Afgelopen maandag opnieuw naar het ziekenhuis geweest voor mijn arm. Op de fiets! Ik had een paar dagen geleden al voorzichtig proberen te fietsen en dat ging redelijk. Drukke kruispunten doe ik maar even lopend met de fiets aan de hand. Op en af stappen gaat ook wat lastig maar waar een wil is, is een weg. De arts vond dat het herstel snel ging en dat ik maar goed moest oefenen om alle bewegingen weer te kunnen maken. Ik mocht ‘m nog niet zwaar belasten maar ik moet wel zorgen dat alles weer soepel gaat. Volgende week begin ik met fysiotherapie. Afgelopen dinsdag ook weer auto gereden en behalve parkeren gaat ook dat weer redelijk.
Dirigeren gaat nog niet echt lekker maar ik laat de arm zoveel mogelijk ‘meezwaaien’. Blaadjes omslaan kan ook weer, gelukkig dat scheelt zoveel! Inzetten aangeven gaat gewoon niet omdat juist de beweging van het ‘tikpunt’ nog pijn doet. Ook de kantelbeweging gaat nog niet dus van een crescendo aangeven is nog geen sprake. Op de piano kan ik al weer een simpel baslijntje spelen en volgens mij is pianospelen nu ook gewoon een goede oefening.
Verder gaan simpele dingen als lenzen indoen, haren wassen, in de neus peuteren, op je hoofd krabben, telefoon aan je oor houden en met mes en vork eten nog erg lastig. Ik voel me net de discuswerper uit Asterix: een zeer gespierde rechterarm en een heel slap dun linkerarmpje.
Reden dat ik niet toe kom aan mijn verslag van Schiermonnikoog is omdat er gewoon een stapel achterstallig werk ligt. Zo kan ik eindelijk weer mijn administratie doen en dat was nodig! Helaas ben ik er nog niet doorheen en moeten jullie wachten…
Even kijken of ik nog een foto heb.
Ik weet even niet meer hoe deze struik heet, maar degene die mee zijn geweest op excursie weten het vast wel. Er zat veel vitamine in!
