Afgelopen woensdag had ik weer een heerlijk avondje met het Jongemannenkoor Oldenzaal. Eerst werd er nog serieus gerepeteerd voor de komende kerstconcerten maar de spanning was tijdens de repetitie duidelijk voelbaar. De meligheid sloeg pas echt toe tijdens het lied Es ist ein Ros entsprungen, waarbij de tekst van met name de tweede strofe voor problemen zorgde. Bij In Dulci Jubilo ging het niet meer. Er moesten ineens wat heren weg en even later kwamen ze terug om nog twee andere tenoren op te halen… Het werd flink onrustig en ik besloot O du fröliche voor gezien te houden. De zaal werd snel opgeruimd, de sfeerverlichting ging aan, het bier werd opgehaald… en ja hoor, daar was hij: Sinterklaas! Hij was in gezelschap van de mooiste Pieten die ik ooit heb gezien.
De Goedheiligman had zich goed voorbereid. Lezend in zijn grote boek moesten alle jongemannen wel één of twee keer naar voren komen. Ook de dirigent moest er aan geloven, maar kreeg natuurlijk alleen maar complimenten. De Sint was sowieso erg complimenteus en mild dit jaar. Niemand kreeg een reprimande. Zelfs de jongens met lang haar werden geprezen om hun lokken. Als dank voor zijn aanwezigheid hadden de jongenste jongemannen (de organisatoren van het feest) een "passend" kadoo voor de Sint gekocht: een filmpje. De jongens hadden hierover de grootste lol en zo waren er veel meer dingen die avond die het daglicht eigenlijk niet kunnen verdragen
Hierna werden de kadootjes uitgepakt en de (verplichte) gedichten voorgelezen. Het "Dank u Sinterklaasje" werd steeds met sonore stem ingezet waarbij het een sport werd dit als eerste te doen en wel zo laag mogelijk. Het is nooit saai bij het Jongemannenkoor: wat een humor hebben die jongens…
