op het programma. Ook de pianist heeft geen bladmuziek, hij speelt alles van akkoordsymbolen die hij onder de tekst heeft gezet. Zonder te weten wat er gaat klinken vraag ik de pianist dan maar om te beginnen. Na een paar maten begint het koor ineens te zingen: ‘Men-sen wach-ten vol hooop’  Ik probeer de paar lessen slagtechniek die ik heb gehad in praktijk te brengen:’Er-gens over de hooo-ri-zon’.  Ik hoor een vierkwartsmaat en probeer de zwaaibewegingen te maken die ik heb geleerd: naar buiten – naar binnen –  naar buiten – omhoog, naar buiten – naar bin… Eeuh, verdorie waar zit die 1 nou. Naar binnen –  naar buiten-  Oh nee, eerst naar buiten …