Auteur: admin

Geplaatst op

Stadsjongenskoor geeft prachtig concert!


Ondanks alle pech van de afgelopen week liep het concert als een tierelier! De jongens en jongemannen hebben buitengewoon goed gezongen. Tijdens de generale repetitie en de voorbereidingen voor aanvang van het concert heb ik mezelf zoveel mogelijk ontzien om me helemaal te kunnen geven tijdens het concert. Zaterdag heb ik thuis nog ouderwets slagtechnisch zitten studeren op het dirigeren met één arm. Het vereist toch echt hier en daar wat aanpassingen. Het gedeelte voor de pauze in de Plechelmus ging erg goed. Op de foto hierboven zie je Ivette van Laar samen met Jesse Boere het Pie Jesu zingen van Lloyd Webber. Voor veel mensen een van de hoogtepunten van het concert. Er waren erg veel mensen in de Plechelmus, het hele middenschip zat vol! Na de pauze in de uitverkochte Stadhuishal ging het muzikale feestje nog op volle kracht door maar dan met wat luchtiger en swingender repertoire. We hadden twee toegiften afgesproken maar dat werden er drie. Vooral de jongens zelf konden er maar geen genoeg van krijgen! We hebben zeer veel complimenten gehad.

Na het concert was er een waar pizzafestijn voor de jongens en een borrel voor de mannen en genodigden. Het was berebezellig met te veel leuke dingen om allemaal op te schrijven. Moe en voldaan kijk ik terug op een dag waar ik ondanks de pijn en vermoeidheid met volle teugen van heb genoten.

Klin hier voor de recensie.

Geplaatst op

Eenarmige dirigent kan aardig uit de voeten.

Vanavond heb ik weer een generale repetitie gehad voor het jubileumconcert van hetStadsjongenskoor Oldenzaal. Het jubileum van het wordt aanstaande zondag 9 oktober gevierd met een bijzonder concert op twee verschillende locaties in Oldenzaal. Het concert begint om 15.00 uur in de Plechelmus Basiliek en na een ruime pauze wordt het concert vervolgd in het Stadhuis van Oldenzaal. Het geheel zal ongeveer om 17.00 uur afgelopen zijn. Na het concert is er een reünie van oud-leden.

Afgelopen zondag hadden we de generale repetitie van het gedeelte dat we in de Plechelmus Basiliek gaan zingen. Dit ging opperbest. Het is ook een groot feest om in zo’n prachtige akoestiek een concert te mogen geven. Meneer Velers de koster, die normaal niet zo scheutig is met complimentjes, glunderde van oor tot oor! De jongens hebben het prima gedaan. Nu het concert nog: ga ervoor jongens!

Afgelopen afgelopen zondag kon ik nog vol energie met mijn hele lijf dirigeren. Vandaag, op de generale van het Stadhuishal gedeelte, heb ik met mijn rechter arm geprobeerd mijn linker gipsarm te compenseren. Ik moet zeggen, het ging best goed! Veel morele en muzikale steun krijg ik van Aartje Disberg, de pianiste en Ivette van Laar, de zangdocente. Ook het bestuur van het koor staat continu klaar om me daar waar het moet te ondersteunen. Hulde aan iedereen die mee helpt! Wel kost het nog veel meer energie dan anders en ik zal aanstaande zondag ook goed moeten opletten hoe ik daarmee om ga. Ook de jongens zijn op een gewone donderdagmiddag wat minder geconcentreerd. Ze hebben al een hele dag school gehad en dan moeten zo bij mij nog anderhalf uur staan te zingen! Petje af daarvoor!

Wat ik vooral opvallend vond aan mezelf is dat ik met die mitella om mijn nek zelf niet lekker kan zingen en mijn algemene basishouding na een tijdje verkrampt. Ik ga dan een beetje krom staan en dat moet ik zien te vermijden. Ik zal dus echt, wil ik het goed en optimaal volhouden, af en toe daar waar het mogelijk is, moeten ontspannen. Omdat ik zo met die ene arm bezig ben, raakte ik herhaaldelijk uit mijn concentratie. Normaal is je rechterarm steeds bezig ‘de tactus’ (de maat) te slaan. Met je linkerarm geef je dan o.a. inzetten aan, de dynamiek en nuances in de tekst. In het geval van het jongenskoor gebaar je ook dingen als ‘opletten’, ‘recht opstaan’, ‘zit niet te klieren’, ‘mond open doen’ en ‘goed gedaan joh’ aan. Doordat ik ook dat nu allemaal met één arm moet doen raakte ik een aantal malen de weg kwijt in het stuk. Normaal weet je linkerarm dat de rechter bij de vierde tel is maar aangezien de rechter nu toevallig bezig was met het gebaar ‘recht opstaan’ wist hij niet meer of hij een één of een drie moest slaan. Loslaten wordt nu hét sleutelwoord. Alle techniek die ik heb moet ik overboord gooien en ik heb twee dagen nu om te wennen aan iets nieuws. Hier ga ik ook echt even rustig over nadenken en voor studeren.

Ook het projectkoor zal aan een eenarmige dirigent moeten wennen. Gelukkig heb ik met hen aanstaande zondag nog een generale repetitie. Ik denk dat ik met die club wel eens de grootste moeilijkheden kan tegenkomen omdat ze voor het merendeel a capella zingen. Hans Stege onze organist zal het zonder repetitie moeten doen maar volgens mij zijn organisten doorgewinterde probleemoplossers. Ik vertrouw dan ook op zijn uitstekende professionaliteit.

Dit zijn ze dan, de jongens en jongemannen van het jarige Stadsjongenskoor Oldenzaal:
GEFELICITEERD!

Geplaatst op

Dirigent in het gips

Gisteravond toen ik van een repetitie kwam wou ik stoppen voor een stoplicht. Ik wou mijn linkervoet op de stoeprand zetten maar bleef met mijn hak achter het pedaal hangen. Hopla daar ging ik! Over de vluchtheuvel viel ik met mijn volle gewicht op mijn linkerarm arm op straat. Terwijl ik viel dacht ik al aan het concert van zondag met het Stadsjongenskoor. Ik voelde me meteen naar, maar krabbelde stoer overeind. Er stond nog een meisje voor het stoplicht en zij heeft mij wel drie maal gevraagd of het wel goed met me ging. “Ik kan zo iemand voor u opbellen, mevrouw”. Ook dat bood ze wel twee maal aan. Reuze aardig van dat meisje! Zo goed en kwaad als het ging ben ik weer op de fiets gestapt en naar huis gegaan. Ondertussen voelde ik wel dat er iets echt niet goed was maar ik hield me groot. Eenmaal thuis met Egbert overlegd dat we vanochtend naar de huisarts zouden gaan als de pijn niet minder was. Je wilt ook gewoon dat het niets is. Ik heb zo’n volle agenda deze week. Het mocht gewoon niets ergs zijn. Wonder boven wonder heb ik redelijk maar kort geslapen. Toch verrekte ik van de pijn toen ik wakker werd.

Vanmorgen na onderzoek direct vanaf de huisarts naar het ziekenhuis gegaan voor foto’s. Na zeer lang wachten bleek dat ik een fractuur in het radiuskopje had en dat ik in het gips moest. Voor het eerst van mijn leven heb ik iets gebroken en dan uitgerekend in een week vol belangrijke dingen. Boven- en onderarm in het gips… Zegt de mevrouw van de gipskamer: “Toch niet dat koor uit Oldenzaal waar zoveel over in de krant staat”. Ik zeg: “Lees de krant maar goed deze en volgende week, deze gipsarm haalt de krant zeker”. Eigenlijk had ik al snel besloten om alle activiteiten van deze week af te bellen en me alleen maar te concentreren op het concert van aanstaande zondag. Ik ga het jubileumconcert van het Stadsjongenskoor dus met één arm dirigeren. Ik heb er zo hard voor gewerkt, dit laat ik niet voorbij gaan! De rest van de middag en avond heb ik alleen maar zitten te bellen om dingen te regelen. De leukste en opbeurendste reactie kwam van Aartje, de vaste pianist van het jongenskoor. “Dat gaat gewoon hartstikke goed zondag! We fiksen het wel samen!”

Voorlopig ben ik echter nog niet uit het gips en volledig afhankelijk van de zeer goede zorgen Egbert. Dat voelt in ieder geval goed !

Geplaatst op

Stadsjongenskoor, 90 jaar jong in oud Oldenzaal.

Afgelopen zaterdag heb ik de laatste repetitie gehad van het projectkoor dat is samengesteld ter gelegeheid van het 90 jarig bestaan van het Stadsjongenskoor Oldenzaal. Dit projectkoor is een koor bestaande uit mannen die allemaal als jongen bij het Stadsjongenskoor hebben gezongen. Speciaal voor het jubileum zijn zij enkele zaterdagen bij elkaar geweest om de liederen in te studeren die op het jubileumconcert ten gehore zullen worden gebracht. Het leuke van dit project is onder andere dat er verschillende generaties mannen mee zullen doen. De oudste en de jongste zanger zijn samen 100 jaar met een leeftijdsverschil van maar liefst 72 jaar! De oudste zanger zingt nog steeds zeer verdienstelijk eerste tenor. De repetities waren stuk voor stuk een feest om te mogen doen. De mannen zijn eigenlijk allemaal blijven zingen in hun leven en zitten vol verhalen van vroeger.

Het jubileum van het Stadsjongenskoor Oldenzaal wordt gevierd op zondag 9 oktober met een bijzonder jubileumconcert op twee verschillende locaties in Oldenzaal. Het concert begint om 15.00 uur in de Plechelmus Basiliek en na een ruime pauze wordt het concert vervolgd in het Stadhuis van Oldenzaal. Het geheel zal ongeveer om 17.00 uur afgelopen zijn.

Tijdens het concert zullen optreden: het Stadsjongenskoor, het Jongemannenkoor, diverse solisten en een speciaal voor het jubileum samengesteld Projectkoor. De koren zullen op de piano begeleidt worden door de vaste pianiste Aartje Disberg en Hans Stege verzorgt de orgel begeleidingen. Naast enkele solisten uit het jongenskoor, het jongemannenkoor en het projectkoor zal ook de zangdocente van de jongens, Ivette van Laar, enkele solo’s ten gehore brengen.

De entreeprijs voor dit concert is voor volwassenen € 10,00 (donateurs € 8,00) en voor kinderen tot 12 jaar € 5,00. Dit is inclusief een consumptie in de pauze. Na het concert is er een reünie van oud-leden.

Voor meer informatie of kaarten voor dit concert, neem contact op via het mailformulier

Geplaatst op

Nieuwe opleidingskoor Stadsjongenskoor Oldenzaal!

Een jongenskoor ‘op de been’ houden is een intensieve baan. Je moet de jongens voortdurend weten te boeien en te motiveren. Ook is het erg belangrijk dat er ieder jaar voldoende nieuwe stemmen bijkomen omdat jongens wegens het verschijnsel ‘baard in de keel’ niet eeuwig hoog kunnen blijven zingen.

Het is dus een kwestie van nieuwe jongens te werven, op te leiden en voortdurend ‘opbouwen’. Daarom ben ik altijd weer blij met het nieuwe opleidingskoor. Ieder jaar in mei ga ik samen met iemand van het bestuur naar alle basisscholen in Oldenzaal. Het jongenskoor beseft zich heel erg goed dat het hiermee vanuit haar rijke traditie een bevoorrechte positie heeft en koestert deze ook met zorg. Alle jongens uit groep vier gaan dan in groepjes even met mij mee en dan neem ik ze een kleine stemtest af. De gebeurt zeer speels door een klein gesprekje, een hele rare zangoefening en het zingen van Vader Jacob. Wanneer ik vind dat de jongens over een goede stem beschikken, denk dat ze een muzikaal gehoor hebben en ze een gemotiveerde indruk maken, wordt hun naam opgeschreven en mogen ze de openbare repetitie bezoeken. Hier kunnen ze zich dan opgegeven om deel te nemen aan het opleidingskoor. Het feit dat ze door mij worden uitgekozen om mee te mogen zingen heeft een zeer motiverend effect.

Meestal selecteren we zo’n 100 jongens, daarvan komt meestel 25% op de openbare repetitie. Dit jaar zijn maar liefst 20 enthousiaste jongens aan het opleidingskoor begonnen. Mijn eerste indruk van de groep is dat het wel eens een goede lichting zou kunnen zijn. Plezier hebben ze in ieder geval!

Geplaatst op

CD opname Kringzingers (3)

Het personeelskoor van de Universiteit Twente (UT) ‘De Kringzingers’ bestaat dit jaar 15 jaar. In het kader daarvan mocht het koor van het College van Bestuur van de Universiteit een CD gaan opnemen. Dat hoefde het koor zich geen 2x te laten zeggen. Na flink repeteren aan een afgewogen repertoire hebben we de afgelopen maanden we twee opnamesessie gehad. De laatste was voor de zomervakantie op 11 juni.

Aan de opnames werkte onze vaste pianist Gerard van Kempen mee en gast tenor Egbert van Hattem. Op de CD komen liederen te staan van Mendelssohn, Schubert, Brahms en Schumann. De opnames zijn gemaakt in de Waterstaatskerk Hengelo (zie foto), onderdeel van de Muziekschool Hengelo.

Het hoesje voor de CD is ontworpen door Bureau Communicatie van de UT. Daarvoor hebben we in april al een uitgebreide fotosessies gehad in het Openluchttheater van de zeer fraaie campus van de universiteit. De foto’s van mij, waarvan je er een ziet op deze site, mag ik met hun toestemming voor mijn eigen PR doeleinden gebruiken. Daar ben ik erg blij mee!

Na de zeer vermoeiende opnamedagen was het vandaag tijd om ‘af te mixen’. Daarvoor heb ik vandaag een deel van mijn dag in de opnamestudio van de Muziekschool Hengelo doorgebracht. Daar ga je dan met de opnameleider aan de opnames ‘sleutelen’. Dit betekent echter niet dat je foute noten of valse passages weg kunt filteren. Dit was gelukkig ook niet nodig. De Kringzingers gaan zich op de opname van hun beste kant laten zien, dat weet ik zeker. Waar we veel aan gesleuteld hebben is de balans tussen piano en koor, de nagalm, de helderheid, af en toe een alt een beetje zachter zetten (of een sopraan), de bassen iets naar voren halen, de tenoren iets temperen, of juist weer niet en nog heel veel meer dingen. In ieder geval kan ik zeggen dat het echt een hele technische klus is waar ik eigenlijk weinig kaas van heb gegeten. Ik weet wat ik wil horen en ik hoop dat ik een heel mooi niveau kan benaderen. Wat ik al wel kan zeggen is dat het koor, de solist en de pianist met recht heel trots kan zijn op het resultaat!!!

De CD zal op ons jubileumconcert op zondag 20 november worden gepresenteerd in de Audiozaal van de Universiteit Twente .

Geplaatst op

Lonneker Muziekkoepel

Vandaag met gemengd koor De Kringzingers, het personeelskoor van de Universiteit Twente opgetreden in de Lonneker Muziekkoepel. Voor ons was het de eerste keer dat wij in Lonneker op deze leuke locatie mochten zingen. Het is een echte ‘ouderwetse’ muziekkoepel op het dorpsplein, tegenover ‘kerk en kroeg’. Zelf ben ik niet zo’n voorstander van buiten zingen. Het kost je ontzettend veel energie en de klank vliegt zo weer weg. Toch vond ik dat we maar eens een gok moesten wagen, het is goed voor de publiciteit en het gemoed. Om het een beetje te laten overkomen op het plein zou de zaak ook nog eens versterkt worden. Ook daar ben ik geen voorstander van, omdat het vaak zo vervormt en omdat je al geen akoestiek hebt hoor je echt alle oneffenheden. Ik ging vanmorgen dus naar Lonneker met het echte Twentse gevoel van Kiek’n wat ut wordt.

Het stralend weer gaf meteen een goed gevoel. Aan de parkeerplaats te zien zat de katholieke kerk flink vol en het terras van Hotel Savonije tegenover de kerk ook. We konden inzingen in de serre en toen de mis uit was, na het optreden van het Padvindersorkest mochten wij aantreden.

Het eerste lied dat wij zongen kwam uit de cyclus Sechs Lieder im Freien zu singen van Felix Mendelssohn Bartholdy. Deze cyclus liederen gaat voornamelijk over de liefde en de relatie mens en natuur. Mendelssohn heeft in een van zijn brieven geschreven hoe mooi hij het zou vinden als mensen deze liederen eenvoudigweg buiten in de vrije natuur im Freien zouden zingen. Dit hebben we dus maar gedaan. Verder hebben we nog een aantal liederen van Johannes Brahms gezongen. Een en ander best gewaagd om in zo’n koepel te zingen maar aan de reactie van het publiek te horen viel het in de smaak en dat is bij zo’n optreden erg belangrijk. Tot mijn grote vreugde zag ik naast Egbert, ook mijn oude hoofdvakdocent schoolmuziek in het publiek zitten. Hij woont in Lonneker en had mij op mijn 16de als aankomend conservatoriumstudent onder zijn hoede. Het inspireerde mij enorm om er iets moois van te maken.

Na nog wat reclame te hebben gemaakt voor onze jubileum CD en het jubileumconcert van zondag 20 november zijn we verder gegaan met een aantal liederen die we ook op Schiermonnikoog gaan zingen. Op het laatste moment had ik nog twee liederen geschrapt voor vandaag. De tijd was ook werkelijk erg kort na de zomervakantie en het risico dat het een beetje uit de hand ging lopen was me te groot. Maar iedereen stond op scherp vandaag en de vier liederen die we wel nieuw op ons repertoire hebben, ondergingen een goede vuurdoop.

We zijn het optreden geeindigd met twee Nederlandstalige liederen. De eerste was van de door mij zeer geliefde componist Herman Strategier. We zongenhet Optimistisch lied dat gaat over het verschil tussen de burgerman en de dichter. Hoe verschillend ze ook zijn op het eind van hun leven ondergaat iedereen hetzelfde lot. Het laatste lied was het Quod libet van Louis Toebosch. Quod libet betekent eigenlijk, ‘wat u maar wilt’ of ‘mengelmoesje’. Het zijn bestaande melodieën die niets met elkaar te maken hebben maar die toch tegelijkertijd worden gezongen. In dit geval bestaat de compositie uit allemaal verschillende vaderlandse liederen. Ik had er een prijsvraag aan vast geknoopt. Een soort: Herkent u deze melodie. Aan het publiek de vraag uit hoeveel verschillende liederen het stuk bestond en degene die het goede antwoord gaf kon in november een gratis jubileum CD ophalen. Na afloop riep het publiek veel maar het goede antwoord was er niet tussen. Op een wat rustiger moment kwam Egbert mij het goede antwoord vertellen en ook de dochter van Ben (een van de bassen) wist ook het juiste aantal. Dit is erg knap want het was een erg moeilijke vraag! Maar goed, het koor heeft bij deze twee CD aan mij verkocht en ik zal de winnaars het persoonlijk komen overhandigen.

Na, onder het genot van en drankje, nog zeer uitgebreid te hebben nagepraat op het terras kan ik en het koor terug zien op een erg leuke dag met een zeer geslaagd concert.

Geplaatst op

Open huis Concordia, kunst en cultuur Enschede


Op zaterdag 17 september is er Open Huis van Concordia, kunst en cultuur Enschede. Op de locaties aan de Oude Markt 15 en 26 en de Langestraat 56 zal het nieuwe cursusaanbod voor kinderen, jongeren en volwassenen op het gebied van beeldende kunst en theater worden gepresenteerd.

Zelf ga ik dit jaar de lessen stem geven aan de kinderen, jongeren en volwassenen die deelnemen aan de Theaterwerkplaats. Ik doe dit samen met een drama- en dansdocent. Ik neem hierbij het onderdeel hoe gebruik ik mijn stem op het toneel voor mijn rekening. Er wordt niet alleen maar gezongen tijdens mijn lessen, maar we gaan ook bezig met gedichten, doen veel aan de expressie van je stem en je krijg veel techniek.

Middels een open les zal ik in het kort uitleggen hoe mijn lessen er uit zien en daar kan iedereen aan mee doen. Van 12.15 uur tot 12.35 uur zit ik in de Zwarte zaal van Concordia aan de Oude Markt 15. Verder kun je er de hele dag een kijkje nemen van 120 00 uur tot 17.00 uur. Er is een presentatie, decorontwerpen, theatersport, beweging en regie.

Je kunt je de hele dag inschrijven voor de diverse cursussen aan de balie van het pand aan de Oude Markt 26!

Geplaatst op

Sir Edward Elgar (1857-1934)

Dames en heren web-loggers: jullie onderschatten jezelf! Ik neem het niemand kwalijk dat hij/zij geen deuntje kan fluiten van Johannes Eccard. Ik kan dat namelijk zelf ook niet zo 1-2-3. Rudolf Escher is ook een lastige maar het doet mij deugd dat 5.9% daar iets van kent! Prachtige muziek, maar niet voor ieder koor weggelegd. Slechts 17.6% van de lezers kan een deuntje fluiten van Edward Elgar. Jullie stellen me teleur!!

Natuurlijk kunnen jullie een deuntje fluiten van Edward Elgar! Tenzij je niet kunt fluiten maar dan ‘hum’ je het maar. Elgar componeerde wat het later ‘tweede’ Britse volkslied zou worden: Pomp & Circumstance No.1. Voor jullie beter bekend als Land of Hope and Glory.

Om de trots van de Engelse natie te worden heeft Elgar flink moeten knokken. Hij was het vierde kind uit een gezin van zeven kinderen. Zijn vader had een muziekhandel, was pianostemmer en speelde orgel in de plaatselijke katholieke kerk. Als kind hielp Edward vaak een handje in de winkel en zo leerde hij zichzelf diverse instrumenten bespelen en bestudeerde hij de muziektheorie.

Zijn ouders vonden een carrière in de muziek echter niets voor hun zoon. Hij moest maar een echte baan zoekenen op zijn vijftiende ging Edward daarom bij een advocaat op kantoor werken. Hier had hij na een jaar al weer genoeg van en hij besloot definitief in de muziek verder te gaan.

Elgar begon met het geven van viool- en pianolessen en in 1879 kreeg hij de leiding over het personeelsorkest van de plaatselijke psychiatrische inrichting. De directie hoopte dat muziek heilzaam op de patiënten zou werken. In 1889 trouwde Elgar met zijn 8 jaar oudere leerlinge Caroline Alice Roberts. Haar familie was erg tegen op dit huwelijk omdat het ver ‘beneden haar stand’ zou zijn. Maar het koppel hield ondanks alles voet bij stuk. Zij zou haar hele leven lang zijn werk als componist stimuleren en aanmoedigen. Kort na het huwelijk vertrok het paar naar London omdat Elgar’s kansen om daar succes te krijgen als componist groter waren. Dit viel erg tegen. De Londenaren vonden Elgar maar een provinciaal. Hij was van lage komaf en ook nog eens katholiek. Zijn werken werken waren totaal geen succes.

Terug in Worcestershire schreef Elgar een aantal van zijn grootste meesterwerken. Maar om in levensonderhoud te voorzien moets hij weer muzieklessen gaan geven. Hier had een gloeiende hekel aan. In die tijd kreeg Elgar last van heftige, zware depressies, die hij trachtte te maskeren met grappen en driftbuien.

Toch kreeg hij langzaam en gestaag meer succes. Hij componeerde de Imperial March in 1897 voor het Jubileum van Koningin Victoria en daarmee vestigde hij definitief zijn naam. Voor de kroning van Edward VII componeerde Elgar een officiële ode. Naar aanleiding hiervan werd in 1904 in de adelstand werd verheven: hij mocht zich voortaan Sir noemen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog droeg Elgar droeg zijn steentje bij met het schrijven van patriottisch getinte werken. Ook werd het belangrijkste stuk van zijn Pomp and Circumstance March No.1 voorzien van een tekst en werd aldus het beroemde Land of Hope and Glory.

In 1920 overleed zijn vrouw Alice. Vanaf dat moment schreef hij geen werken van belang meer. Hij zonderde zich steeds meer af. Op 23 februari 1934 overleed Sir Edward Elgar aan kanker. Hij werd 77 jaar oud.

Ieder koor zou een paar liederen van Elgar op haar reperoire moeten hebben staan. The Early Partsongs , The Later Partsongs en Five unaccompanied Part-songs Opus 71, 72 en 73.

Mijn favoriete lied van Egar is : Death on the hills

Geplaatst op

Zangers gezocht voor Misa Criolla

Op zondag 13 november 2005 voert het Oost Nederlands Kamertjeskoor (ONKK), samen met Macondo en de tenor Sebastian Brouwer, de Misa Criolla uit van Ariel Ramírez. Dit bijzondere concert vindt plaats in de Nicolaaskerk te Denekamp.

Het ONKK heeft voor dit project nog plaats voor enkele zangers die dit bijzondere werk willen uitvoeren. Het gaat om 1 (hoge) sopraan, 1 alt, 2 tenoren en 2 bassen. Naast de Misa Criolla zullen ook nog enkele oude en moderne Spaanstalige liederen worden ingestudeerd. De groep Macondo o.l.v. de Chileen Ivan Vargas zal het geheel op grotendeels originele instrumenten begeleiden.

Geïnteresseerden die jonger zijn dan 50 jaar, kennis van het notenschrift hebben en over de nodige zangervaring beschikken, worden uitgenodigd een stemtest te doen. De kosten om dit leuke project mee te zingen zijn 25 euro. Dit is inclusief (minimaal) vier repetities, deelname aan de repetitiedag op 15 oktober en het concert. Mocht iemand na dit project besluiten om lid te worden van het ONKK dan krijgt degene het geld terug.

De repetities zijn op maandagavond van 20.00 uur tot 22.00 uur te Enschede.

Voor meer informatie of een stemtest kunnen mensen contact opnemen met dirigent: Mariette Effing