Zo, het eerste Matthäus-Passion concert met het Stadsjongenskoor zit er op. We zongen in de prachtige Jacobuskerk in Enschede met Consensus Vocalis en het Orkest van het Oosten. De kerk was prachtig uitgelicht, Klaas Stok dirigeerde zoals altijd fantastisch en de jongens van het Stadsjongenskoor hebben het goed gedaan.
Maar er is iets anders waar ik heel erg trots op ben vandaag. Het is een hele uitdaging om jongens aan het zingen te krijgen én te houden. De jongens die ik binnen krijg houden van zingen, doen niets liever. Maar dat betekent niet, hoe goed ze ook zijn, dat ze meteen aan de Matthäus-Passion mee kunnen doen. Meedoen aan de Matthäus-Passion betekent ook dat je lang moet kunnen wachten, niet kletsen, niet bewegen, opletten, concentreren enz. Heel veel jongens kunnen dat ‘gewoon’. Maar wat is gewoon?!
Er zijn ook jongens die goed kunnen zingen maar waar ‘iets’ mee is en ook die jongens zingen bij het Stadsjongenskoor. En daar ben ik ben heel erg trots op. Want ook met ADHD, ADD, ASS of, wanneer je om welke andere reden dan ook op het speciaal onderwijs zit, kun je deze prachtige ervaring opdoen. Meezingen op het hoogste niveau!
Ik ben blij dat ik aandurf jongens het vertrouwen te geven ‘jij kunt dat’ en dat ze dan, alhoewel ze met de diagnose ADHD hun weg nog moeten zien te vinden, toch de Matthäus-Passion meezingen. En het uitzonderlijk goed doen!
Pareltjes voor het koor!
