World Symposium on Choral Music (9)

<!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>

Deslotdag van het symposium zat voor mij weer vol verassingen. Zoals ikal eerder in deze serie schreef, is het in de top van koorwereldtegenwoordig erg “in” om van alles te experimenteren metopstellingen, bewegingen, beeld en geluid. Ik sta daar een beetjesceptisch tegenover, tenzij het heel erg goed gebeurd en dat was opdit syposium vaak het geval. Tijdens het laatste  ochtendconcertafgelopen zaterdag zong het EMO Ensemble uit Finland de premiérevan een stuk gebasseerd op een tekst van William Shakespeare, "Facethe music". Een deel van het koor kwam de zaal in en ging langs dewand staan met de rug naar het publiek. Ze hadden allemaal iets vaneen I Pod op en waren helemaal verzonken in hun eigen muzikalewereldje, meehummend, bewegend en zachtjes zingend. Links en rechtsvan het podium zong de rest van het koor een prachtig dubbelkorigstuk. Op een gegeven moment draaiden de meehummers zich langzaam omen begonnen mee te zingen. Na een aantal maten draaiden ze weer om entrokken ze zich weer terug in hun eigen wereldje. Bij een ander stukgingen de heren in een kring op de grond zitten en stonden de damesop een strakke lijn op het podium. Ook deze opstelling gaf louter eenmuzikale structuur weer, iets wat mij zeer aanspreekt. Wat dit koordoet met afwisseling in opstelling is allemaal functioneel en indienst van de muziek of de akoestiek.

Ookhet volgende koor Vokal Nord uit Noorwegen had een doorlopendprogramma met geluid en beeld op de achtergrond. Het koor gebruikteverschillende manieren van stemgebruik waaronder belten,boventoonzang en het zingen met erg veel twang. Er waren prachtigebeelden van Noorwegen op de achterwand te zien maar op een gegevenmoment had het ook wel een beetje wat weg van een goede reclamespot.Als het niet goed gebeurd kan het dus afleiden van de muziek en datwas wat mij betreft hier het geval.

Opde laatste dag van de expo sloeg ik nog een lekkere ‘flater’. Ik wasmuziek aan het zoeken in de stand van uitgeverij Helbling en had deMissa Lumen van Lorenz Maierhofer in mijn handen. Een iets oudere manbegon tegen me te praten en ik vroeg aan hem wat het voor stijl was.Nu ken ik de arrangementen van Maierhofer goed. Hij is erg populairbij de "gewone"koren mede ook vanwege zijn hoge productie van bewerkingen vanpopulaire stukken in verzamelbundels voor gelijke stemmen, SAB,mannenkoor enz. Ik zei dus tegen die aardige man “This misterMaierhofer must be a very busy man creating so many beautifullarrangements”. Je voelt ‘m al aankomen… “Yes, he is”, zei deman en hij wees op zijn badge. Dat werd dus een heel leuk gesprekwaarbiij ik het toch wel een beetje warm gekregen had. Uiteindelijkde mis gekocht, met natuurlijk zijn handtekening voorin!

Deopening van het laatste middagconcert was voor het Jauniesu KorisKamer uit Letland. Hun project World Sun Songs waaraan componistenuit de hele wereld hebben meegewerkt, heeft overal vele successenbehaald en gelukkig kon ik daar afgelopen zaterdag een deel vanhoren. Het optreden begon met een aantal meisjes die met een lantaarnliepen te roepen, terwijl het koor iets prachtigs zong. Ook bij ditkoor niet al te veel toeters en bellen wat bewegingen betreft, allesstaat in dienst van wat er klinkt. Zo waren ze bijvoorbeeld allemaalin het wit gekleed, zowel dames als heren. Dames lange rok en hereneen sleep (of hoe heet zoiets). Halverwege het concert bleek de rokvan de dames een wikkelrok en de sleep van de heren ook. Ze deden ‘maf draaiden ‘m om en ineens was de onderkant fel oranje: de zon! Ditwas het enige maar prachtige effect!

Tijdenshet middagconcert was er een intemezzo om erg veel mensen te bedankenvan de Deense organisatie en om de organisatie van het volgendesymposium aan het publiek voor te stellen. Het volgende WorldSymposium on Choral Music wordt in 2011 gehouden in Puerto MadrynPatagonie Argentina. Niet naast de deur maar toch het overwegenwaard.

Omalvast in altijns Amerikaanse sferen te komen konden we tijdenstweede deel van het middag lunchconcert luisteren naar CoroUniversitario de Mendoza Argentina. Hun programma was "An allinclusive choral approach recognizing fine arts in performance". Hetduurde even voordat alles kennelijk klaar stond maar ton het doekopen ging riep het publiek spontaan: Ooooooh! Het zag er inderdaadprachtig uit. De dames van het koor stonden onder een heel grootsoort laken en terwijl ze zongen schenen ze tegen het doek met met ledlichtjes.Dat gaf een wondermooi effect vooral in combinatie met het Lacrymosadat ze zongen. Dit eerste heette overigens: "Aesthetic act". Hetvolgende was een "Choral Performing Act". Het koor liep haastig overhet podium heen en weer, al babbelend. Er klonk een toeter eniedereen ging in kooropstelling staan. Behalve een twee laatkomersdie al telefonerend opkwamen en de telefoon pas in hun zak staken vlakvoor het begin van het stuk! Vervolgens klonk er een prachtig gezangen meteen na het slotakkoord gaat iedereen snel weer weg. Daarnazagen en hoorden we "Choral Sculpture". Inderdaad was het weer eenprachtig beeld met een wit en een zwart doek, en lichtjes, ook echtmooie intigrerende muziek die erg goed gezongen werd. Toch begon ik meook af te vragen of we ons met dit soort dingen niet op een grensvlakbegeven Waar eindigt een koorconcert en begint het muziektheater enopera?!

Metdie gedachte in mij hoofd was het tijd om een laatste blik op hetmooie Operaen te werpen, een laatste keer met de watertaxi mee tevaren, een laatste heerlijke maaltijd en een laatste concert in het prachtige Kopenhagen. Ditconcert was in de classisistische domkerk; Vor Frue Kirke waar wekonden daar genieten van het War Requiem van Benjamin Britten. Eenzeer omvangrijk stuk waarbij in dit geval het grote koor en orkest ophet priesterkoor stonden en het jongenskoor, het kleine orgel, desolisten en het kamerorkest vanaf de koorzolder hoog achterin de kerkmusiceerden. De kerk was nogal overakoestisch wat het luisteren nietzo heel erg aangenaam maakte maar ik heb toch een heerlijkeavond gehad. Het was erg fascinerend om te zien en te horen hoedirigent Michael Schønwandtalles op een fantastische manier dirigeerde en de boel bij elkaarhield.

Nahet concert een biertje gedronken met een Israelische, wat Letten,een Amerikaan, een Bulgaarse (?) dame, een Duitser, een NederlandseKoreaan, een Amerikaanse Nederlander, twee Limburgers en natuurlijkDaphne van Europa Cantat!