Bijna iedereen die bij de poll invulde dat hij een deuntje van kon fluiten van Edvard Grieg, zal ongetwijfeld de volgende melodie herkennen. Mijn eerste echte kennismaking met Edvard Grieg was toen ik als 18 jarig blaaskaakje op het conservatorium kwam en gevraagd werd in het kamerkoor te zingen. Op een van de eerste repetities stond één van de vier psalmen van Edvard Grieg op het programma: Hvad est du dog skjon. Daar werd ik als eerstejaars ineens enorm voor het blok gezet, niet anders gewend dan de koormuziek van het jongerenkoor uit Losser. Ik stond naast Eline, een echte alt, waardoor ik mezelf helemaal niet hoorde zingen. Ik hoor in mijn hoofd de tenor Alberto nóg de solo zingen, ik had een groot ontzag voor hem. Van mezelf had ik het gevoel dat ik het écht niet kon, zulke moeilijke muziek vond ik het. Laat staan dat ik ooit iets in het Noors had gezongen. Later zou ik ook kennismaken met de cantate voor mannenkoor, bariton en orkest Landkjending en delen uit Olav Trygvason die ik eens met een mannenkoor uit Duitsland heb uitgevoerd.
Edvard Grieg is zondermeer de grootste componist die Noorwegen ooit heeft voortgebracht. Grieg studeerde vanaf zijn 15e aan het conservatorium in Leipzig en later maakte hij in Kopenhagen kennis met de Deense componist Niels Gade. Zijn vroege werk behoren nog tot de Duitse romantiek en later liet hij zoals veel componisten in die tijd zich inspireren door de Noorse volksmuziek. Gedurende zijn leven was Grieg bekend als componist, dirigent en pianist. De de Peer Gynt suite (1876) is ongetwijfeld een van zijn bekendste werken.
Zijn villa op landgoed Troldhaugen in Bergen kan nog steeds worden bezichtigd. 
