Het was weer een hele marathon vandaag:
Sind een uur weet ik wat "bravo!" is in het Taiwanees namelijk: PANG! Yu-Wen echt aangedaan na na de laatste klanken van de Taipei Chamber Singers en ik kon het heel goed begrijpen. "They have that dream" zei ze. Ze zijn geen professioneel koor maar "a bit crazy about singing". Ze sjouwen alle concoursen af om beter en beter te worden. "They worked very hard for it" zei Yu-Wen en dat moet ook wel. Wat een technisch hoogstandje liet dit koor horen! Het was allemaal hedendaagse muziek: Chinees, Taiwanees, Mongolisch en ook Aboriginal. Het was zo knap gedaan en erg opvallend was dat het met zoveel plezier gezongen werd.
!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>
Daarvoor was ik bij een heel ander concert geweest namelijk van (en nu moet ik het proberen goed te schrijven): HamrahlÃðarkórinn uit Ijsland. Het is zo opvalend hoe het verschil in taal de koorklank bepaalt voor de meeste koren. Dit jonge koor klonk zo helder, de taal is ook zo prachtig en het koor zong zo goed, zo ontspannen en met zoveel plezier.
Weer daarvoor, ‘s middags tijdens het tweede concert van de dag, had ik (jonge) vrouwenkoor Voci Nobili uit Noorwegen gehoord. Ik vind het toch steeds weer echt opvallend hoe mooi die Scandinavische koorklank is en dan met name in de zachte gedragen muziek. De uitstraling van het kalme, beheerste, zeker met die mooie klinkers.
Tijdens het eerste ochtend concert zong het Romanian Radio Children’s and Youth Choir een zeer fraaie compilatie van Roemeense traditionele muziek, hedendaagse liederen en Byzantijnse gezangen. Het hele optreden werd omlijst door een mooie projectie van beelden uit Roemenie die de teksten van de liederen meer begrijpelijk maakte. Het was zo perfect allemaal dat ik me begon af te vragen hoe goed het koor moest zijn dat daarna een optreden had. Nou dat was "Something completely different!" Dat was namelijk: Rajaton uit Finland. Een ensemble van 3 vrouwen en 3 mannen, perfect zingend met microfoon in "Their own funny language" zoals ze zichzelf aankondigden. Heel strak allemaal, van zeer swingende "nummers" tot aan de perfecte muzikale persiflage van "Fernando" van ABBA. Zweden was namelijk vroeger een deel van Finland geweest dus ze vonden dan ABBA moest kunnen in een totaal Fins concert. Onzettend gaaf gedaan inclusief de pasjes van Agnetha en Frida en het altijd scheve koppie van Bennie. Tussendoor ook nog naar een workshop geweest waar ik toch niet zo heel erg veel nieuws hoorde en ook nog twee koren gehoord die ik toch niet zo erg de moeite waard vond. Na twee dagen word ik dus al erg kritisch.
Onderweg naar die ene workshop kwam ik nog een grappige dirigent van een Zuid Koreaans kinderkoor tegen. "Oh, Holland!"zei hij en toen wees hij naar links "Near by, near by!!" De ontmoetingen met andere dirigenten zijn zo ontzettend leuk, en naar mate het symposium vordert wordt iedereen wat losser en gaat een beetje op zoek naar contacten. Vandaag gesproken met heel jong dirigentje uit de U.S. die zo ongeveer op me afvloog met de woorden "Who are you en where do you come from!" en een hele aardige bescheiden dirigent uit Singapore die me natuurlijk meteen uitnodigde om langs te komen "I always make a few minutes time". De visitekaartjes gaan over en weer en ik vrees dat ik er toch echt te weinig heb meegenomen.
