Matthäus Passion Oldenzaal

Oude, maar vooral nieuwe gezichten markeerden de 2011 versie van de Twentse Matthäus Passion, die gisteren in Oldenzaal klonk.

door Koen Edeling

Oude, maar vooral nieuwe gezichten markeerden de 2011 versie van de Twentse Matthäus Passion, die gisteren in Oldenzaal klonk.Nieuw was de Baroque Academy of The Netherlands Symphony Orchestra (BANSO), de baroktak van het Orkest van het Oosten.

Op de begeleiding van de hogepriesters na liep alles prachtig synchroon tussen de vocale en de instrumentale koren. Strijkers speelden met barokstokken, maar op de viola da gamba na heb ik geen historische instrumenten kunnen ontdekken. Een zeer bekwaam be­speler van dat instrument toonde zich Ricardo Rodriguez Miranda, die met Fabio Trümpy een pareltje neerzette met de aria Geduld.

Nieuw waren ook de meeste solisten. Uitgerekend oudgediende Nico van der Meel was door ziekte geveld en was te elfder ure vervangen door Clemens Löschmann. Zeker gezien het feit dat hij amper had kunnen repeteren, zette deze evangelist een puike prestatie neer. De andere tenor, Fabio Trümpy, deed zeker niet onder voor Löschmann. Ook bariton Hugo Oliveira was nieuw voor mij. Hij zette een overtuigende en waardige Christuspartij neer.

 Eveneens voor het eerst in Oldenzaal was sopraan Gudrun Sidonie Otto, die over een zeer wendbare en soepele stem bleek te beschikken.  Van de nieuwkomers trof mij het meest de indringende stem van Luciana Mancini  een mezzosopraan die de alt-aria’s en recitatieven voor haar rekening nam. De behoedzaamheid waarmee zij het vibrato doseerde, deed denken aan een altus en bezorgde mij zeker kippenvel.  Een naam die wel bekend voorkwam, was die van Tyler Duncan. De warmte en kracht van zijn stem bleken andermaal uiterst in­zetbaar te zijn in de vele basaria’s.  Hij was onbetwist de man die het meest deed met de tekst.

 Vertrouwd was in elk geval de prachtige ambiance van de Plechelmusbasiliek, dirigent Klaas Stok, koor Consensus Vocalis en het Stadsjongenskoor met dirigente Mariette Effing. Stok en Consensus Vocalis wisten ook dit jaar te verrassen met vlottere en krachtiger koralen, grotere dynamische contrasten, onvoorwaardelijke tekstexpressie, maar ook verstilde momenten: tesamen garant voor opnieuw een adembenemende editie van deze inmiddels oer Twentse traditie.