Categorie: Festivals

Ja, ook in Kopenhagen is het warm en met warm weer in een hotel is het slecht slapen. Zo stond ik voor mijn doen vroeg op en was ik iets over negen uur al in Vrijstad Christiana waar alles nog in diepe rust was! Christiana is een soort enclave in Kopenhagen gesticht in 1970 toen wat verlaten militaire kazernes werden gekraakt. Sindsdien probeert de Deense regering van alles om de krakers te verwijderen maar dat is gelukkig nog steeds niet gelukt. Je zou het toch beter tot cultureel erfgoed kunnen verklaren van de jaren 70, een monument voor de hippie tijd. Alles wat daar je ziet is op het grensvlak legaal-illegaal en ondertussen hebben de bewoners van Christiana helemaal een eigen manier van leven opgebouwd. Er zijn eigenhandig prachtig mooie huisjes gebouwd, vaak van restmateriaal of als kunstuiting, er is een school, een "supermarkt", een kindvriendelijk gebied, een strand, niet te vergeten de Christiana bikes, dus ook een fiesenmaker, een kroeg, een kerk, een podium, een kampeerplaats en natuurlijk Pusher Street waar je "legaal"soft drugs kunt kopen en gebruiken. Als Nederlander kijk je daar natuurlijk niet raar van op, zelfs niet van de bonte verzameling mensen. Ik heb er maar even een kopje koffie gedronken in café Woodstock en om me heen gekeken. Daarna een lange wandeling gemaakt over de bastions, via trapjes, kleine paadjes, straatjes en ik bleef me verbazen. Natuurlijk, ook troep (waar niet!), maar ook zoveel mooie originele plekjes en wat een rust! Kopenhagen stad is clean, design, recht, geregeld, geen bomen… Christiana is een met de natuur, ineens hoor je weer vogels, het is speels, warrig, groen, grillig, artistiek… It opens your mind!

Daarna snel met de bus naar het Operaen waar ik net op tijd was voor het eerste concert van de dag. Tijdens het tweede concert viel meer te beleven, het publiek ging weer eens he-le-maal uit zijn dak. Het Indonesian Youth Choir, Cordana zorgde voor een wervelende show. De jongelui lieten zang en dans zien uit de vier verschillende culturen/geloven van Indonesië: Hindoe, Papoea, Christelijk en Islam.  Vooral de Ismalitische "show"was geweldig.  Een rij van jongens die heel dicht op elkaar op hun knieeën zaten vormden een soort "slang".  Ze  zongen en klapten perfect synchroon. Niet alleen in hun eigen handen maar ook in die van elkaar, op de grond, borst, rug enz. precies zoals we in de workshop body percussion hadden geleerd. Ondertussen deden ze iets waarbij je je ogen bijna niet kon geloven, ze vormde steeds een ander figuur door elkaars handen op een een bepaalde manier vast te pakken en ondertussen werd het tempo van de muziek steeds hoger. Moeilijk uit te leggen maar iedereen was laaiend enthousiast.

Een heel groot applaus was er ook voor de jongens en meisjes van het koor UCC Mwamba uit Oeganda. Het is het onlangs opgerichte koor van de organisatie I AM FAMILY. Zij helpen wezen en arme kinderen uit de sloppenwijken van Kampala. De organisatie zorg voor kleding, eten en een school. Sinds heel kort hebben ze dus ook een koor gestart en de eerste presentatie was dus op het WCSM. Een hele prestatie!!!

Daarna besloot ik eigenlijk een beetje te spijbelen omdat het zulk mooi weer was. Ik wou nog erg graag een wandeling maken door het havengebied zodat ik mijn hoofd een beetje leeg kon maken voor de avondconcerten.  Tijdens het eten zat ik toevallig alweer naast Nederlanders, dit keer naast Drenten. "t Is toch niet te geloven. Na het eten het liep ik naar het verkeerde theater voor het concert. Om toch nog op tijd te kunnen zijn heb ik voor 1x maar zo’n bicycle taxi genomen. Dat is leuk, maar ook duur en je voelt je toch een beetje opgelaten in zo’n ding. Tijdens het concert van het Lund University Male Voice Choir merkte ik dat ik te moe was om te luisteren. Ik viel als het ware steeds een beetje in slaap en om te voorkomen dat ik daarbij lawaai ging maken ben ik in de pauze maar naar "huis" gegaan.

Morgen, de laatste dag van dit prachtige symposium!

<!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>

Als je zoals ik een week langalleen maar concerten hoort van de allerbeste koren van de wereld,die vernieuwend repertoire brengen op het allerhoogste niveau, is hettamelijk opvallend als je een keer bij een concert bent waar niet goedwordt geïntoneerd, dat ongeïspireerd is en waar de vonkniet overspringt naar het publiek. Dat overkwam gisteren een bekendkoor met een beroemde dirigent: het Adolf Frederiks Flickkör uitZweden onder leiding van Bo Johansson.   De spanning in het koor voorhet premiérestuk was zo groot dat ze het niet kwijt konden.Dat daarna een koor uit Cuba een optreden verzorgde waar de vonkenletterlijk vanaf sprongen maakte het contrast alleen maar groter. Het Schola Cantorum Carolina La Habana zong muziek van eigen bodem.Wat een andere sound ineens! Het was losjes, leuk, met humor,gepassioneerd en natuurlijk veel ritme waarbij natuurlijk gedanstwerd!

Het tweede middagconcert heb ik evenovergeslagen om weer een kijkje te nemen op de expo, op zoek naarbladmuziek. Laten we zeggen, ik heb ook erg veel niet gekocht:).Daarna de workshop gevolgd van Michael Bojesen, dirigent van hetNationale Meisjeskoor van de Deense radio. De workshop ging over deopbouw de koorschool en daarvoor had hij het Spruitenkoor (6 t/m 8jaar) meegenomen, zij gaven een korte demonstratie. Erg interessant!

Daarna had ik een hele leuke maaltijdin het Sultan Restaurant waar ik mensen uit Hengelo tegen kwam. Toeneen van de obers in de gaten kreeg dat ik uit Nederland kwam (doormijn badge) noemde hij me maar gemakshalve Mariska. Inderdaad, hijhad ooit een Hollanse vriendinnetje had gehad. Hij deed er heellyrisch over. Nederlands was zo’n mooie stoere taal. Vooral de G vondhij mooi: gggggggadverdamme! Toen bleek dat Mariska uit Lochem kwamlagen de Hengelo’ers en ik niet in een deuk van het lachen! Dat waseven een heerlijk Tukkers intermezo. 

Daarna naar het avondconcert in deprachtige Garnisons Kirke. Daar gebeurde iets heel bijzonders. Zoalsik al eerder schreef zingen de koren vrijwel alleen maar hedendaagsemuziek, vaak van nog levende componisten en veel premiéres.Veel van deze componisten zijn aanwezig op het symposium. Tijdens hetconcert van de Schola Cantorum uit Oslo van gisteren bleek gaandeweghet concert dat van de 7 componisten die geprogrammeerd stonden er 6aanwezig waren.  Waaronder Eric Whitacre (zie foto), een jonge hedendaagse, ingternationaal bekende Amerikaanse componis. tDit feit alleenal was een eerbetoon aan dit fantastisch zingende koor onder leidingvan Tone Bianca Dahl. Maar het concert was nog niet afgelopen. hettweede deel werd verzord door het EMO Ensemble uit Finland. Dit koorzingt zelfs uitsluitend hedendaagse muziek. Het koorheeft een hele stevige klank en de moeilijkste muziek wordtschijnbaar moeiteloos gezongen.

Het was eenheerlijk dagje in een zonovergoten Kopenhagen. In een vrij uurtje benik ook nog even naar het Amalienborg gelopen. Het is ook prachtingook om het Operaen van deze kant te zien, pal tegenover de prachtigeMarmorkirken, met daar tussen het plein waaraan de paleizen grenzenen die mooie fontein daar weer tussen.Ook zag ik dat de AmerigoVespucci in de haven lag en de bemanning is dan ook zichbaar enonberispelijk(!) aanwezig in de stad.

<!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>

Gisteren,woensdag, was de “rustdag” van het symposium. Het hele programmavond plaats in Tivoli Gardens. Er waren geen workshops, geenmasterclases en de expo was dicht. Na een paar zeer intensieve dagenkon iedereen uitslapen omdat er geen ochtendprogamma was.

Ikbesloot de de ochtend te gebruiken om wat alternatievewinkelstraatjes op te zoeken want daar was ik nog niet aan toegekomen. Ik heb mijn ogen de kost gegeven in het Strædetwat, volgens mijn boekje over Kopenhagen, hét alternatief voorhet Strøget.Inderdaad, erg leuk! Veel kleine winkeltjes met kunst en antiek,design, leuke eettentjes en kledingwinkels met betaalbare hele uniekespullen. Het meest opvallende vind ik dat veel van deze zaakjesgerunt worden door jonge enthousiaste mensen. Weer wat straatjesverder is het Latiner Kwartier. In mijn boekje staat dat dit deel vanhet centrum homogericht is, goedkoop, een beetje smoezelig, metintieme restaurants, gefaalde boektiekjes en tweedehands winkeltjes.Tsja, daar moet je dus zijn! Ook daar kwam ik tijd te kort.

Terugnaar Tivoli Gardens voor het concert Songbridge project. Vier kinderkoren uitverschillende landen: China, Hongarije, Denemarken en Canada gavensamen een concert. Ieder koor zong een volkslied en een stuk datspeciaal voor het symposium was gecomponeerd. De aandelen van allekoren waren zonder twijfel allemaal heel erg goed maar het koor uitChina was toch wel fenomenaal! Ook zongen alle koren samen muziek uitalle vier landen onder leiding van de dirigent van het land. WederomChina: wat een plezier, je merkte het ook bij de andere kinderen datze het heel graag deden. Tot slot zongen alle vier koren samen en ookde Chinees die naast mij zat moest een traantje weg pinken. Wat eenmooi concert!!!

Naeen heerlijke en goedkope vegetarisch maaltijd in het Rizrazrestaurant was ik om 19.00 uur terug in de Tivoli Concerthall voorhet tweede concert van de dag door het Danisch National Girls Choiren Danisch National Vocal Ensemble. Ik was erg onder de indruk vanhet stuk van Michal Bojesen: Plant a tree voor koor en trompet.Wederom een premiére! Om de dag af te maken ook maar naar het late Vocal Rhythmic concert gegaan. Het publiekging uit zijn dak door de hoogstandjes van de Drie Deense a capellagroepen: Touché, VoxNorth en Vocal Line. Zelf was ik het meestinder de indruk van VoxNorth een groep van 18 veelal studenten van deMusic Academy van Aalborg.

Na een korte wandeling door het park maar naar het hotel gegaan, de achtbaan is toch niks voor mij… alhoewel die hele hoge zweefmolen me super lijkt!

!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –> <!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>

Vandaag maar eens de tip van Vera opgevolgd en na het eten een echt origineel Deens ijsje genomen. Daarvoor moest ik even naar het Strøget want daar had ik een ijscotent gezien waar iets als "huisgemaakt" en "traditioneel" in het Deens op de ruiten stond. Inderdaad erg leuuek!!! Het is mooi weer en Kopenhagen begint nog meer tot leven te komen! Ineens zijn ze er, de straatmuzikanten, sieradenmakers, tekenaars en de straatartiesten. Zij nemen namelijk de taak over in het Strøget als de dure winkels dicht gaan. Met een ijsje in de hand kon ik de verleiding van het straattheater niet weerstaan. Wat een ontzettend leuke stad is Kopenhagen! Vandaag voelde ik me echt helemaal "in the mood" zoals het hier allemaal gaat.

Ik begin namelijk echt mijn draai te vinden hier. Ik koop ‘s morgens in zo’n klein winkeltje mijn lunch (verse belegde broodjes) en ‘s avonds van het laatste concert op weg naar het hotel één of twee gekoelde blikjes bier in een avondwinkel zoals zovelen. Tuborg bier is echt dé drank van Kopenhagen. Het is overal te koop en iedereen gaat ook gewoon buiten ergens zitten om een blikje bier te drinken. Ook kun je halve liters in een plastic glas kopen bij van die mooie kiosken. Alles heel ontspannen en om te genieten, geen gelal al weet ik al precies waar de plaatselijke dronkelappen in het portiek liggen, en die zijn meestal al onder zeil als ik er langs moet.

Vandaag was ik vroeg "thuis" want het laatste concert was hier "om de hoek" in het Glyptoteket, het museum voor oude en nieuwe kunst. Een prachtig mooi gebouw en een hele goede akoestiek. Het koor uit  Key Cygnetures New Zealand had ik al een keer gehoord en het Winneba Youth Choir uit Ghana bracht de eigen koorcultuur tot leven. Natuurlijk  kreeg het publiek een het einde de gelegeheid mee te klappen en te begwegen. Heel leuk allemaal.

Hoogtepunt van de dag was voor mij het kinder- en jeugdkoor Coro Calicantus uit Zwitserland. Ook weer een geheel eigen klank en ik denk darbij dat het Zwitserduits de klank bepaalt. Toch zongen ze in alle vier talen, wat een rijkdom! Het geheel was met veel humor gebracht en deed losjes aan. Ik vond de composities van Ivo Antognini heel erg leuk en goed geschreven.  Ik heb erg genoten van hun optreden.

Zowel vandaag als gisteren ook een groot gedeelte van de ochtend en middag doorgebracht op de expo. Daar staan álle grote uitgevers van bladmuziek en daar kun je als koordirigent uuuuuuren zoet mee zijn. Ik ben nog niet klaar maar ik kan het thuisfront in ieder geval verklappen dat ik erg veel muziek heb gevonden voor het Jongemannenkoor uit Oldenzaal. Dit is toch echt een speciale groep zangers waar het vanwege de bezetting toch vaak lastig is iets leukes en goed te vinden. Om muziek te kopen voor het jongenskoor moet ik me echt inhouden: efr is zoveel te vinden hier! Voor het Kamertjeskoor en de Kringzingers ben ik ook aan het rondstruinen, ik heb al een aantal dingen gekocht en de week is nog lang…

Tenslotte ook nog een zeer inspirerende workshop gevolgd van Gunnar Ericsson, een zeer gerenomeerde Zweedse dirigent. Hij gaf een voorbeeld van enkele oefeningen hoer je een koor kunt laten wennen aan hedendaagse klanken, clusters, onafhankelijke melodieën door elkaar zingen enz. Het gebeurde allemaal met simpele melodieën, tegen elkaar werden gezongen, in canon in de kwint, in de vertraging enz. Allemaal dingen die je wel weet maar zijn opbouw maakte het erg makkelijk. Hij was ook erg trots op zijn nieuwste boek dat vers van de pers was: wat een toeval!

Morgen, of eigenlijk vandaag, is het Tivoli dag! De hele dag openluchtconcerten in de Tivoli Gardens. Daar heb ik heel erg veel zin in. Tivoli is opgericht door de in Algerije geboren diplomatenzoon Georg Carstens in 1843. Het is een mengeling van exotische stijlen en een van de meest bezochten Europesen "vrijetijdsparken" van Europa. Er zijn wel wat opzichtige attracties maar het accent ligt toch meer op de totaalbeleving, vooral ś avonds met de mooie verlichtingen. Morgen dus de hele dag lekker buiten en wat heeft de organisatie geluk met het weer!!! Ik kan koren beluisteren uit: Roemenie, Noorwegen, Oeganda, Taiwan, Zweden, Cuba, Ghana en Indonesië. ś Middags is ook het Songbridge Concert in de Tivoli Concert Hall met optredens van kinderkoren van de verschillende continenten. Echt heel bijzonder!

Het was weer een hele marathon vandaag:

Sind een uur weet ik wat "bravo!" is in het Taiwanees namelijk: PANG! Yu-Wen echt aangedaan na na de laatste klanken van de Taipei Chamber Singers en ik kon het heel goed begrijpen. "They have that dream" zei ze. Ze zijn geen professioneel koor maar "a bit crazy about singing". Ze sjouwen alle concoursen af om beter en beter te worden. "They worked very hard for it" zei Yu-Wen en dat moet ook wel. Wat een technisch hoogstandje liet dit koor horen! Het was allemaal hedendaagse muziek: Chinees, Taiwanees, Mongolisch en ook Aboriginal. Het was zo knap gedaan en erg opvallend was dat het met zoveel plezier gezongen werd.

!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>

Daarvoor was ik bij een heel ander concert geweest namelijk van (en nu moet ik het proberen goed te schrijven): Hamrahlíðarkórinn uit Ijsland. Het is zo opvalend hoe het verschil in taal de koorklank bepaalt voor de meeste koren. Dit jonge koor klonk zo helder, de taal is ook zo prachtig en het koor zong zo goed, zo ontspannen en met zoveel plezier.

Weer daarvoor, ‘s middags tijdens het tweede concert van de dag, had ik (jonge) vrouwenkoor Voci Nobili uit Noorwegen gehoord. Ik vind het toch steeds weer echt opvallend hoe mooi die Scandinavische koorklank is en dan met name in de zachte gedragen muziek. De uitstraling van het kalme, beheerste, zeker met die mooie klinkers.

Tijdens het eerste ochtend concert zong het Romanian Radio Children’s and Youth Choir een zeer fraaie compilatie van Roemeense traditionele muziek, hedendaagse liederen en Byzantijnse gezangen. Het hele optreden werd omlijst door een mooie projectie van beelden uit Roemenie die de teksten van de liederen meer begrijpelijk maakte. Het was zo perfect allemaal dat ik me begon af te vragen hoe goed het koor moest zijn dat daarna een optreden had. Nou dat was "Something completely different!" Dat was namelijk: Rajaton uit Finland. Een ensemble van 3 vrouwen en 3 mannen, perfect zingend met microfoon in "Their own funny language" zoals ze zichzelf aankondigden. Heel strak allemaal, van zeer swingende "nummers" tot aan de perfecte muzikale persiflage van "Fernando" van ABBA. Zweden was namelijk vroeger een deel van Finland geweest dus ze vonden dan ABBA moest kunnen in een totaal Fins concert. Onzettend gaaf gedaan inclusief de pasjes van Agnetha en Frida en het altijd scheve koppie van Bennie. Tussendoor ook nog naar een workshop geweest waar ik toch niet zo heel erg veel nieuws hoorde en ook nog twee koren gehoord die ik toch niet zo erg de moeite waard vond. Na twee dagen word ik dus al erg kritisch.

Onderweg naar die ene workshop kwam ik nog een grappige dirigent van een Zuid Koreaans  kinderkoor tegen. "Oh, Holland!"zei hij en toen wees hij naar links "Near by, near by!!"  De ontmoetingen met andere dirigenten zijn zo ontzettend leuk, en naar mate het symposium vordert wordt iedereen wat losser en gaat een beetje op zoek naar contacten. Vandaag gesproken met  heel jong dirigentje uit de U.S. die zo ongeveer op me afvloog met de woorden "Who are you en where do you come from!" en een hele aardige bescheiden dirigent uit Singapore die me natuurlijk meteen uitnodigde om langs te komen "I always make a few minutes time". De visitekaartjes gaan over en weer en ik vrees dat ik er toch echt te weinig heb meegenomen.

<!– @page { margin: 2cm } P { margin-bottom: 0.21cm } –>

Vandaag eindelijk te weten gekomenwelke bus ik moet nemen naar Operaen,reed hij op zondag maar één keer per uur… Dat werd dus toch weer wandelen naar Nyhavn om daar de waterbus te nemen. Dat is geenstraf want zo leer je de stad goed kennen. Onderweg even eenheerlijk, overdadig belegd broodje kopen voor de lunch en zo is dewandeling ook weer uiterst effectief geweest. Aangekomen in deOperaen kon ik vrijwel meteen naar het eerste concert.

In de grote zaal kon ik luisteren naarde University of Johannesburg Choir en dat optreden was werkelijkspetterend! Het had alles wat ik de avond daarvoor had gemist.Natuurlijk was er naast zang ook flink wat tromgeroffel en dans. Hetoptreden eindigde met een prachtig,zeer emotioneel gezongentraditioneel Zulu lied. Het publiek reageerde razend enthouiast maarer was van tevoren aangekondigd: geen toegiften! Om daarna teluisteren naar het Mikrokosmos Chamber Choir uit Frankrijk was een heleomschakeling maar omdat ieder koor op zo’n hoog niveau zingt zit jevanaf het begin weer op het puntje van je stoel.

Nadat ik gisteravond al een tijdje was opgetrokken met Donatas, een dirigent uit Litouwen, heb ik vandaag de lunch genuttigd met een in Frankrijk wonende Nederlandse dirigente en een Canadese muziekdocente. Na een goed gesprek was het tijd voor het volgende concert. Eerst zong het Key Cygnetures uit New Zeeland, een meisjeskoor dat vooral met de traditionele Polynesische muziek voor veel aangename verassingen zorgde. Erg bijzonder was het koor Musica Intima, een 12 koppig koor uit Cnada dat zonder dirigent werkt. Wat ik het meest opvallend bij dit koor vond dat was de keuze van de verschillende opstellingen waarbij ze gebruik maakten van het effect van de akoestiek. Er kwamen zelfs wat pasjes en bewegingen aan te pas maar dat was nergens storend, perfect in harmonie met de muziek.

Ondertussen had ik een leuk contact met Yu-Wen een dirigente uit Taiwan die samen met een aantal van haar studentes naar dezelfde  workshop ging als ik: body  percussion van Keith Terry . Oef, daar werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt.  Klappen, links, rechts, stampen, niets is zo vanzelfsprekend als het lijkt.  Het fasing was erg leuk en ook toepasbaar in mijn eigen praktijk, over polyritmiek moeten we nog even nadenken.

Voor het avondeten ben ik meteen naar de vaste wal gegaan, in Nyhavn. Daar is de echte gezelligheid op de terassen. En als je het te koud vindt? Overal liggen dekens klaar, geen probleem dus. Na mijn  heerlijke pastasalade ben ik meteen weer verder gegaan naar de Garnisons Kirke waar de Svanholm Singers uit Zweden zongen. Zonder enige twijfel vond ik dat het meest bijzondere concert van de dag. Zelden een mannenkoor van zo’n hoog niveau gehoord. Ze zongen vrijwel het hele concert muziek van Veljo Tormis. De componist zelf was al trommelend zelf deelnemer aan het concert en kreeg een zeer ovationeel applaus. Prachtige muziek heeft die man geschreven en wat een inspirerende persoonlijkheid!

Meteen daarna naar de Sankt Pauls Kirke om het Anyang Civic Chorale uit Zuid korea te beluisteren. Omdat ik mezelf betrapte op de gedachte ‘ook mooi’ besloot ik dat het genoeg was geweest voor vandaag. Als ik flink doorstapte kon ik voor het donker in het hotel terug zijn. Onderweg maar zo’n hotdog gekocht want daar zie ik werkelijk iedereen mee lopen. Deze smaakte voortreffelijk al moest ik volgens een Deen morgen toch echt de originele Deense gaan eten. We zullen zien.

 

Reizen met de trein heeft altijd iets bijzonders. Het gaat minder snel, dat klopt maar dan maak je ook weer wat meer mee. Vanuit Enschede kom je al snel op het idee om vanuit Duitsland te gaan reizen. De reis naar Münster was dan ook erg gemakkelijk. De overstap naar Hamburg had echter bijna 20 minuten vertraging dus wat als ik mijn aansluiting met Kopenhagen mis? Die bleef gelukkig wachten, maar ik stapte net als vele andere meteen in, dus er onstond vanaf het achterste treinstel een enorme opstopping… Ook wel weer komisch want iedereen ging maar ergens zitten. Totdat de koffiedame persé met haar kar er door wil, dan heb je een probeem. Iedereen werd dus naar zijn plaats gedirigeerd en alle koffers moesten aan de kant. Zo kon ook ik mijn gereserveerde plaats bereiken: aan tafel met twee bierdrinkende Zwitsers.

In het hotel waar ik zit is alles op functionaliteit ingesteld. Ik heb een kleine kamer maar als het moet kun je er ook met drie personen slapen. Alles is uitklapbaar, stapelbaar enz. Het is het Cab Inn concept en ik ben er wel enthousiast over. Het ontbijt is echt massaal! Het doet me echt denken aan de mensa, heel gezellig.

Mijn eerste indruk van Kopenhagen is echt geweldig. De stad is heel schoon, overzichtelijk, mooi, de mensen zijn ontzettend aardig en behulpzaam. Ik heb de hele ochtend de tijd gehad om een beetje rond te lopen en het is echt zo leuk wat je om je heen ziet. Van artistieke straatartiesten tot verwend uitziende rijken Russen. Deze zijn te herkennenaan hun vrouwen met hun te grote Gucci zonnebril en Vuitton tas. Het lijkt wel alsof deze dames een cursus hebben gevolgd in: hoe moet ik er zo rijk en zo ontevreden mogelijk uit zien!

Maar om 14.00 uur heb ik me laten registreren voor het symposium in het Operahouse. Nu weet ik dat we in Enschede een nieuw Muziekkwartier krijgen, maar dit gebouw uit 2005 is toch echt heel erg prachtig.

Het openingsgala in het Operahouse was erg leuk. Er was een muziektheatergroep die op een ludieke wijze het functioneren van een dirigent ten opzichte van zijn koorleden uitbeelde. Erg leuk gedaan en er werd internationaal om gelachen. Prins Henrik was helaas ziek, dus hij kon de boel niet openen. Maar de koren zongen er niet minder goed om! Er mooi, niet alleen vanaf het podium maar ook vanuit de zaal.

Het was geen spetterende opening maar leuk, origineel en met zeer veel klasse. Het eten in de pauze was heerlijk. Ik heb mijn mening over de Deense keuken al een paar keer moeten bijstellen vandaag:).

Het gaat bij mij een beetje snel deze dagen. Nauwelijks heb ik de was droog of hij gaat alweer de koffer in op weg naar Denemarken. Morgen rond deze tijd zit ik in een hotel in Kopenhagen klaar om het achste World Symposium on Choral Music te bezoeken. Een paar maanden geleden keek ik het Open Song Book van het vijfde symposium te Rotterdam nog een keer door en ik dacht: waar zou het dit jaar zijn? Het bleek Kopenhagen te zijn, eigenlijk naast de deur! Alles wat ik wou bleek nog mogelijk te zijn en om mezelf te trakteren na een zeer productief jaar heb ik maar geboekt… Morgen ga ik dus richting Kopenhagen, op mijn moeders verjaardag.

Ik hoop jullie uitgebreid verslag te kunnen doen want ik heb ook nog een een Eee PC gekocht…

Afgelopen weekend heb ik weer als vrijwilliger bij het Holland Festival Oude Muziek gewerkt. Naast stoelen sjouwen, kaartjes controleren, tassen en deuren bewaken, plaatsenwijzen heb ik een aantal zeer mooie concerten gehoord.

Het festival werd afgelopen vrijdag tussen 18.30 en 19.15 uur geopend met beiaard bespelingen en het Utrechts klokkengilde. Het is fantastisch om door Utrecht te lopen met al dat gebeier! Op pad om het eerste concert te horen: Domus Polyphoniae, polyfonieën in de Dom. Dit concert was als het ware een voorproefje van al het moois dat iedereen nog te wachten staat deze week. Opvallend was dat het ensemble Trigon o.l.v. Margot Kalse al zong terwijl het publiek binnenkwam. Zonder dat er een duidelijke aanwijzing was werd het publiek op een gegeven moment stil en vervolgde Ensemble Organum o.l.v. Marcel Pérès het programma, Niet alls wat dit ensemble zong vond ik mooi, een van de stukken duurde ook veel te lang. Me Naiset & Toorama vond ik zeer verfissend omdat ze op een traditionele manier zongen. Ik had graag meer van ze willen horen. Leo van Doeselaar speelde afwisselend op het grote en kleine orgel. Tot slot zong het Festivalkoor o.l.v. Adrián Rodriguez Van der Spoel het veerstigstemmige Spem in alium waarover ik in de vorige log al schreef. Geweldig om dit stuk eindelijk eens live te horen en het werd op een fantasische manier uit gevoerd.

Op zaterdag trok het festivakoorl door Utrecht op dit motet op verschillende plekken ten gehore te brengen. Het is erg moedig dat men op deze manier het ‘gewone publiek’ in probeert te verassen met deze toch niet direct toegankelijke muziek. Ik vond het dan ook erg spannend hoe de uitvoeringen gingen. Het was te beluisteren in, onder andere in het wonderschonen Pandhof bij de Dom, het Postkantoor en zelfs midden tussen het winkelend publiek van Hoog Catharijne werd gezongen. Vooral deze laatste locatie heeft indruk op me gemaakt. Mensen werden als het ware overvallen door een oase aan rust die deze muziek uitstraalt. Een eindeloze stroom toevallige passanten stonden met open mond op de roltrap even te luisteren en vervolgden daarna al dan niet hun dagelijkse beslommeringen. Opvallend vond ik dat het winkelplein door het talrijk aanwezige publiek en de prachtige klanken als vanzelf tot concertruimte werd getransformeerd.

Zaterdagavond laat in de Pieterskerk was het concert van Diabolus in Musica ook een absolute topper. Ze zongen diverse werken uit de Notre Dame School met een verbluffende perfectie. Het is muziek uit de 12de eeuw maar het doet soms erg modern aan. Onthoudt de namen Leoninus en Perotinus en luister eens naar die wonderlijke muziek.

Karmozijnbes, Pandhof Utrecht

Morgen gaat het Holland Festival Oude Muziek van start in Utrecht. Jarenlang heb ik daar als vrijwilliger gewerkt om te helpen met de kaartverkoop, het inrichten van de verschillende locaties, het bewaken van deuren en mensen de plaatsen te wijzen. Het was een geweldige tijd, erg gezellig, hard werken en je stak er nog wat van op ook. Na er een paar jaar uit te zijn geweest ben ik vorig jaar weer een weekendje wezen helpen en ik moet zeggen dat het ook dit jaar weer erg kriebelt om te gaan. Ook dit jaar zijn er weer zo’n 100 concerten te beluisteren in Muziekcentrum Vredenburg en andere historische locaties in Utrecht.

Thema dit jaar is Tien eeuwen polyfonie en gezien de uitslag van de huidige poll vrees ik dat ik voor de bezoekers van mijn log even moet uitleggen wat polyfonie is. Letterlijk betekent het ‘veelklinkend’. Het is een meerstemmige compositietechniek waarbij aan de melodiën een grotere expressieve waarde wordt toegekend dan aan de akkoorden. De melodieën zijn onafhankelijk, vallen na elkaar in en imiteren elkaar dan op verschillende manieren. Bijna iedereen zal wel eens op deze manier hebben geprobeerd te zingen: in canon. Componisten verzonnen echter de meest ingenieuze imitaties, een paar tonen hoger of lager, omgekeerd of gespiegeld. Ook werd het een sport om zo meerstemmig mogelijk te schrijven. Een absoluut hoogtepunt op het gebied van de polyfonie is het 40 stemmige motet Spem in alium nunquam habui van Thomas Tallis. Op zaterdag 27 augustus zal vanaf 12.00 uur dit motet op verschillende locaties in Utrecht worden uitgevoerd, door een speciaal festivalkoor onder leiding van Adrián Rodriguez Van der Spoel .

Als jonge conservatoriumstudent heb ik ook eens gewerkt op een oude muziek festival in Oxford en daar was ik toen zo gefascineerd door de omvang van de partituur dat ik die meteen gekocht heb. Uitgevoerd heb ik het nog nooit, misschien komt dat er ooit van. Je moet je dan voorstellen dat je een opengeslagen partituur van 50 cm hoog en 70 cm breed voor je hebt liggen. Voor je staan dan acht (!) vijfstemmige koren, die ook nog eens polyfoon zingen.

Kijk ook eens op deze site.