Auteur: admin

Ben net terug van een toch wel bijzonder optreden van het Stadsjongenskoor.  Zo af en toe worden we gevraagd om een borrel of een feestje op te luisteren. Dan doen  natuurlijk graag, mits er aandachtig publiek is. De vader van een van de jongens organiseerde een personeelsfeest van het bedrijf waarvoor hij werkt: IFS probity. Hij  had het Stadsjongenskoor gevraagd te zingen als speciale verassing tijdens de borrel. Er moesten heel wat tafels en stoelen aan de kant geschoven worden  in Hotel ‘t Kruisselt in de Lutte. Het was een erg lage ruimte zonder al te veel akoestiek. Des te leuker is het dan om te horen dat de jongens zo goed zingen! We stonden er met een selecte groep van 7 sopranen en 10 alten.  Omdat het een gelegenheidskoor betrof heb ik het koor vernoemd naar de organisator van het optreden: Het Kolleriekoor. We hebben in canon gezongen, eenstemmig en tweestemmig in het Engels en Frans. En alles uit het hoofd! Er was leuk ook nog eens goed zingend publiek. Want natuurlijk wil ikop zo’n borrel de mensen zelf ook horen en moet minstens één lied meegezongen worden. Zo ontstaat er een leuke ongedwongen sfeer. We hebben een kleine canon ingestudeerd met het publiek en als slot met elkaar driestemmig gezongen. Dat ging erg goed moet ik zeggen! Al vonden de jongens dat de heren van IFS probity beter zongen dan de dames…

Het is de laatste woensdag van de maand. Mijn beide neefjes Jorisen Jochem komen voor een tosti plus. Dit betekent dat ze met z’n tweeën tosti’skomen eten en Joris geen muziekles krijgt. Eten we de tosti ’s met curry oftoch met ketchup is de vraag… Maar dan belt Kjelt aan, een buurtjongen.Kinderpostzegels! Natuurlijk neem ik de feestkaarten en kinderkaarten. Als ik de machtiging aan het invullen ben  raken de jongens in gesprek over judo en anderevechtsporten. Ik hoor een vreemd geluid en vraag aan Jochem: “Zit je nou eenscheet te laten?”.  Roept Kjelt enthousiast: “Ik kan Vader Jacob scheten, zo metmijn hand onder mijn arm”. En daar gaan de shirtjes van de drie jongens omhoogen scheten ze er op los. “Jongens, en nu in canon” zeg ik. Maar dat lukt toch nietecht. Vraagt Joris aan  Kjelt: “Kun je ook Bach scheten?”. “Bach?“ zegt Kjelt,“wie is dat?”. Joris en Jochem kijken hem verbaasd aan. “Weet je dat niet!” roepen ze tegelijk. Dan loopt Joris naarde piano en begint Prelude in C te spelen die hij net aan het instuderen is. Kjelt luistert aandachtig: “Daar wordt je ook knettergek van!”. “Ja” zegt Jochem, “anders ikwel. Ik hoor het de hele dag!“

Vandaag had het  Stadsjongenskoor en Jongemannenkoor een optreden tijdens  de opening van het Culturele Seizoen van Oldenzaal. Altijd lastig zo’n concert vlak na de zomervakantie. Iedereen moet er weer een beetje "inkomen" inclusief de dirigent. Opeens blijkt  een aantal jongens de baard in de keel te hebben en de jongens van het opleidingskoor van vorig jaar kennen de liedjes nog niet. Extra moeilijkheden waren dat we vandaag voor het eerst met een nieuwe pianiste samen werkten, we niet  in de zaal vooraf konden inzingen en dat het  hele podium vol bleek te staan met apparatuur omdat er een koor was dat met een band en uitversterking zong. Altijd leuk dat soort verassingen.

Maar het Stadsjongenskoor blijkt erg flexibel! De nieuwste jongens zongen vandaag nog niet mee en de jongens met een beginnende "baard in de keel" lukt het alweer aardig met hun nieuwe stem te zingen.  Podium vol met allerlei dingen? Geen probleem, we schikken wel wat in en inzingen doen we wel in een zaaltje ernaast. Daardoor zag het er wel een beetje rommelig uit op het podium vond ik. Maar daar konden we niet zoveel aan doen. De jongens hebben misschien wat ingetogen maar erg goed gezongen, zeker gezien het geringe aantal repetities! Ook de jongemannen stonden hun "mannetje". Erg trots was ik op Elisabeth Waanders, de 16 jarige pianiste die het Stadsjongenskoor voor deze gelegenheid op de vleugel begeleidde. Het is de eerste samenwerking met haar in de aanloop naar een concertreis die we in april/mei 2010 gaan maken. Ze heeft zeer smaakvol gespeeld en ik heb alle vertrouwen in het vervolg.

Afgelopen week stonde er een leuk stukje in de TC/Tubantia in het kader van de eerste repetitie van het Opleidingskoor van het Stadsjongenskoor. Het was in de rubriek Vraag en Antwoord. Er stond ook een aardige  foto van mij bij maar die kreeg ik even niet geplaatst 

"Ik laat ze altijd ‘ Vader Jacob’  zingen, dat kent iedereen"

Volgend jaar bestaat het Stadsjongenskoor in Oldenzaal 95 jaar. Elk jaar opnieuw worden er jongens geselecteerd voor het opleidingskoor. Dat gebeurt op alle basisscholen van Oldenzaal en morgen begint de eerste repetitie. Mariette Effing is dirigent van dit koor. "Er komen morgen twintig jongens, maar andere jongens die belangstelling hebben zijn natuurlijk ook van harte welkom.”

Willen jongens, in tijden waarin computers een grote rol spelen, nog wel tijd vrij maken om in een koor te zingen?

Mariette Effing: „ Ja hoor. Natuurlijk is er wel enige ‘concurrentie’.  Maar daar hebben alle hobby’s onder te lijden. Toch merk ik dat bijna alle jongens het echt hartstikke leuk vinden als ze eenmaal in het koor zitten. En een beetje stimulans van de ouders is natuurlijk nooit weg. Dat gebeurt meestal ook wel. Zij vinden muziek – naast het beoefenen van een sport vaak toch wel heel belangrijk voor de ontwikkeling van een kind.” 

Hoe komen de jongens bij het opleidingskoor terecht? 

"Ik ga elk schooljaar alle scholen in Oldenzaal af op zoek naar jongens die graag in dit koor willen zingen. Het gaat dan om jongens van acht en negen jaar. Die komen dan in groepjes van drie of vier bij mij en dan laat ik ze één voor één ‘ Vader Jacob’ zingen. Dat liedje kent immers iedereen. Vervolgens laat ik ze met zijn drieën of vieren samen zingen zodat ik kan zien hoe ze in groepsverband zijn. Ik merk dan al vaak aan hun houding of ze enthousiast zijn. Boven¬dien, als je ze positief benadert dan zijn ze eerder geneigd om mee te doen.” 

Het opleidingskoor duurt één jaar.  Wat gebeurt er daarna?

"Vervolgens kunnen ze naar het Stadsjongenskoor van Oldenzaal.  Dit koor repeteert twee keer per week. Dat zijn de jongens tot en met ongeveer veertien jaar. Of eigenlijk tot ze de baard in de keel krijgen, want dan kunnen ze naar het jongemannenkoor.” 

Volgend jaar bestaat het Stadsjongenskoor 95 jaar. Gaan jullie nog iets doen om dit jubileum te vieren?

"Welke activiteiten er precies plaats gaan vinden is nog niet duidelijk. Wel doen we in 2010 met het jongenskoor mee aan een festival in België. Dat is erg spannend en belangrijk. Het is immers de eerste keer dat we aan zoiets deelnemen.”

(foto: George Nusmeijer)

Na vanavond kan ik niets ander meer zeggen dan: het Jongemannenkoor Oldenzaal is het leukste en beste koor dat ik dirigeer. Bovendien zijn de leden "very good looking" zoals iedereen op de foto kan zien.

Iedere woensdagavond heb ik repetitie  met zo’n  20 jongens tussen de 14 en 26 jaar en het is altijd een feest.  Ze zijn allemaal hun zangcarriere begonnen als 8 jarig jochie bij het Stadsjongenskoor dus ik ken ze erg goed. Nog steeds  komen ze iedere woensdagavond  graag bij elkaar om te zingen.  Ze vinden het leuk om met  zeer uiteenlopende stijlen aan de slag te gaan. Zo zijn ze nu   een mis aan het in studeren van Duruflé, een hele zware klus! Maar ze hebben ook jazz, Mendelssohn, beetje musical, de Beach Boys, Mozart, Lloyd Webber en  barbershops op het programma. Deze afwisseling maakt het erg bijzonder.  Bij het Jongemannenkoor Oldenzaal zingen  vrienden die muziek als passie delen.  Maar ook al zingen ze een Agnus Dei met ingewikkelde ritmische en harmonische wendingen, de  gesprekken tijdens  repetitie gaan voornamelijk over vrouwen en voetbal. Het moet wel leuk blijven…

Vanavond had ik weer een eerste repetitie met de heren. Ze hebben me verrast met een bosje bloemen, gewoon om het jaar goed te beginnen. Dat heeft nog geen enkel koor ooit gedaan! Vandaar dat ik het nogmaals zeg: het  Jongemannenkoor Oldenzaal is het leukste, beste koor dat ik  …