Auteur: admin

Scratchkoor haalt finish ongeschonden.

Recensie door Antonie de Ridder

In anderhalve dag een muziekstuk instuderen met een voor de gelegenheid geformeerde groep zangliefhebbers en het stuk vervolgens publiekelijk uitvoeren. Dat alles heeft iets weg van een stockcarrace.Een waarde als de hang naar perfectie legt het af tegen waarden als snelheid en lef. Hoeveel pylonen staan aan het eind nog overeind, hoeveel medecoureurs heb je enkel geschampt zonder te botsen en, niet onbelangrijk, op hoeveel wielen passeer je de finish?Voor dit spektakel kies je natuurlijk een geëigend vervoermiddel en de Carmina Burana van Carl Orff leent zich bij uitstek voor muzikaal stuntwerk. Snel sturend in de bochten, veel flitsende acceleratie en sensationeel remwerk en bovendien, het kan een stootje hebben.De Carmina Burana is een bewerking van middeleeuwse liefdesgedichten, drank- en gokliederen en vormt tevens een ode aan de zinnelijke liefde, geheel in het teken gesteld van het rad van fortuin. Een cyclus van vallen en opstaan, van triomf en ondergang. Met driehonderd zangeressen en zangers, beroepssolisten en -muzikanten én een kinderscratchkoor was de Brinkkerk in Bennekom al half gevuld en minstens zoveel toehoorders namen de overige plaatsen in. Lof komt in de eerste plaats toe aan het scratchkinderkoor onder leiding van Mariëtte Effing. Ze beten niet enkel het spits af met onder meer een tweetal stukken van Benjamin Britten, maar deden dat met overtuiging en bijna vlekkeloos.Daarop barstte het bombastische en orgastische Carmina Burana los. In de massaliteit van het koorgebeuren wist de dirigent van Vocalise, Albert Wissink, de dynamische structuur van het muziekstuk aanvankelijk met ijzeren hand veilig te stellen. Maar al snel worstelde het koor met het tempo en in een mate, dat zelfs het slagwerk een beetje van slag raakte in de inhaalmanoeuvres. Toch bleef het stuk overeind staan, met slechts een enkele vastloper in de eindsprint van het In taberna quando sumus.En mede middels de inbreng van imponerende solisten als Irma te Brinke, Robbert Muuse en Patrick van Goethem leverde de avond voldoende luistergenot en sensatie op om het publiek tevreden te stellen.

Tutti koor van 270 Volwassen zangers en 30 kinderen.

Kinderkoor in actie.

 

Omdat ik afgelopen zaterdag al vroeg moest beginnen met de kinderscratch ben ik vrijdagavond al naar Bennekom gegaan. Op deze manier kon ik ook nog even de sfeer proeven en een repetitie meemaken Carmina Burana scratch van Albert Wissink . 

Met een koor van 250 mensen de Carmina instuderen in ongeveer anderhalve dag vereist een speciale aanpak. Albert is een zeer energieke en kritische dirigent die van repeteren een waar feest maakt en ondertussen de mensen heel hard laat werken. Om de bassen licht te laten zingen liet hij ze huppelen en de sopranen moest plassen onder de douche. Ook de opmerking  Dames en heren u hoeft niet in uw boek te kijken of alles er nog in staat galmde vaak door de kerk. Om na de pauze de mensen weer een beetje wakker te houden bedacht hij een fantastisch klapspel dat ik maar met moeite kon ontcijferen.

Ook zaterdag werd er de gehele dag gerepeteerd. De eerste repetitie begon al om 8.30 uur. Al je bedenkt dat de repetitie van de avond ervoor tot 22.30 uur duurde en dat er ook nog wat nageborreld moest worden… Gelukkig begon de kinderscratch om 9.30 uur. Ik had een koor van dertig kinderen tot mijn beschikking. Voor een deel bestond de groep uit kinderen van ouders die met de Carminascratch meezongen, een ander deel was van de koorschool en er waren enkele " losse" deelnemers.  Het waren in ieder geval zeer gemotiveerde kinderen die het niet erg vonden om tussen 9.30 uur en 12.30 uur maar 15 minuten pauze te hebben en hard te werken. Na een lunchpauze van drie kwartier werd er weer van 13.15 uur tot 14.20 uur gerepeteerd en daarna was al de generale repetitie! Onder tussen had ik vier liederen met ze ingestudeerd en de deeltjes uit de Carmina die ze mee gingen doen. We deden een driestemmig middeleeuws Alleluia, een tweestemmig Russisch slaapliedje en twee liederen van Benjamin Britten: niet de meest voor de hand liggende muziek dus.  De generale van het kinderkoor was van 14.30 uur tot 15.00 uur en daarna volgde meteen de Carmina generale tot 17.30 uur!

Het concert begon om 20. 15 uur en het kinderkoor had de eer in het "voorprogramma" van de Carmina op te treden. Door de opstelling van de twee vleugels en de slagwerkgroep stonden de kinderen erg ver van het publiek vandaan waardoor het misschien  wat zacht klonk maar dat kan ik eigenlijk zelf slecht beoordelen. De kinderen hebben in ieder geval uitstekend gezongen en alles gegeven! Voor mij een nieuwe ervaring om een concert te geven met kinderen die je nog maar een dag kent: best spannend dus. Misschien dat ik voor een volgende keer weer andere keuzes maak, zo leer je weer wat bij.

Na het optreden mochten de kinderen ruimte maken voor het grote koor door in de banken vooraan te gaan zitten. Als zo’n groot koor binnenkomt weet je niet wat je ziet. Er leek wel geen einde te komen aan die stroom mensen! Ik zat tijdens het concert op het podium met mijn gezicht naar het kinderkoor om aan te geven wanneer ze moesten staan, stand by voor als er iets mis ging  en om ze te motiveren op te letten want het duurt toch ook best lang allemaal! Voor degene die de Carmina een beetje kennen, ik zat vlak voor de pauken dus ik ben wakker gebleven. Eigenlijk ging er wat betreft de kinderen helemaal niets mis en hebben ze buitengewoon gedisciplineerd en goed gezongen. Al zagen ze wel wat witjes om 21.45 uur toen het concert was afgelopen.

Albert Wissink had naast dat geweldig gemotoiveerde koor van 250 mensen de beschikking over uitstekende musici: een slagwerkensemble o.l.v. Evert Gombert en de pianisten Barbara Ernst en Bas van der Heuvel. Ook de solisten waren zeer inspirerend om mee samen te werken. De bariton Robbert Muuse leek volgens een van de kinderen op Frans Bauer maar ik vond hem toch wel heel wat beter zingen. De Vlaamse counter tenor   Patrick Van Goethem was helemaal naar Bennekom afgereisd voor die ene legendarisch solo van de zwaan aan het spit. Olim lacus colueram,  ooit Willem Wilmink hertaald als Ooit zwom ik in de Buurse beek. In het Dulcissime stal de sopraan Irma ten Brinke de show door moeiteloos naar de hoge d te zingen. Het werd muisstil in de kerk en ook de kinderen hielden hun adem in en luisterden vol bewonding…

Om te ontscratshen ben ik vandaag met Egbert naar de Open Nederlandse Kampioenschappen Motorcross in Harfsen geweest, maar al dat geronk, geraas en geknetter heeft de Carmina niet uit mijn hoofd kunnen halen.

Toen ik vorig jaar van de fiets viel en mijn arm brak schoot er maar een ding door mijn hoofd: het lustrumconcert van het Stadsjongenskoor Oldenzaal. Ondanks alle ellende verliep dat concert uitstekend. Ik had echter nog een belangrijke taak die week en deze heb ik toen ik in het gips zat met pijn in mijn hart af moeten bellen: de kinderscratch in Bennekom. Ik moest toen echter snel de  beslissing nemen af te bellen zodat zij nog in staat waren binnen drie dagen een vervanger te vinden. Achteraf was het een goede beslissing voor mezelf. Ik had dat echt niet kunnen doen.

Ik was daarom erg blij toen de organisatie me dit jaar weer vroeg. De kinderscratch wordt georganiseerd in het kader van de Vocalise Scratchdagen . Met  een paar honderd mensen wordt gedurende de vrijdagavond en  zaterdag een muziekstuk ingestudeerd en gelijk zaterdagavond ten gehore gebracht voor publiek. Omdat het dit jaar de tiende editie is van de Scratchdagen wordt de Carmina Burana van de componist Carl Orff ingestudeerd.

In dit stuk is ook een rol voor de Ragazzi: kinder- of jongenskoor. Er konden zich dus ook kinderen opgeven voor de scratch. Deze kinderen gaan dus aanstaande zaterdag 7 oktober de hele dag met mij repeteren. De ragazzipartij is al wel door de vaste dirigentAlbert Wissink ingestudeerd maar aan mij de eer dit nog een beetje verder af te werken. Het kinderkoor heeft ook nog meer liederen die ze gaan instuderen. Zo heb ik een kort Tanzlied van Orff uitgezocht, een Russisch slaapliedje, een Middeleeuws alleluia, iets Fins en nog twee liederen van Benjamin Britten. Het is even afwachten hoe het gaat maar het is de bedoeling dat we een deel van dit repertoire ook ‘s avonds op het grote concert gaan zingen.

Er doen zo’n dertig kinderen mee aan de scratch en ik ben erg benieuwd naar het niveau en hoe enthousiast ze zijn. Carl Orff kijkt een beetje zorgelijk op deze foto, maar dat is niet nodig. Een deel van de kinderen zingt bij de Koorschool Midden-Gelderland en kan dus wel tegen een stootje!