Ben ook naar het afsluitende concert geweest van het Stabat Mater van Karl Jenkins. Het koor en Nederlands Promenadeorkest jonge Pasi Hyokki Hij is ook de artistiek leider van het EMO Ensemble, Talla Vocal Ensemble en sinds 2008dirigent van het Tapiola Choir.
Alhoewel ik het Stabat Mater van Jenkins niet ken,herken ik de eerste maten meteen als een Typische Jenkins Sound. Netzoalsin het Requiem gebruikt hij muziek uit een ander cultuur. De incantation is in het Arabisch en wordt prachtig meeslepend gezongendoor Baidar ElBasri. Daarna volgt een mooi gezongen Lament door Gemma Jansen. Wehoren eenimposant en Typisch Jenkins Sancta Mater met het het bekende JenkinsRitme, Modulaties en Tromgeroffel. Het duet in in het Engels enAramees. Daarna klinkt eenlamentatie in het Hebreeuws, Latijn, Aramees en Grieks. Hier en daarheeft het koor wat moeite met de intonatie van de Typische JenkinsModulaties en Chromatiek. Tijdens canon in het Engels en Aramees beginteen deel van het koor te lopen. Dat geeft een mooi effect. Trouwens ergmooi deze combi van koor en solisten. Het koor dat aan het rondlopen isbegint ook te zingen zodat je als toehoorder een deel van het geluidom je heen hoort. Ik ben helemaal onder de indruk van de etnic vocals.Het Stabat mater is een heel aangenaam stuk om naar te luisteren. Nuvolgt erweer een deel met het Typische Jenkins Tamboerijntje. In het laatstedeel hoor ik weer het Typische Jenkins Ritme. Het stuk wordt nu naarhet einde opgebouwd. Ik hoor de tamboerijn, straks komt het kopererbij… en ja,de bekken! Het koor zingt in lange akkoorden en steeds hoger. Ik hoorAmen… trompetten, tuba’ s fluiten, pauken, bekkens. Alleluia! Hetkoor zingt noghoger, hoger en hoger. Hele lange noten, er volgt een versnellingen…. ja! We eindigen met eenfortissimo afslag!
