Grafschafter Chortage 2009

Ben een paar uurtjes terug van de Grafschafter Chortage en zit enorm na te genieten. Wat was het weer een leuk en inspirerend weekend. Met 75 Duits/Nederlandse kinderen twee dagen repeteren, 16 nieuwe (!) liederen instuderen en dan op zondagmiddag een spetterend concert geven in de bomvolle kapel van Kloster Frenswegen (Dld).

Frenswegen_2009_tutti_2

Met een onvermoeibaar enthousiasme gingen ze er vrijdagmiddag tegenaan, de kinderen uit Oldenzaal, Enschede, Denekamp, Uelsen en Nordhorn en omgeving. De school was nog maar net afgelopen en ze stonden te popelen om naar Frenswegen te gaan. Daar snel het bed opmaken en om 16.30 begon de eerste repetitie al. Na het avondeten was er weer een repetitie en daarna was het voor ons dirigenten al duidelijk: het gaat weer lukken dit jaar! Na een korte nacht voor zowel de kinderen als ons werd er de hele zaterdag gerepeteerd. ‘s Avonds was er een super gezellige bonte avond en daarna werd al snel het bed opgezocht… alhoewel ik hoorde toch nog wel het een en ander in de kleine uurtjes …  Ach nee, dat waren de dirigenten die ook de grootste lol hadden dit weekend.

Vanmiddag hebben de kinderen een supergoed concert gegeven. Er waren liederen te horen van John Rutter, Benjamin Britten, Simon & Garfunkel, Beach Boys and so on! Bijna alles uit het hoofd gezongen, vaak ook nog meerstemmig, hier en daar een danspasje, heel veel lachende gezichten en tijdens het lied "Lucky I’ m in love"  zag ik overduidelijke fonkelend oogcontact tussen een paar jongens en meisjes!

Frenswegen_09_kwartet
Ik wil Armanda ten Brink, Olga Kisseleva en Norma Edens bedanken voor de zeer inspirerende samenwerking!

(Met dank aan Gerald Geerink foto 1)

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Jack!

Jack! is gewoon een eerlijke whisky; een vriend voor het leven! In deze collagevoorstelling staande zin van het leven, dood en blijdschap centraal. Personages balanceren op derand van de zelfkant van de maatschappij; zij krijgen wat ze niet willen. Hetpubliek krijgt wat het wel wil, namelijk herkenning, ontroering, blijdschap enzinnenprikkelende beelden.

Posterjack

Jack! is het resultaat van de cursus theater maken van Concordia kunst & cultuur Enschede. Onder leiding van regiseur Anita Derks van der Ven is een groep cursisten een dynamisch proces aangegaan om een theaterstuk te maken van de tekst DOOD van Oscar van Woensel. De tekst diende als basis om een aantal lossen scènes aan elkaar te verbinden bestaande uit dialogen van o.a. Arnon Grunberg, paul Haenen en Ronald Giphart. Het geheel levert een bizar stuk op met veel humor maar ook ontroerende treffende scènes en tragikomische taferelen.

In mijn rol als stemcoach heb ik verschillende ideeën aangedragen om de tekst meer tot uitdrukking te brengen. Hierbij kun je denken aan de verbetering van de uitspraak en intonatie maar ook aan de meer creatieve manier van tekstuitbeelding. Dit varieert van het in canon opzeggen van de tekst tot aan het maken van een liedje aan de hand van de bestaande tekst.

Ook ben ik verantwoordelijk voor de muziek en geluid in de scènes. Hiervoor heb ik de hulp ingeroepen van Jesse Bussmann. Hij kan van 1 minuut vogelgeluiden 10 minuten maken, geluiden van spelende kinderen vermengen met het liedje Mad World, hij heeft de begeleiding uitgewerkt van het lied Hey Jack, muziek gecomponeerd bij een tragikomische scène, allerlei dingen van het net geplukt die ik niet kon vinden, dit achter elkaar op een CD gezet en tot slot van alles bij elkaar in een hele leuke Ouverture Jack! gemaakt die voorafgaand aan de voorstelling ten gehore zal worden  gebracht. als het publiek binnen komt. Zorg er dus voor dat je 10 minuten voor aanvang van de voorstelling er bent!!

Zaterdag 18 april 20.30 uur, Zondag 19 april 15.00 uur Theater Concordia Oude Markt 15 Enschede

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Stadsjongenskoor: Matthäustournee 2009

Mp09aDe beide concerten in de Plechelmusbasiliek te Oldenzaal met Consensus Vocalis en het Orkest van het oosten onder leiding van Jan Willem de Vriend gingen wat mij betreft perfect.Het is altijd een hele leuk situatie daar in de basiliek. Vanwege de enorme afstand tussen hetgeen zich muzikaal afspeeld op het priesterkoor en de koorzolder waar de jongens staan, moet ik in het middenschip staan als internediair om de jongens te dirigeren.

Mp09bHet is ieder jaar weer even aanvoelen hoe ik de boel moet timen. In het begin van het openingskoor sla ik nog netjes in de maat mee maar een paar maten voor de inzet van de jongens probeer ik een beetje te versnellen zodat de inzet van de koraalmelodie gelijk gaat klinken met het koor en orkest. De jongens hebben beide concerten erg goed gezongen!

De derde avond zong een deel van het Stadsjongenskoor in het Muziekcentrum Enschede. Ook daar moest weer een prestatie geleverd worden. De jongens moesten een omslag maken van mijn dirigenren naar dat van Jan Willem de Vriend. Ik heb grote waardering voor de manier waarop ze dat gedaan hebben. Het was prima! Ook krijg ik ieder jaar weer vele complimenten over de professionele inzet van de jongens. Ze moeten immers erg lang stilzitten en dat doen ze zonder moeite goed!

De kroon op het werk is ieder jaar weer de Mathäus Passion in de Bergkerk Deventer. De jongens zongen samen met een deel van Consensus Vocalis, het Deventer Vocaal Ensemble en Concerto ‘d Amsterdam onder leiding van Klaas Stok. Niet alleen het feit dat de instrumentalisten op authentieken instrumenten en in oude stemming spelen, maar ook de interpreatatie van Klaas Stok maakt het dat de jongens daar alrijd erg goed uit de verf komen. Klaas geeft het jongenskoor alle ruimte om klank te maken en dat is ieder jaar weer een genot om mee te maken. Ook daar hebben de jongens een voortreffelijke prestatie neegezet.

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Veel hoogtepunten in Matthäus Passion

Recensie

DEVENTER – De Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach isniet alleen verreweg het meest gespeelde stuk muziek in de dagen voor Pasen,zeker in Nederland, maar telt ook enkele absolute topnummers, hits zou je hetkunnen noemen, die de geliefdheid voor het hele werk overstijgen. Sterkste voorbeeld: de altaria Erbarme dich. Behalve dat stuk (voorbeeldig uitgevoerd door Karin van dePoel) vielen in de uitvoering in de Deventer Bergkerk gisteravond nog wel meerabsolute hoogtepunten te beleven. Zoals het verstilde arioso Mein Jesu schweigtzu falschen Lügen stille (tenor Christian Dietz), de sopraanaria Aus Liebe(Gudrun Otto), de basaria Komm süsses Kreuz (Hugo Oliveira), de altaria Ach nunist mein Jesus hin (met die sublieme koorpartij voor Consensus Vocalis). En vooral de doorleefde verteltrant van tenor Nico van derMeel in de rol van de evangelist (soms zelfs met ietwat overslaande stem):beter kun je het niet wensen. De bas Tom Sol imponeerde met zijn machtigestemgeluid in de Christusrol.

En dan die koren, opgesteld tegenover elkaar, geleid metswingende lichaamstaal door de gedreven Klaas Stok, met felle contrasten tussenwoede en ingetogenheid, tussen geweld en twijfel: de kruisvormige opstelling inde Bergkerk deed ook gisteren weer wonderen. Het enige bezwaar dat ertegen temaken zou kunnen zijn, is dat de vocale solisten soms de neiging hebben zichofwel naar de enige, ofwel naar de andere zijde van kerk te wenden, waardoor deandere kant iets aan beleving (en soms detaillering) tekortkomt. En in hetgeval van de vrouwelijke solisten ook wat stemvolume. Maar de winst van destereo-effecten die de dubbelkorige delen hier optimaal meekrijgen, de krachtvan de muzikale dialoog, nemen dat kleine bezwaartje geheel weg.

De Oldenzaalse jongens zetten tweemaal een haarscherpecantus firmus neer; het barokorkest Concerto d’Amsterdam begeleidde degebeurtenissen met attent vakmanschap; er viel volgens mij maar één hobonootjenaast het podium.

Bron: De Stentor

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Matthäus boeit opnieuw

Bron: TC/Tubantia

OLDENZAAL
– Een jaarlijkse traditie als de Oldenzaalseuitvoering van de Matthäus Passion heeft altijd weer verrassingen. Zo was Jan Willem de Vriend weer ‘terug op het nest’, maarnu met zijn huidige orkest, het Orkest van het Oosten. Klaas Stok"was de nietzichtbare dirigent van het koor Consensus Vocalis en dit koor was weerouderwets op dreef. Met name in het volkstumult in deel 2 waren de zangers opz’n scherpst. In de sfeervolle koralen was het alsof het fermateteken weergeëerd werd. Op momenten dat er met solisten werd samengezongen was er sprakevan een hechte eenheid, zoals de vederlichte ‘Wohin’s. Werken met een orkestmet eigentijdse instrumenten houdt het ontberen van een viola da gamba in.Deels werd de rol overgenomen door de chitarrone (een langhalsluit), maar eencello geeft toch een te braaf geluid. Veel te braaf vond ik aanvankelijk ook dealtstem van Wilke te Brummelstroete. Ze begon me pas echt te boeien vanaf’Erbarm es Gott’ en de daaropvolgende aria, waarin ze echt haar zielblootlegde. De sopraan Nienke Oostenrijk zong bijna zo hemels ijl als eenjongenssopraan, waardoor haar zeggingskracht tot ongekende proporties groeide.De evangelist Andreas Weller is niet te vergelijken met Nico van der Meel, maarzette een prima partij neer. Jammer genoeg stond hij bijna onzichtbaaropgesteld: ik had graag van zijn mimiek willen genieten. Maarten Koningsbergerwisselde nogal eens van plaats. Bij basaria’s stond hij naast de dirigent, inde andere rollen was zijn plek tussen de vocale koren. Voor Oldenzaal is hijeen ‘oudgediende’ en na deze avond zou ik zijn rentree alleen maar toejuichen.Tyler Duncan zette een indrukwekkende Christuspartij neer. De held van de avondwas voor mij echter de tenor Andreas Post. Deze man zong dermate indringend ‘OSchmerz’ en de daaropvolgende ‘Ich will bei meinem Jesu’ wachen’, dat eensiddering door de kerk leek te gaan. Een ‘modern’ orkest heeft ook voordelen:de contrabassen leken luider te ‘grommen’ dan anders. Erg mooi vond ik wat hetorkest deed met de driestemmige begeleidingen van de Christuspartij: het wasalsof de dirigent deze stemmen er nadrukkelijk uitlichtte.
(Koen Edeling)

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Matthäus Passion

Mp09Ze zijn er helemaal klaar voor: de 35 jongens van het Stadsjongenskoor. Afgelopen maandag hadden ze generale repetitie in het Muziekcentrum Enschede en gisteravond in de Plechelmusbasiliek. Vanavond en morgenavond zingen ze de Matthäus in de Plechelmusbasiliek en aanstaande zaterdag in het Muziekcentrum. Alle drie concerten doen ze samen met Consensus Vocalis en het Orkest van het Oosten onder leiding van JanWillem de Vriend. Vanavond en morgenavond staan de jongens op de koorzolder en dirigeer ik ze vanuit de kerk. Zaterdagavond staan de jongens op het podium en zingen ze rechtsstreeks onder leiding van Jan Willem de Vriend.

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Back to the 80’s

Gisteravond een buitengewoon leuke avond gehad. Ik ben naar de musical Back to the 80’s geweest die uitgevoerd werd door leerlingen van het Twents Carmelcollege (locatie Lyceumstraat).  De musical gaat over het eindexamenjaar van de William OceanHigh School in de jaren tachtig van de vorige eeuw. In de speciale sfeer vanexamenstress, feestjes en ontluikende liefdes werden liedjes gezongen als Man in the mirror  van Michael Jackson en Time of my life uit de film Dirty dancing. De kubus van Rubik was gebruikt als decorstuk en ook The A-team ontbrak niet. De leerlingen hadden het over cassettebandjes, de Atarispelcomputer en natuurlijk Star Wars

Back_to_the_80_s_61Maar liefst vier jongens van het Stadsjongenskoor deden mee enhadden me een kaartje voor me geregeld.  Het was geweldig om die jongens eens in een andere rol te zien. Ruben Brok opende de avond met het spetterende Wake me up before you go: erg knap gedaan! Rik Beernink speelde de rol van Corey Palmer jr. Ik was erg onder de indruk. Hij had een aantal fantastische solo’s die hij met veel overtuiging zong en ook zijn spel was erg goed. Rik gaat volgend jaar in Groningen studeren dus als er nog een koor is dat een goede tenor zoekt? Maurits Laane had qua zang een meer bescheiden rol maar dat wat hij deed was ook meteen iets enorm ingewikkelds. Probeer maar eens met z’n drieën Come on Eileen en Don’t worry be happy door elkaar te zingen… Verder moest hij de hele avond al snoepend in een pak lopen waardoor hij heel dik leek. Ondanks het snoepen was hij twee kilo afgevallen vanwege dat zware pak. Jesse Bussmann was de toetsenist van de band die super speelde.

Het geheel was te zien in het uitverkochte Stadstheater De Bond. Zo’n tachtig leerlingen en medewerkers hebben er vanaf september onder leiding van de docenten Tineke Steenbeeke en HanSteenbergen aan gewerkt.  Er deden twintig acterendeleerlingen mee. Deze werden begeleid door een elfkoppige band, een tien leden tellendkoor, een dansgroep van zo’n twintig meisjes en niet te vergeten alle leerlingen en medewerkers die actief waren met techniek, decor, kleding,grime en video. Een hele knappe prestatie!

Vanavond is de laatste voorstelling.

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Jacob ter Veldhuis

Veldhuis_jacob_ter_2007_promofoto_kVandaag maakte hij weer een verpletterende indruk op me, de Nederlandse componist Jacob ter Veldhuis. Ter illustrastie van een interview was er een stuk van hem te horen op Radio 4. Jammergenoeg moest ik de auto uit op weg naar een koorrepetitie. Een alt die tegelijk met mij de parkeerplaats op reed was ook zo onder de indruk: "Had jij ook radio 4 aan? Wat is dat voor muziek!". Ik had eerder muziek van hem gehoord maar zoals dat soms gaat, het blijft hangen en je hebt er geen naam bij.

Jaob ter Veldhuis schrijft muziek voor gewone akoestische instrumenten maar dan met bestaande gesproken tekst erbij die hij als compositorisch element heeft verwerkt. Hij luistert naar deze tekst en schrijft die in noten, zowel toonhoogte alslengte, in de partituur uit. Het kunnen fragmenten zijn van heroine verslaafde hoeren uit de Jerry Springer Show, toespraken van tv dominees of politici of andere teksten van mensen aan de zelfkant van de samenleving.  Dit combineert hij vaak met tamelijk ongecompliceerde muziek. De tekst is dan op band te horen, wordt echt neergezet als deelnemend instrument samen met de akoestische musici. Vaak is er ook beeldmateriaal erbij wat het geheel natuurlijk nog treffender maakt. Juist de cominatie van de logische soms zoete muziek en het rauwe tekstmateriaal maakt deze muziek erg intrigerend. Ter Veldhuis is ongelooflijk populair over de hele wereld maar vooral in de V.S. waar zijn naam al snel werd verbasterd tot JacobTV.

Morgen is hij te horen in Enschede tijdens het Cross Linx Festival met de primeur van een filmisch gemonteerd muziektheater-werk over de zelfkant van deAmerikaanse samenleving: "Cities change the songs of birds". Het zijn originele soundbytes uit de wereld van daklozen,drugsverslaafden, pooiers, hoeren en gedetineerden. Gebaseerd op de door SteveReich ontwikkelde ‘speech melody’ zijn te horen: 4 saxofoons (MeteErker, Bart Wirtz, Miguel Boelens, Nils van Haften), drums, bas (Arend Niks enMick Paauwe) en harpiste Lavinia Meijer. Plus videos, lichtshowen live visuals van Jan Willem Looze en Jan Boiten.

Ik ga een kijkje nemen, als er nog kaarten zijn… en meer luisteren en zien van hem!

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Zing Magazine: Guus

Tijdens de zomervakantie van 2008 kreeg ik een intrigerend mailtje. De hoofdredacteur van Zing Magazine was viavia op mijn weblog gekomen en vraagt me om van gedachten wisselen over devraag of ik columns of artikelen voor het blad wilschrijven.  Zing Magazine is een tweemaandelijks vakblad voor (amateur)zangers, dirigenten en docenten. Daar heb ik dus meteen op gereageerd en in de nieuwste jaargang schrijf ik de column Solo voor Zing Magazine. Het is niet gemakkelijk om in pakweg 300 woorden iets te schrijven maar de eerste column is al gepubliceerd. Ik ben er erg trots op:

Guus
Wat een grandioze ervaring! Het Stadsjongenskoor Oldenzaalzingt in de opera Boris Godoenov van de Nationale Reisopera en reist langs allegrote theaters in Nederland. Vandaag is de laatste voorstelling in Den Bosch enwe mogen mee het podium op voor het slotapplaus. Bij de opera heerst eenijzeren discipline. Ook het slotapplaus is dus goed geoefend: op één lijnstaan, naar voren, naar achteren… Volgens afspraak ga ik met de jongens alvastbij de trap staan om achter het grote koor aan naar boven te gaan. Maar waar ishet grote koor? Door de speaker klinkt:Mariette en jongenskoor klaar staan voor applaus. Ik ga met de jongens toch viade trap naar boven: verkeerde kant toneel?! Hup, naar beneden, via een anderetrap naar boven, weg hier met diejongens, weer naar beneden, via de foyer, rennen, trap op… Eindelijk zijn wegoed. Dan ineens: Bammm dengedengedeng! We duiken ineen en met de vingers in deoren kijken we elkaar verschrikt aan. Staan we toch pal naast de klokken en degrote gong. Hoe is het mogelijk, normaal staan deze toch zo ver mogelijk vanhet toneel vandaan? Ik weet wat er nu volgt: Boris sterft en wat over blijft isalleen maar stilte… In dit decrescendo hoor ik ineens een ander geluid. Ikkijk snel om me heen. Het is de acht jarige Guus, helemaal in paniek en hijgilt het uit. Wat te doen? De opera eindigt immers pianissimo! Ik til Guus op,doe een hand voor zijn mond, ren met hem de kelder in en sluit de deur. Daarmag Guus zich eindelijk helemaal laten gaan: Ik wil naar mama toe! Wat eenfeestelijke afsluiting had moeten zijn eindigt voor Guus in mineur. Maar wateen wilskracht! Even later rent hij toch het podium op voor het applaus. Keurigop één lijn met de andere jongens, de tranen biggelen nog over zijn wangen.

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share

Ruben

Kleine jongens worden groot en zijn dan tot bijzondere daden in staat.  Ruben is 13 jaar en zingt bij het Stadsjongenskoor Oldenzaal. Dinsdagochtend belt zijn vader me op. Opa is overleden en het zou zo mooi zijn als Ruben wat kon zingen tijdens de avondwake en de uitvaartdienst. Ruben wil het heel erg graag doen. ‘Maar kan ik dat wel van Ruben vragen?’ vraagt zijn vader. Ik ken Ruben goed en ik meteen ja.  Zingen en muziek maken is voor Ruben heel belangrijk. Ik zal Ruben zelf op de piano begeleiden en we bellen een zangvriend om te vragen Ruben mentaal en muzikaal te steunen. Gabriël is net 14 geworden, zegt ook meteen ja en begrijpt zijn rol.

Woensdagavond hebben we gelegenheid de liederen uit te kiezen, te zingen en te praten over het hele gebeuren.  De jongens discussiëren over de inhoud van de tekst en of het gevoel van de muziek wel bij de gelegenheid past. Ruben zit tegen de stembreuk aan, heeft net de griep gehad en carnaval gevierd. Zijn stem is niet zo krachtig als anders. Gabriël begrijpt dat hij meer ingehouden moet zingen om zich aan te passen aan Ruben. ‘Best moeilijk’ zegt hij, ‘maar de mensen in de kerk moeten vooral Ruben goed kunnen horen.’

Donderdagmiddag zingen Ruben en Gabriël tijdens de koorrepetitie de liederen even voor aan de andere jongens van het koor. Ze zijn er stil van en begrijpen dat het een moeilijke opdracht voor Ruben is. Daarna is het een half uurtje rijden van Oldenzaal naar Enter waar de avondwake is. In de auto kletst Ruben me de oren van het hoofd. ‘Nee, ik heb geen honger’ zegt hij en ook Gabriël wil z’n brood niet opeten. Vlak voordat we opkomen fluistert Ruben tegen me ‘het gaat wel goed met mij hoor!’ En inderdaad de liederen klinken prachtig in de ruime akoestiek van de kerk.

Gisterochtend was de sfeer heel wat meer beladen tijdens de uitvaartdienst. Gabriël is zeker van zijn opdracht  ‘Ik sleep Ruben er wel doorheen’. Het blijkt niet nodig. Ruben is goed bij stem en zingt voluit vanuit zijn hart. In één woord: geweldig! Dat hij daarna ook zijn emoties de vrije loop kon laten heb ik grote bewondering voor. Gabriël is het met me eens: ‘als mensen zeggen dat je niet mag huilen bij zoiets, verklaar ik ze voor gek!’

Volg en like ons:
onpost_follow
Tweet
Share