Als je dirigent bent van een jongenskoor kun je de jongens niet vaak genoeg complimenteren met hun goede prestaties. Dit doe ik dan ook veelvuldig als ik daar een goede aanleiding toe zie, of nog liever als ik hoor dat het goed gaat! Natuurlijk spreek ik ze ook af en toe vermanend toe! Dat jullie niet denken dat ik geen strenge doch rechtvaardige dirigent ben! Ook moeten jullie niet denken dat ik enkel en alleen brave jongens op het koor heb. INTEGENDEEL!!!!
Ze drijven me af en toe tot wanhoop… Zo komen er jongens stelselmatig te laat en zeggen dan dat het aan hun vader ligt. Ook vergeten ze hun map en dat ligt dan weer aan de vergeetachtigheid van hun moeder. Soms zeggen ze dat hun fietshelm is gestolen en dan ligt ie in de bosjes buiten. Ook doen ze het licht soms uit als ik in de kelder de mappen aan het pakken ben! Het is ook een sport snoepjes te eten tijdens de repetitie zonder dat ik het in de gaten heb. Of vliegtuigjes te vouwen van brieven die aan ouders zijn gericht!!!! Zo lang mogelijk kauwgum kauwen tot dat Mariette het ziet, ja ja! “Sorry dat ik te laat ben maar ik moet eerder weg” is ook een goeie… “Mariette, mijn moeder is het repetitie schema kwijt” Grrrrrrr, JIJ bent het kwijt! En kletsen dat kunnen ze: heeeeeeele repetities door! Daarnaast slaan ze elkaar met de map op de kop alsof het hun lieve lust is. Ze pielen net zo lang aan hun naamkaartje totdat ze het ongeveer hebben opgegeten. Een stoel heeft vier poten, totdat je met je gat op de grond ligt…. Op de piano rammen als Mariette even een liedje moet pakken uit de kelder (nee, ze hebben het nog niet door dat ze ook dan het licht uit kunnen doen….) en stiekum naar de grote zaal gaan om daar op de pauken te spelen. Vieze moppen vertellen (het zijn tenslotte mannen)…..
Nee, nee, nee, het is geen pretje zo’n jongenskoor!!!!!!!! Vandaar dat ik ieder jaar de hulp van Sinterklaas in roep om de jongens ter orde te roepen. Zo tussen alle voorbereidingen voor alle kerstconcerten door geeft ik als dirigent van het Stadsjongenskoor Sinterklaas de opdracht over iedere jongen een vermanend woordje te schrijven. Sinterklaas volgt de jongens op de voet…… luister en huiver…… op 1 december. “Gna, gna gna….”.
Bijna iedereen die bij de poll invulde dat hij een deuntje van kon fluiten van Edvard Grieg, zal ongetwijfeld de volgende 
Je zou denken dat de jongens hun krachten gingen sparen voor de grote voetbalwedstrijd van de dag erna, maar niets was minder waar. Om 2.00 uur waren er nog jongens vrolijk aan het babbelen alsof ze nooit in slaap zouden vallen. Ook mijn bekende slaapverwekkende verhaal over het pingpongballetje deed de taaiste non-slaper niet de das om. Dan maar met wat meer gezag en dat werkt natuurlijk altijd. 
Het werd 4-4 zodat penalty’s de eer van de jongemannen moesten redden. Alsof ze niet gevoetbald hadden stoven de jongens weer de speeltuin in. Daar gebeurde nog een ongelukje. Hoe het precies kwam weet niemand naar Ruud brak een teen! Snel naar het ziekenhuis dus en hij kwam in het gips, met krukken terug. Het avondeten was prima al dreven er hele rare dingen in de vla!!! Na het eten gingen de jongemannen onder leiding van Jaap op een speciale missie in het bos. We zagen ze alleen niet meer terug! Tegen 20.00 uur werd het jongenskoor in vier groepen verdeeld en gingen de groepen onder begeleiding na elkaar het bos in. Onderweg stond Jaap ergens en hij vertelde de jongens een vreselijk verhaal. Lars, een jongemannenkoorlid, was niet meer gezien sinds het jubileumconcert. Ze vreesden het ergste… De jongens moesten onderweg goed kijken en luisteren om aanwijzingen te vinden. Het was vreselijk spannend! Overal in het bos klonken enge geluiden, je zag ineens veel licht of er rende iemand keihard door het weiland! Het was echt heel erg donker en zowel de kinderen als de leiding schrokken zich regelmatig het apelazarus! Ruud liep in het gips, op krukken de tocht gewoon mee. Wat een bikkel!!!
Eenmaal op de boerderij was er gelukkig troostvoer. Dat ging er wel in. Later bleek dat het jongemannenkoor zelf ook bang was geweest zo alleen daar in het bos! De rest van de avond werden er nog wat spelletjes gedaan en lagen de jongens wonder boven wonder “op tijd” in bed en waren ze redelijk snel onder zeil. Het jongemannenkoor bleef samen met de leiding nog wat borrelen, dammen, Koehandel spelen, bier drinken en veel chips eten. Ver na middernacht kwamen de oudste jongemannen nog op het onzalige idee om naar een grote dancing in het dorp te gaan. Natuurlijk werd ik omgepraat om mee te gaan. Het was meer dan een half uur lopen en eenmaal aangekomen bleek het binnen zo druk dat ik de WC’s in ben gevlucht om op een zeker moment met moeite weer naar buiten te gaan. Inmiddels had ik de jongemannen gebeld die mij al aan het zoeken waren. Onder een werkelijk prachtige sterrenhemel waren we al snel weer ver weg van al dat lodderige uitgaansvee om terug naar de boerderij te lopen. Eenmaal daar aangekomen ben ik vrij snel gaan slapen maar de heren hebben het kennelijk erg laat gemaakt en nog eieren en hamburgers staan bakken in de keuken. 
