Koor kwijt tijdens zomerconcert Stadsjongenskoor

Het Stadsjongenskoor Oldenzaal gaf afgelopen zondag 23 juni een concert dat bol stond van verrassingen. Allereerst was dirigent Mariette Effing bij het begin van het concert het Opleidingskoor kwijt. Alle koren waren zingend opgekomen en iedereen zat op zijn plek, maar waar was het Opleidingskoor nou gebleven? Ze besloot toch maar te beginnen en gaf Dennis Vallenduuk de pianist het teken om het eerste lied te spelen zonder de jongens. Maar wat gebeurde achter de rug van Mariette? De jongens hadden zich achter in de kerk verstopt en kwamen sluipend binnen terwijl ze zongen: Hé, daar is er iemand thuis. Woont er soms een tovenaar in deze kluis. Tovenaar doe open! Mariette was duidelijk opgelucht. Het Opleidingskoor is het belangrijkste koor van het Stadsjongenskoor en ze was bang dat ze er vandoor waren gegaan. Mariette: ‘Ze hadden vandaag voor het eerst het koorpak aan en mochten allemaal een solo zingen. Er zaten veel vaders en moeders inde zaal, zelfs opa’s, oma’s en zusjes…. Ik was echt bang dat de spanning te hoog opgelopen was en dat ze het niet meer zagen zitten!’

Er gebeurden nog een aantal rare dingen. Het Middenkoor zong prachtig maar vermoorde ook triomfantelijk een spin. Het optreden van het Concertkoor werd ruw verstoord omdat Kjeld de hik kreeg tijdens het oh zo romantische Over the rainbow. Hij herstelde zich trouwens goed daarna  zodat het lied Heat erg goed ging.

Het enige koor dat écht normaal functioneerde  tijdens het concert was het Jongemannenkoor Oldenzaal. Ze zongen zoals altijd de sterren van de hemel. Maar ook hier was  iets vreemds aan de hand. Voor een aantal (jonge) mannen was dit het laatste concert. Met pijn in het hart maken ze plaats voor een nieuwe generatie. Jaap, Lars, Rik en Frank: bedankt!

DSC_8214-1

Matthäus Scratch

Zo’n twintig jongens en vijf jongemannen van het Stadsjongenskoor Oldenzaal deden op zaterdag 25 mei mee aan de Matthäus Scratch in Utrecht Onderleiding van niemand minder dan Ton Koopman. Een beetje raar misschien om de Matthäus Passion midden in mei uit te voeren maar er stonden maar een enkele delen op het programma, waaronder de koorstukken met de koralen voor de jongens. Ik was gevraagd de Kinderscratch te verzorgen en om twintig jongens van het SJK Oldenzaal als basiskoor mee te nemen.De scratch was ook een hele speciale ervaring voor een aantal leden van het Jongemannenkoor. Voor deze gelegenheid had ik gevraagd of ze gratis mee mochten doen als een soort stage. Dat was geen probleem. Zij zongen voor het eerst in hun leven de tenor en baspartijen mee en weten nu hoe moeilijk de muziek van Bach is! Maar ze hadden vooraf keihard geoefend om tijdens de presentatie zo goed mogelijk voor de dag te komen. Ik ben erg trots op ze. Na afloop kregen de jongemannen de complimenten én een handtekening van Ton Koopman. Heel speciaal! Alle deelnemers kregen na afloop een certificaat van deelname. Ook erg bijzonder.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Ruben

Kleine jongens worden groot en zijn dan tot bijzondere daden in staat.  Ruben is 13 jaar en zingt bij het Stadsjongenskoor Oldenzaal. Dinsdagochtend belt zijn vader me op. Opa is overleden en het zou zo mooi zijn als Ruben wat kon zingen tijdens de avondwake en de uitvaartdienst. Ruben wil het heel erg graag doen. ‘Maar kan ik dat wel van Ruben vragen?’ vraagt zijn vader. Ik ken Ruben goed en ik meteen ja.  Zingen en muziek maken is voor Ruben heel belangrijk. Ik zal Ruben zelf op de piano begeleiden en we bellen een zangvriend om te vragen Ruben mentaal en muzikaal te steunen. Gabriël is net 14 geworden, zegt ook meteen ja en begrijpt zijn rol.

Woensdagavond hebben we gelegenheid de liederen uit te kiezen, te zingen en te praten over het hele gebeuren.  De jongens discussiëren over de inhoud van de tekst en of het gevoel van de muziek wel bij de gelegenheid past. Ruben zit tegen de stembreuk aan, heeft net de griep gehad en carnaval gevierd. Zijn stem is niet zo krachtig als anders. Gabriël begrijpt dat hij meer ingehouden moet zingen om zich aan te passen aan Ruben. ‘Best moeilijk’ zegt hij, ‘maar de mensen in de kerk moeten vooral Ruben goed kunnen horen.’

Donderdagmiddag zingen Ruben en Gabriël tijdens de koorrepetitie de liederen even voor aan de andere jongens van het koor. Ze zijn er stil van en begrijpen dat het een moeilijke opdracht voor Ruben is. Daarna is het een half uurtje rijden van Oldenzaal naar Enter waar de avondwake is. In de auto kletst Ruben me de oren van het hoofd. ‘Nee, ik heb geen honger’ zegt hij en ook Gabriël wil z’n brood niet opeten. Vlak voordat we opkomen fluistert Ruben tegen me ‘het gaat wel goed met mij hoor!’ En inderdaad de liederen klinken prachtig in de ruime akoestiek van de kerk.

Gisterochtend was de sfeer heel wat meer beladen tijdens de uitvaartdienst. Gabriël is zeker van zijn opdracht  ‘Ik sleep Ruben er wel doorheen’. Het blijkt niet nodig. Ruben is goed bij stem en zingt voluit vanuit zijn hart. In één woord: geweldig! Dat hij daarna ook zijn emoties de vrije loop kon laten heb ik grote bewondering voor. Gabriël is het met me eens: ‘als mensen zeggen dat je niet mag huilen bij zoiets, verklaar ik ze voor gek!’