Enkele weken geleden belde mijn neefje Joris me op met een serieuze vraag. Hij had nu blokfluitles op school (groep 5) en wou eigenlijk wat meer tonen leren. Of hij bij mij een blokfluitles kon krijgen. De afspraak was snel gemaakt. Hij kwam bij mij en floot een aantal liedjes voor. Ik zag meteen dat hij de verkeerde (rechter) hand boven had, een veel voorkomende fout. Dat was een domper voor hem! Nu kon hij alles nog wel spelen, maar niet meer zo goed. De noodzaak om de linkerhand boven te doen werd snel duidelijk toen ik hem de F, de E, de D en de C (alles gaatjes dicht) leerde. Als je de verkeerde hand boven hem leer je de lage tonen nooit. Gezien zijn leerhonger zou hij het thuis wel goed doen. Nog even wat liedjes met de F, de E, de D en de C voor hem uitgezocht en hij was helemaal de man.
Gisteren bleek het alweer tijd voor een tweede les. De les vond plaats bij mijn ouders thuis. Zoals hij me zelf al had aangekondigd kende hij alle liedjes. Alles keurig ook mooi in de maat en met een mooie muzikale drive. Ik had er weinig op aan te merken. We hebben zelfs erg veel plezier gehad in het samenspel. Aan het einde van de les kwamen we tot de ontdekking dat we deel I van de methode uit hadden. Ik weet nog precies wat ik voelde op zijn leeftijd toen ik na een paar blokfluitlessen deel 1 en 2 van James Arden uit had en de rest van het jaar moest wachten op deel 3. Ik heb Joris deel II maar vast mee gegeven met de helft van het boek als huiswerk om de lange zomervakantie door te komen.
Ook heb ik hem even de Fis geleerd zodat hij vandaag Er is er een jarig kan spelen voor zijn jongere broertje want die wordt vandaag 7!
