Auteur: admin

Gistermiddag ook naar de workshop van de kinderen geweest.  Zij studeren werken in van Kodály onder leiding van de legendarische dirigent en pedagoog  Ferenc Tóth. Er zijn kinderen uit Cyprus, Taiwan, Belgie, Spanje en natuurlijk Hongarije zelf.  Zouden deze kinderen zich realiseren dat ze onder leiding van een echte grootheid zingen? Vast wel! Ze hadden de hele ochtend al gewerkt aan het stuk Anyalok és pásztorok en aan het einde van de repetitie zongen ze het hele stuk door. Het klonk al prachtig en daar waren ze zelf ook erg trots op. Toen het stuk uit was ging er een enorm gejuich op: dat deden voor zichzelf èn de dirigent! Erg ontroerend was dit.

Na de prachtige opening van zondag avond begonnen gisteren de workshops. De deelnemende koren, dirigenten en losse zangers nemen deel aan een workshop waarbij ze verschillend werken gaan instuderen die aan het einde van de week in een concert zullen worden uitgevoerd.

  Ik heb eerst even een kijkje genomen de workshop van het Budavári Te Deum van Zoltán Kodály onder leiding van prof. Hon. Aurél Tillai. In het festivalboek wordt hij"The grand old man of the Pécs choral scene genoemd. Een vriendelijke oude man die de repetitie op een rustige maar gedecideerde manier aanpakt. Hij geeft ook alle ruimte aan het meisje dat het een en ander in Het Engels moet vertalen De ouder generatie Hongaarse dirigenten spreekt nauwelijks Engels terwijl de jongere generatie zangers dat wel doet.

Daarna een deel van de repetitie van het festivalkoor olv Dr Lakner Tamás geluisterd. Dit is een koor samengesteld uit jonge mensen van verschillende koren en zij zingen de liederen door die tijdens de Open Singing worden gezongen. Vergelijkbaar met de taak die het Nederlands Studenten Kamerkoor had tijdens Europa Cantat Utrecht. Een prettige sfeer en een leuke groep. Tamás Lakner heeft een leuke manier van repeteren die goed pas bij deze jonge mensen.

Vervolgens naar de repetitie van de KroatischeVlado Sunko.  Roundabout the wine,  muziek voor mannenkoor. Daar komt de zwakke plek van de Hongaarse mannen aan het licht. Ze hebben er een hekel aan in een andere taal zingen. Er heerst een typisch mannenkoorsfeertje. Dat is toch overal hetzelfde. Brullende bassen en tenoren die daar commentaar op hebben. En natuurlijk zitten 0p de achterste rij de heren die het meest kletsen.

(foto: Kodály)

De Festival Ouverture van Pécs Cantat was erg mooi en sfeervol. Er is een podium gebouwd op het kerkplein van de kathedraal, een prachtige locatie. Door het doek achter de uitvoerenden zie je weer een andere kerk. De Open Singing moet nog een beetje op gang komen maar dat gaat vast goed komen de rest van de week. Het is een geweldige ervaring om Hongaarse volksmuziek te zingen tussen tussen overwegend Hongaarse zangers. Op deze manier leer je de taal wel het beste kennen. Tenminste de uitspraak, voor de rest is het niet te volgen.

Na de Open Singing werd het festival geopend door de burgemeester en waren er de gebruikelijke toespraken. Het Te Deum van Charpentier werd door iedereen hartstochtelijk mee gezongen en daarna konden we genieten van de Kállai kettós (dubbel dans) van Zoltán Kódaly. Dat was een wervelend optreden met zang en dans. Hierna werden de workshopleiders voorgesteld aan het publiek en het publiek aan elkaar. Overal komen de zangers vandaan: Taiwan, Cyprus, Canada, Spanje….  maar er zijn maar twee mensen uit Nederland op dit festival. Geeft toch weer te denken. Het muzikale programma werd afgesloten met de Galántai tánok van Kodály.

Ondertussen was het al helemaal donker en had de organisatie nog een verrassing in petto. Op de contouren van de kathedraal was een lichtshow te zien op muziek. Zoiets moois had ik nog nooit gezien.

Mijn eerste ontmoeting met het stadje Pécs is zeer aangenaam. Je komt aan op een prachtig klein station en je voelt meteen een aangename rustige sfeer ver weg van het hectische Boedapest. Ook in het festivalkantoor was het de rust zelve. Er was niemand, alles onder controle? Na het eten even het stadje verkennen en ik was meteen helemaal verkocht. Het ommuurde centrum is een juweeltje!  Wat een sfeer! In het parkje allemaal kraampjes waar je heerlijke plaatselijke wijnen kunt proeven en iets eten. Als je even doorloopt kom je op een erg mooi plein met watertjes en leuke terrasjes.

Vandaag was de vrijwilligersbijeenkomst tamelijk eenvoudig. De taken waren al verdeeld en iedereen ging op zijn post zitten. De bussen moesten worden geparkeerd, de koren moesten zich registreren, de kamers worden verdeeld, iedereen krijgt een tas met informatie, een badge, bladmuziek…

… zo eenvoudig als alles vandaag leek te gaan, er zal vast heel veel werk aan vooraf zijn gegaan! Tijd voor mij om even de stad te verkennen. Daar zag ik dat er ook  volop actie was met het hoofdpodium op te bouwen. Wat een locatie! In het park, aan de voet van de kathedraal. 

Dit gaat een heel sfeervol festival worden!

Komende week ga ik naar Pécs Cantat, een korenfestival in het zuiden van Hongarije.Het zal een combinatie worden tussen het bezoeken van workshops en concerten, en wat daarover verslag doen voor de organisatie.

Afgelopen donderdag  ’s avonds om 19.00 uur vertrok het vliegtuig richting Boedapest met slechts een half uurtje vertraging. Eenmaal geland op Boedapest Airport was de ticket office voor de minibus naar de stad ook snel gevonden, waardoor ik om elf uur ’s avond al in mijn hotelkamer zat. Er was dus nog wat tijd om de omgeving te verkennen en ik hoefde niet ver te lopen of ik zag gezellige terrasjes vol met mensen. Een hapje en een drankje ging er wel in! De volgende dag, vrijdag, al vroeg Boedapest verkennen. Ik was erg tevreden over de locatie van mijn hotel. Lopend door gezellige winkelstraten richting Donau en de brug over naar Budavár, de vestingstad. Ontzettend mooi om daar rustig rond te lopen, onder de Bécsi kapu tér door via de Úri utca naar de prachtig gelegen Mátyas-templom. ’s Middags toch maar eens de metro uitproberen naar H sök tere, het heldenplein. Een imposant elipsvormig plein waar de helden van Hongarije een plekje hebben gekregen. Het park daarachter was zeker ook de moeite waard maar gezien de drukte en de warmte had ik wel behoefte om even ergens rustig te zitten. Dat blijkt nog niet zo makkelijk in Boedapest. Als er geen verkeer langs een terras raast, dan is er wel een bouwput vlakbij waar ze druk met drilboren aan het werk zijn. Heb je eindelijk een rustig terras gevonden, dan mag je hopen dat men er niet vanwege de gezelligheid de muziek iets harder aan zetten.