ONKK met meer dan alleen juichende liederen

november 6, 2006

ONKK met meer dan alleen juichende liederen

HENGELO – Waterstaatskerk, zaterdagavond. 20-jarig Jubileumconcert van het Oost Nederlands Kamertjes Koor (ONKK), o.l.v. MariÃ«tte Effing, m.m.v. Egbert van Hattem (tenor) en Gerard van Kempen (piano).Programma: From the Bavarian Highlands van Edward Elgar en liederen van Holst, Stanford en Vaughan Williams.

‘A song exultant will we send’, aldus de laatste woorden die het Oost Nederlands Kamertjes Koor (ONKK) zaterdagavond zong: ‘een juichend lied laten we klinken’. Er was reden tot juichen, want dit koor bestond 20 jaar en leverde met het concert het bewijs dat het nog springlevend is. Nog steeds staat het koor onder de enthousiast ogende leiding van MariÃ«tte Effing en ook nu was er weer gekozen voor een origineel repertoire. Het piÃ¨ce de rÃ©sistance vormde de eerder geciteerde cyclus From the Bavarian Highlands, op gedichten van de echtgenote van de componist Sir Edward Elgar. Het ONKK blijkt meester in het uitdiepen van contrasterende sferen, gesteund door een, zeker voor niet-beroeps zangers hoog technisch vermogen. Er wordt zeer synchroon gezongen, er is sprake van een mooie klankbalans en intonaties verlopen meestal knap zuiver. Bij Elgar zong het koor met de zeer vaardige pianobegeleiding van Gerard van Kempen, terwijl het concert begonnen was met onbegeleid (a capella) werk, waarbij intonaties niet getoetst kunnen worden aan een instrument. Hoe lastig de diverse componisten het het ONKK ook maakten -ik noem de harmonische complexiteit van Gustav Holst- ontsporingen bleven compleet uit. Het is wel erg luxe als een koor ook nog eens beschikt over een lid dat een entr’acte voor zijn rekening kan nemen. Zo’n koorlid werd gevonden in de persoon van Egbert van Hattem, die een drietal liederen vertolkte met de pianist. Zijn stem was wonderschoon, maar ik miste wat in zijn mimiek, die de tekst te weinig ondersteunde: alsof hij niet echt geloofde in wat hij zong. Gerard van Kempen profileerde zich niet alleen als begenadigd begeleider, maar ook als puike solist, in een tweetal nocturnes van ‘de Ierse Chopin’ John Field. De ultieme muzikale krachtenbundeling was te horen van het ONKK, Egbert van Hattem en Gerard van Kempen met ‘Sailing at dawn’ van Sir Charles Villiers Stanford. Het koor moest het doen met slechts twee tenoren, terwijl Van Hattem eerder een baritonaal register aan de dag legde. Na de muzikale jachttaferelen van The Marksmen (De scherpschutters) voelde de dirigente toch de behoefde om (dier)vriendelijk af te sluiten en zo klonk een adembenemende uitvoering van ‘The long day closes’ van Arthur Sullivan.

Koen Edeling

(Bron: www.tctubantia.nl)

Volg en like ons:

november 5, 2006

ONKK 20 jaar jong!

Het Oost Nederlands Kamertjeskoor heeft gisteravond het publiek een fantastische avond bezorgd. De Waterstaatskerk was versiert met rode rozen, het publiek werd gastvrij ontvangen, de programmaboekjes zagen er prima verzorgd uit en de koorleden zelf natuurlijk ook. Het blijft een hele opgave om zo’n concert te organiseren en ik moet zeggen dat het allemaal prima geregeld was, inclusief de after party.

Twee weken geleden tijdens een repetitie werd me eindelijk duidelijk dat het goede gevoel er was. Dit lijkt een beetje laat maar dat is het echt niet. Ik bedoel daarmee dat je het gevoel hebt dat er iets bijzonders gaat gebeuren, dat je met z’n allen mooie muziek maakt, zo mooi dat het je ontroert. Dat had ik toen bij een van de liederen vas Gustav Holst Come to me in the silence of the night. Dat goede gevoel kun je alvast in je zak steken voor het concert. Je weet dat je er met z’n allen iets heel moois van kunt maken, dat geeft veel vertrouwen.

De leden van het ONKK hebben zich gisteravond voor meer dan 100% gegeven. De inzet en concentratie was bewonderenswaardig want we hadden geen gemakkelijk programma. De moeilijkheid zat hem niet zozeer complexheid van de muziek maar wel in de hoeveelheid nootjes en de spanning die je dan moet zien vast te houden gedurende het concert. In de liederen van Holst kun je veel persoonlijke emotie en dynamiek kwijt maar in From the Bavarian Highlands gaat het ook over dansen en feestvieren. Al die verschillende sferen moet je met z’n allen neer kunnen zetten en vasthouden. Ook moet je het publiek overtuigen dat je dit met volle inzet en plezier doet. Het publiek was erg enthousiast over het concert, we hebben veel complimenten gehad. Egbert van Hattem zong een drietal liederen solo en dat heeft hij fantastisch gedaan. Ooit begonnen als bescheiden ONKK tenor staat hij daar nu prachtige solo’s voor zijn rekening te nemen, iedereen heeft er van genoten en was onder de indruk.

Ook na het concert viel er voor het publiek samen met de koorleden nog veel te genieten. In een cafÃ©-dancing naast de kerk was er gelegenheid om onder het genot van een hapje en drankje na te praten. Het was erg leuk om allerlei oud-leden weer te zien en te spreken. Ook het vaste pubiek, de ouders, broers en zussen, chatters, kinderen en partners waren van de partij. Terwijl we aanvankelijk nog deftig met elkaar zaten te converseren over Vaughan Williams, Elgar en en andere belangrijke zaken, ging na een uurtje ineens het volume van de achtergrondmuziek op tien en troonde het jongste koorlid Christa iedereen de sansvloer op om een van de liederen van Elgar in pratijk te brengen: Come and hasten to the dancing. Merry eyes will soon be glancing. Ha! My heart upbounds!

De voetjes gingen van de vloer en iedereen danste de spanning van de intensieve repetities en het concert van zich af. Het was ouderwets gezellig en ze kunnen het allemaal: Dance dance dance!

Wat er fout ging bij het fotograferen weet ik niet, maar het geeft de sfeer van het feestje prachtig weer!

Voor meer foto’s van de afterparty klik hier (alleen voor leden).

Volg en like ons:

oktober 29, 2006

From the Bavarian Highlands

Zaterdag 4 november om 20.00 uur in de Waterstaatskerk, Deldenerstraat in Hengelo geeft het Oost Nederlands Kamertjeskoor een feestelijk concert in het kader van haar 20 jarig bestaan. Het ONKK krijgt hierbij medewerking vanEgbert van Hattem (tenor) en Gerard van Kempen (piano)Hoogtepunt van de avond is de uitvoering van de liederencylcus From the Bavarian Highlands van Edward Elgar (1857- 1934).

Het ONKK zal verder liederen van Ralph Vaughan Williams (1872-1958), Charles Villiers Stanford (1852-1924) en Gustav Holst (1874-1934) ten gehore brengen.

De entreeprijs van het concert bedraagt â‚¬ 12,-. Kinderen tot 18 jaar krijgen 50% reductie.Voor meer informatie hier .

Met de uitvoering van From the Bavarian Highlands neemt het Oost Nederlands Kamertjeskoor vast een voorschot op 2007: het 150ste geboortejaar van Edward Elgar. In From the Bavarian Highlands maken we kennis met de â€œlichtere kantâ€ van de Elgar. Vanaf 1890 bracht de familie Elgar enkele jaren door op vakantie in Zuid Beieren. Het gebied had in die tijd niet de levendigheid die het nu heeft. Hierdoor brachten de Elgars de avonden meestal door in lokale uitspanningen om met een drankje te genieten van volksmuziek en dans uit de streek. Overdag wandelden ze veel en genoten van de natuur. Al tijdens hun vakantie in Beieren schreef zijn vrouw Alice zes gedichten in de stijl van Beierse volksliederen. Toen ze in 1894 terug kwamen in Engeland begon Elgar deze gedichten op muziek te zetten. De invloeden van de genoten vakantie zijn duidelijk te horen in de muziek. Elgar schreef de liederen oorspronkelijk met pianobegeleiding en schreef de orkestrale versie later.

Samen met Elgar zorgde CharlesVilliers Stanford eind 19de eeuw voor een vernieuwing in het Engelse muziekleven. Stanford reisde veel en kwam veelvuldig in contact met de toen hedendaagse muziek. Dit samen met zijn liefde voor de oude koormuziek maakte hem tot een van de belangrijkste componisten van de Engelse romantische muziek. Hij werd beschouwd als een muzikaal genie zoals ze niet meer gezien hadden sinds de tijd van Purcell. Hij was een pionier in het verwerken van Ierse volksmuziek invloeden composities. Hij kan een groot aantal belangrijke Britse componisten tot zijn leerlingen rekenen zoals Holst en Vaughan Williams. Stanford was een opvallend strenge leraar en zijn explosieve temperament zorgde er vaak voor dat hij in conflict kwam met het bestuur van de universiteit waar hij les gaf. Enkele van zijn leerlingen distantieerden zich zelfs later van hem. Zijn nalatenschap als componist is zeer omvangrijk maar wordt helaas niet vaak uitgevoerd.

Ralph Vaughan Williams was een groot verzamelaar van volksliederen en als onderzoeker op het gebied van de volksmuziek heeft hij als geen ander bijgedragen aan de verbreiding van dit nationale cultuurgoed. Hij schreef talloze liederen geÃ¯nspireerd op Engelse volksmuziek en oude muziek.

Gustav Holst had geen makkelijk leven als componist. Weliswaar groeide hij op in een muzikaal milieu, maar zijn zwakke gezondheid speelde hem vaak parten. Tijdens zijn studie bij Stanford ontmoette hij Vaughan Williams, met wie hij vriendschap sloot. Holst heeft een grote invloed gehad op de latere Engelse muziek en samen met Vaughan Williams was hij een van de belangrijkste componisten van die tijd. Holstâ€™s carriÃ¨re als componist ging in het begin niet over rozen. Het heeft tot na de Eerste Wereldoorlog geduurd voordat hij zich als componist enig aanzien had verworven. Met de suite The Planets schreef hij het werk dat hem in Ã©Ã©n klap beroemd zou maken. Als gevolg van een ongelukkige val in 1923 was hij niet meer in staat tot lesgeven en componeerde hij, op enkele uitzonderingen na, sombere werken. De liederen voor koor van Holst zijn niet bij het grote publiek bekend en pas in 1986 voor het eerst uitgevoerd.

Volg en like ons:

oktober 26, 2006

Op weg naar het nieuwjaarsconcert

Ook dit jaar is het Jong Nederlands Blazers Ensemble weer op zoek naar jonge componisten. JongNBE organiseert onder andere Op weg naar het Nieuwjaarsconcert, een landelijke compositiewedstrijd voor kinderen en jongeren t/m 18 jaar. Via regionale voorrondes worden jongeren gevraagd composities te schrijven. Op dit moment zijn in de Regio Oost 15 composities uitgekozen. Deze jongeren mogen volgende week donderdag 2 november hun werk in de Arkezaal van het Muziekcentrum Enschede ten gehore brengen. Van deze 15 worden er weer 6 uitgekozen. Deze 6 zitten in de regiofinale. Daar komt weer een winnaar uit en die zit in de landelijke finale. De winnaar van de landelijke finale is te horen op het nieuwjaarconcert van het Nederlands Blazers Ensemble . Thema van dit jaar is Het Paradijs

Maar liefst twee leden van het Stadsjongenskoor Oldenzaal hebben gisteren te horen gekregen dat ze bij de 15 geselecteerden zitten! Wouter Lenting schreef: Onrust in het paradijs. Surf naar de site om zijn eigenzinnig werk te horen. Jesse Boere haalde de selectie met dit prachtige lied.

Ik wens Jesse en Wouter veel succes volgende week!

Volg en like ons:

oktober 24, 2006

Stadsjongenskoor op kamp (2)

Afgelopen vrijdag gingen we met het hele Stadsjongenskoor inclusief Jongemannenkoor op weg naar een kampeerboerderij in Reutum. Er is een speeltuintje, een voetbalveld, je hoeft beslist niet bang te zijn dat ook maar iemand last heeft van het lawaai en de omgeving is er prachtig.

De leiding was dit jaar voortreffelijk. Yvonne maakte meteen de eerste avond duidelijk dat er heldere afspraken werden gemaakt van wat wel en niet mocht en dat iedereen zich daaraan moest houden. De jongens probeerden via allerlei voorbeelden onder de regels uit te komen, wat als…, maar dat ging ze niet lukken. De heldere regels zorgden ervoor dat het een fantastisch weekend werd. De eerste avond hadden de jongens genoeg te doen. Er werd Jenga gespeeld, gedamd, Yatzee, gekaart en flink gekeet. Naar bed gaan is dan ook leuk maar vanaf 24.00 uur moest het beslist stil zijn.

Na middernacht moest het feest van de jongemannen nog beginnen. Ze hadden het bijzonder goed voor elkaar!! Besloten was om dit jaar niet in de boerderij te slapen maar twee grote tenten op te zetten aan de rand van het voetbalveld. Aangezien er een paar scoutingleiders bij zitten waren ze van alle gemakken voorzien. Er was een koelkast en een kacheltje. Ze hadden hout meegenomen een een grote ton om een vuurtje in te stoken. Rondom het vuur was het goed uit te houden!

Natuurlijk hadden de jongemannen ook flink wat Grolsch ingeslagen en dit werd op de ouderwetse manier genuttigd. Jaap de grote leider van de jongemannen laat zien hoe dat moet, hij heeft er ervaring mee! Rolan kijkt bewonderend toe… Ik had de eer om ook rond het kampvuur een biertje mee te komen drinken en tot mijn stomme verbazing hadden ze nog meer in petto. Een groot rooster werd boven het vuur gehangen en het duurde niet lang of iedereen zat van een karbonade, worst, speklap of hamburger te genieten. Jullie begrijpen dat ik niet vroeg in bed lag!

Op zaterdagochtend was ik tot grote hilariteit van de jongens dan ook bijna niet wakker te krijgen. Ik had oordopjes in gedaan en werd pas wakker toen alle jongens aan de onbijttafel zaten en heel hard met de messen op tafel sloegen en mijn naam scandeerden. Zelfs de jongemannen zaten al "fris" gewassen aan tafel en zo heeft iedereen mijn slechste eigenschap leren kennen.
De jongemannen hadden ook dit jaar weer erg leuke activiteiten bedacht voor de jongens. Een daarvan is C&A en V&D. De jongens zitten in lange rijen achter elkaar buiten op een stoel. De eerste rij moet een opdacht uitvoeren. Bijvoorbeeld: degene die 5 rotte appels op tafel legt krijgt een punt. Of trek allemaal je trui binnenste buiten, verzamel tien rechterschoenen. Zo onstaat een heerlijke chaos.

Een van de heldere regels was dat de jongens drie maal per dag corvee hadden. Dat betekende dus tafels afruimen, afwassen, vegen en WC schoonmaken. De jongens deden alle taken zonder morren heel behoorlijk. Vooral dat driemaal daags de wc schoonmaken is echt nodig als je met zo’n 50 jongens bent. Na de taken konden ze zich naar hartelust weer uitleven op het springkussen en in de speeltuin.

Op zaterdagmiddag werd de voetbalwedstrijd om de Jan Vlutters Troffee tussen de sopranen en de alten gespeeld. Ook dit jaar werd de wedstrijd weer verpletterend gewonnen door de alten. De keeper van de sopranen had het er maar moeilijk mee…

Na de voetbalwedstijd konden we genieten van de Macaroni Ã¡ la Atiek en ons opmaken voor de smokkeltocth in het donker. We moesten in groepjes ballonnen meesmokkelen naar een eindpunt maar konden betrapt worden door de douane (jongemannen). Werd je gesnapt dan prikten ze je ballon kapot. Helaas ging mijn ballon al na 100 meter stuk in de prikkelbosjes. Na deze tocht goingen de jongens al heel snel bekaf het bed in en werd bij de leiding en de jongemannen de keel nog even gesmeerd. Zo laat als vrijdag werd het niet, bij niemand.

Op zondag werden de jongemannen nog even in de maling genomen door de jongens. En werd er nog even flink gestoeid en in de speeltuin gespeeld. En als je de jongemannen teveel pest weet je wat er gebeurd! Het was een zeer geslaagd kamp.

Klik op de foto’s voor een vergroting.

Zie ook hier voor een speciaal jongemannekoorverslag. Het complete fotoalbum staat hier (alleen voor leden).

Volg en like ons:

oktober 19, 2006

Stadsjongenskoor op kamp

Na het grote succes van vorig jaar gaat het Stadsjongenskoor Oldenzaal dit weekend weer op kamp. Ik weet dat het organiseren van zo’n kamp heel veel werk is voor de activiteitencommissie en dat de kinderen "enigzins" gebroken thuiskomen. Maar het hele gebeuren is heel erg waardevol voor het koor. De maandag na het kamp van vorig jaar waren ondanks de vermoeidheid Ã lle jongens op de repetitie en de rest van het jaar werd er nagepraat over de fantastische dagen die ze met elkaar hebben gehad.

Wat ik vooral erg leuk vind, is om die twee dagen zo intensief met elkaar om te gaan. Het levert een enorme verbetering van het onderlinge contact op. Voor mij is het erg leuk om eens met de jongens om te gaan in een totaal andere setting dan de repetities en de concerten. Zo zien de jongens mij eindelijk eens als ik net uit bed kom met mijn haar in de war, bril op en uiterst slaperig. Ik ben ook bewust niet de baas tijdens het kamp en doe met alle spelletjes mee. Als het even meezit ga ook ik dit jaar ook op het springkussen. Vorig jaar kon dat niet want toen liep ik nog met mijn arm in de mitella!

Het allerleukste van het kamp vorig jaar vond ik nog het fantastische contact dat ontstond tussen de grote jongens van het Jongemannenkoor en de jongens van het jongenskoor. De jongemannen groeiden uit tot ware helden die wilde spelletjes organiseerden en een nachtelijke spooktocht door het bos. Ook dit jaar hebben ze weer van alles voor de jongens in petto. Ik mag niets verklappen.

Natuurlijk spelen we weer de traditionele voetbalwedstrijd tussen en sopranen en de alten. De beker staat al weer klaar. Zouden de alten ‘m voor de zoveelste keer winnen?

Volg en like ons:

oktober 16, 2006

Nieuwe collega!

Het ziet er naar uit dat ik sinds kort een nieuwe collega heb!

Vidi is onlangs gepresenteerd op de Universiteit Twente en doet haar werk uitstekend. Bureau Culturele Zaken is zeer verheugd want ze is met deze nieuwe medewerker direct uit de financiÃ«le problemen. De dirigenten van Musilon , DVE en de Kringzingers zijn per direct ontslagen en vervangen. MSO worstelt nog met het probleem dat Vidi geen stokje in haar hand heeft maar ook valt spoedig een verbetering in de verwachten. Bij SHOT heeft men echter grote problemen bij de aanstelling van de nieuwe dirigent. Bij een eerste proefdirectie bleek dat er te snelle accelerandi en crescendi werden gemaakt. Vooral de trompet- en saxofoonsectie is onder Vidi niet te vertrouwen. De mannen evaren een te grote opwinding tijdens het spelen en wachten op de gekuisde versie.

Hier meer over Vidi!

Volg en like ons:

oktober 13, 2006

Stadsjongenskoor bezoekt Boyke Brand in Boxmeer

Toen ik als puber in Oldenzaal op het Twents Carmellyceum in de brugklas zat, kwam er een meneer langs die een koor wou beginnen op onze school. Het was Boyke Brand destijd dirigent van het Stadsjongenskoor Oldenzaal en docent muziek aan het Thij College Oldenzaal. Ik wist toen van het bestaan van het jongenskoor, de krant stond vol met berichten over alle concerten. Helaas kon ik daar als meisje niet bij en natuurlijk wou ook ik graag in een goed koor zingen! Ik heb nog steeds het liedje Mockingbird Hill in een map: Tra la la, tweedle dee dee dee, it gives me a thrill. To wake up in the morning to the mockingbird’s trill. Boyke schreef er ter plekke even een tweede stem bij en besloot ook nog even het een toon hoger te zingen en op de piano te spelen. Iets flitsenders kon ik me destijds niet voorstellen. Ik kan me ook herinneren dat Boyke toen zelf in ieder geval een prachtige tenor stem had. Wat er van dat schoolkoor is geworden weet ik niet meer. Volgens mij kwam het op een of anderde manier toch niet van de grond.

Boyke Brand is een van de meest succesvolle dirigenten van het Stadsjongenskoor Oldenzaal geweest. Zelf ooit als jongen begonnen bij dirigent Frans Oude Sogtoen, was hij van 1976 tot 1985 dirigent van het Stadsjongenskoor waarmee hij vele successen behaalde waaronder het winnen van het Nederlands Korenfestival en diverse optredens voor radio en TV.

Via plakboeken van ex- jongenskoorleden heb ik veel over deze glorietijd gelezen. Als er een ding is dat ik weet wat Boyke heeft proberen na te streven in die tijd, is dat hij de kinderen plezier in muziek wist bij te brengen zonder de kwaliteit van het musiceren uit het oog te verliezen. Ik vond in daarin veel herkenning. Het is iets wat ik als huidige dirigent van dit koor met veel inspanning en en redelijk resultaat ook probeer na te streven! Ik vond het daarom ook een groot compliment dat Boyke in een interview van deze met de TC Tubantia zei: Het koor heeft moeilijke tijden gekend, maar de huidige dirigent Mariette Effing verstaat het vak. Ze kan ook goed met de kinderen overweg. De expertise die ik heb opgebouwd, daar mag zij gebruik van maken. Dat zal ik haar ook zeggen. Het koor was ook een stuk van mijn leven. Ik ben alle tussenliggende jaren op de hoogte gebleven van de gang van zaken. (Helaas heeft deze uitspraak de krant niet gehaald maar ik ken de interviewer.)

Vort is vort en kwiet is kwiet’, kopte de krant in de dagen voor zijn vertrek in 1985 . ‘Ik ben ook met pijn in mijn hart gegaan, maar ik wilde toch mijn horizon verbreden’, zegt Boyke Brand nu. En Oldenzaal bood hem destijds die uitdaging niet. In 1985 werd Boyke Brand benoemd tot directeur van de Streekmuziekschool Boxtel en omgeving en sinds 1997 is hij directeur van de Akademie voor Muziek en Dans in Weert.

Tijdens het 90 jarig bestaan van het Stadsjongenskoor in 2005 waren alle oud- dirigenten uitgenodigd waaronder ook Boyke Brand. Tijdens de feestelijkheden werd al besloten dat het huidige jongenskoor Boyke een keer zou bezoeken. Boyke Brand is sinds 1987 dirigent van het Boxmeers Vocaal Ensemble en er werd al snel besloten samen een concert te geven. Aanstaande zondag gaan we dus met het hele Stadsjongenskoor en Jongemannenkoor naar Boxmeer om een concert geven in De Weijer. Het concert begint op 16.00 uur.

Volg en like ons:

oktober 9, 2006

Kinderscratch Bennekom (3)

Scratchkoor haalt finish ongeschonden.

Recensie door Antonie de Ridder

In anderhalve dag een muziekstuk instuderen met een voor de gelegenheid geformeerde groep zangliefhebbers en het stuk vervolgens publiekelijk uitvoeren. Dat alles heeft iets weg van een stockcarrace.Een waarde als de hang naar perfectie legt het af tegen waarden als snelheid en lef. Hoeveel pylonen staan aan het eind nog overeind, hoeveel medecoureurs heb je enkel geschampt zonder te botsen en, niet onbelangrijk, op hoeveel wielen passeer je de finish?Voor dit spektakel kies je natuurlijk een geÃ«igend vervoermiddel en de Carmina Burana van Carl Orff leent zich bij uitstek voor muzikaal stuntwerk. Snel sturend in de bochten, veel flitsende acceleratie en sensationeel remwerk en bovendien, het kan een stootje hebben.De Carmina Burana is een bewerking van middeleeuwse liefdesgedichten, drank- en gokliederen en vormt tevens een ode aan de zinnelijke liefde, geheel in het teken gesteld van het rad van fortuin. Een cyclus van vallen en opstaan, van triomf en ondergang. Met driehonderd zangeressen en zangers, beroepssolisten en -muzikanten Ã©n een kinderscratchkoor was de Brinkkerk in Bennekom al half gevuld en minstens zoveel toehoorders namen de overige plaatsen in. Lof komt in de eerste plaats toe aan het scratchkinderkoor onder leiding van MariÃ«tte Effing. Ze beten niet enkel het spits af met onder meer een tweetal stukken van Benjamin Britten, maar deden dat met overtuiging en bijna vlekkeloos.Daarop barstte het bombastische en orgastische Carmina Burana los. In de massaliteit van het koorgebeuren wist de dirigent van Vocalise, Albert Wissink, de dynamische structuur van het muziekstuk aanvankelijk met ijzeren hand veilig te stellen. Maar al snel worstelde het koor met het tempo en in een mate, dat zelfs het slagwerk een beetje van slag raakte in de inhaalmanoeuvres. Toch bleef het stuk overeind staan, met slechts een enkele vastloper in de eindsprint van het In taberna quando sumus.En mede middels de inbreng van imponerende solisten als Irma te Brinke, Robbert Muuse en Patrick van Goethem leverde de avond voldoende luistergenot en sensatie op om het publiek tevreden te stellen.

Tutti koor van 270 Volwassen zangers en 30 kinderen.

Kinderkoor in actie.

Volg en like ons:

oktober 8, 2006

Kinderscratch Bennekom (2)

Omdat ik afgelopen zaterdag al vroeg moest beginnen met de kinderscratch ben ik vrijdagavond al naar Bennekom gegaan. Op deze manier kon ik ook nog even de sfeer proeven en een repetitie meemaken Carmina Burana scratch van Albert Wissink .

Met een koor van 250 mensen de Carmina instuderen in ongeveer anderhalve dag vereist een speciale aanpak. Albert is een zeer energieke en kritische dirigent die van repeteren een waar feest maakt en ondertussen de mensen heel hard laat werken. Om de bassen licht te laten zingen liet hij ze huppelen en de sopranen moest plassen onder de douche. Ook de opmerking Dames en heren u hoeft niet in uw boek te kijken of alles er nog in staat galmde vaak door de kerk. Om na de pauze de mensen weer een beetje wakker te houden bedacht hij een fantastisch klapspel dat ik maar met moeite kon ontcijferen.

Ook zaterdag werd er de gehele dag gerepeteerd. De eerste repetitie begon al om 8.30 uur. Al je bedenkt dat de repetitie van de avond ervoor tot 22.30 uur duurde en dat er ook nog wat nageborreld moest worden… Gelukkig begon de kinderscratch om 9.30 uur. Ik had een koor van dertig kinderen tot mijn beschikking. Voor een deel bestond de groep uit kinderen van ouders die met de Carminascratch meezongen, een ander deel was van de koorschool en er waren enkele " losse" deelnemers. Het waren in ieder geval zeer gemotiveerde kinderen die het niet erg vonden om tussen 9.30 uur en 12.30 uur maar 15 minuten pauze te hebben en hard te werken. Na een lunchpauze van drie kwartier werd er weer van 13.15 uur tot 14.20 uur gerepeteerd en daarna was al de generale repetitie! Onder tussen had ik vier liederen met ze ingestudeerd en de deeltjes uit de Carmina die ze mee gingen doen. We deden een driestemmig middeleeuws Alleluia, een tweestemmig Russisch slaapliedje en twee liederen van Benjamin Britten: niet de meest voor de hand liggende muziek dus. De generale van het kinderkoor was van 14.30 uur tot 15.00 uur en daarna volgde meteen de Carmina generale tot 17.30 uur!

Het concert begon om 20. 15 uur en het kinderkoor had de eer in het "voorprogramma" van de Carmina op te treden. Door de opstelling van de twee vleugels en de slagwerkgroep stonden de kinderen erg ver van het publiek vandaan waardoor het misschien wat zacht klonk maar dat kan ik eigenlijk zelf slecht beoordelen. De kinderen hebben in ieder geval uitstekend gezongen en alles gegeven! Voor mij een nieuwe ervaring om een concert te geven met kinderen die je nog maar een dag kent: best spannend dus. Misschien dat ik voor een volgende keer weer andere keuzes maak, zo leer je weer wat bij.

Na het optreden mochten de kinderen ruimte maken voor het grote koor door in de banken vooraan te gaan zitten. Als zo’n groot koor binnenkomt weet je niet wat je ziet. Er leek wel geen einde te komen aan die stroom mensen! Ik zat tijdens het concert op het podium met mijn gezicht naar het kinderkoor om aan te geven wanneer ze moesten staan, stand by voor als er iets mis ging en om ze te motiveren op te letten want het duurt toch ook best lang allemaal! Voor degene die de Carmina een beetje kennen, ik zat vlak voor de pauken dus ik ben wakker gebleven. Eigenlijk ging er wat betreft de kinderen helemaal niets mis en hebben ze buitengewoon gedisciplineerd en goed gezongen. Al zagen ze wel wat witjes om 21.45 uur toen het concert was afgelopen.

Albert Wissink had naast dat geweldig gemotoiveerde koor van 250 mensen de beschikking over uitstekende musici: een slagwerkensemble o.l.v. Evert Gombert en de pianisten Barbara Ernst en Bas van der Heuvel. Ook de solisten waren zeer inspirerend om mee samen te werken. De bariton Robbert Muuse leek volgens een van de kinderen op Frans Bauer maar ik vond hem toch wel heel wat beter zingen. De Vlaamse counter tenor Patrick Van Goethem was helemaal naar Bennekom afgereisd voor die ene legendarisch solo van de zwaan aan het spit. Olim lacus colueram, ooit Willem Wilmink hertaald als Ooit zwom ik in de Buurse beek. In het Dulcissime stal de sopraan Irma ten Brinke de show door moeiteloos naar de hoge d te zingen. Het werd muisstil in de kerk en ook de kinderen hielden hun adem in en luisterden vol bewonding…

Om te ontscratshen ben ik vandaag met Egbert naar de Open Nederlandse Kampioenschappen Motorcross in Harfsen geweest, maar al dat geronk, geraas en geknetter heeft de Carmina niet uit mijn hoofd kunnen halen.

Volg en like ons:

Koor & zo

Bericht