Koor & zo

Ben een paar uurtjes terug van de Grafschafter Chortage en zit enorm na te genieten. Wat was het weer een leuk en inspirerend weekend. Met 75 Duits/Nederlandse kinderen twee dagen repeteren, 16 nieuwe (!) liederen instuderen en dan op zondagmiddag een spetterend concert geven in de bomvolle kapel van Kloster Frenswegen (Dld).

Met een onvermoeibaar enthousiasme gingen ze er vrijdagmiddag tegenaan, de kinderen uit Oldenzaal, Enschede, Denekamp, Uelsen en Nordhorn en omgeving. De school was nog maar net afgelopen en ze stonden te popelen om naar Frenswegen te gaan. Daar snel het bed opmaken en om 16.30 begon de eerste repetitie al. Na het avondeten was er weer een repetitie en daarna was het voor ons dirigenten al duidelijk: het gaat weer lukken dit jaar! Na een korte nacht voor zowel de kinderen als ons werd er de hele zaterdag gerepeteerd. ‘s Avonds was er een super gezellige bonte avond en daarna werd al snel het bed opgezocht… alhoewel ik hoorde toch nog wel het een en ander in de kleine uurtjes …  Ach nee, dat waren de dirigenten die ook de grootste lol hadden dit weekend.

Vanmiddag hebben de kinderen een supergoed concert gegeven. Er waren liederen te horen van John Rutter, Benjamin Britten, Simon & Garfunkel, Beach Boys and so on! Bijna alles uit het hoofd gezongen, vaak ook nog meerstemmig, hier en daar een danspasje, heel veel lachende gezichten en tijdens het lied "Lucky I’ m in love"  zag ik overduidelijke fonkelend oogcontact tussen een paar jongens en meisjes!

Ik wil Armanda ten Brink, Olga Kisseleva en Norma Edens bedanken voor de zeer inspirerende samenwerking!

(Met dank aan Gerald Geerink foto 1)

De beide concerten in de Plechelmusbasiliek te Oldenzaal met Consensus Vocalis en het Orkest van het oosten onder leiding van Jan Willem de Vriend gingen wat mij betreft perfect.Het is altijd een hele leuk situatie daar in de basiliek. Vanwege de enorme afstand tussen hetgeen zich muzikaal afspeeld op het priesterkoor en de koorzolder waar de jongens staan, moet ik in het middenschip staan als internediair om de jongens te dirigeren.

Het is ieder jaar weer even aanvoelen hoe ik de boel moet timen. In het begin van het openingskoor sla ik nog netjes in de maat mee maar een paar maten voor de inzet van de jongens probeer ik een beetje te versnellen zodat de inzet van de koraalmelodie gelijk gaat klinken met het koor en orkest. De jongens hebben beide concerten erg goed gezongen!

De derde avond zong een deel van het Stadsjongenskoor in het Muziekcentrum Enschede. Ook daar moest weer een prestatie geleverd worden. De jongens moesten een omslag maken van mijn dirigenren naar dat van Jan Willem de Vriend. Ik heb grote waardering voor de manier waarop ze dat gedaan hebben. Het was prima! Ook krijg ik ieder jaar weer vele complimenten over de professionele inzet van de jongens. Ze moeten immers erg lang stilzitten en dat doen ze zonder moeite goed!

De kroon op het werk is ieder jaar weer de Mathäus Passion in de Bergkerk Deventer. De jongens zongen samen met een deel van Consensus Vocalis, het Deventer Vocaal Ensemble en Concerto ‘d Amsterdam onder leiding van Klaas Stok. Niet alleen het feit dat de instrumentalisten op authentieken instrumenten en in oude stemming spelen, maar ook de interpreatatie van Klaas Stok maakt het dat de jongens daar alrijd erg goed uit de verf komen. Klaas geeft het jongenskoor alle ruimte om klank te maken en dat is ieder jaar weer een genot om mee te maken. Ook daar hebben de jongens een voortreffelijke prestatie neegezet.

Recensie

DEVENTER – De Matthäus Passion van Johann Sebastian Bach isniet alleen verreweg het meest gespeelde stuk muziek in de dagen voor Pasen,zeker in Nederland, maar telt ook enkele absolute topnummers, hits zou je hetkunnen noemen, die de geliefdheid voor het hele werk overstijgen. Sterkste voorbeeld: de altaria Erbarme dich. Behalve dat stuk (voorbeeldig uitgevoerd door Karin van dePoel) vielen in de uitvoering in de Deventer Bergkerk gisteravond nog wel meerabsolute hoogtepunten te beleven. Zoals het verstilde arioso Mein Jesu schweigtzu falschen Lügen stille (tenor Christian Dietz), de sopraanaria Aus Liebe(Gudrun Otto), de basaria Komm süsses Kreuz (Hugo Oliveira), de altaria Ach nunist mein Jesus hin (met die sublieme koorpartij voor Consensus Vocalis). En vooral de doorleefde verteltrant van tenor Nico van derMeel in de rol van de evangelist (soms zelfs met ietwat overslaande stem):beter kun je het niet wensen. De bas Tom Sol imponeerde met zijn machtigestemgeluid in de Christusrol.

En dan die koren, opgesteld tegenover elkaar, geleid metswingende lichaamstaal door de gedreven Klaas Stok, met felle contrasten tussenwoede en ingetogenheid, tussen geweld en twijfel: de kruisvormige opstelling inde Bergkerk deed ook gisteren weer wonderen. Het enige bezwaar dat ertegen temaken zou kunnen zijn, is dat de vocale solisten soms de neiging hebben zichofwel naar de enige, ofwel naar de andere zijde van kerk te wenden, waardoor deandere kant iets aan beleving (en soms detaillering) tekortkomt. En in hetgeval van de vrouwelijke solisten ook wat stemvolume. Maar de winst van destereo-effecten die de dubbelkorige delen hier optimaal meekrijgen, de krachtvan de muzikale dialoog, nemen dat kleine bezwaartje geheel weg.

De Oldenzaalse jongens zetten tweemaal een haarscherpecantus firmus neer; het barokorkest Concerto d’Amsterdam begeleidde degebeurtenissen met attent vakmanschap; er viel volgens mij maar één hobonootjenaast het podium.

Bron: De Stentor

Bron: TC/Tubantia

OLDENZAAL
– Een jaarlijkse traditie als de Oldenzaalseuitvoering van de Matthäus Passion heeft altijd weer verrassingen. Zo was Jan Willem de Vriend weer ‘terug op het nest’, maarnu met zijn huidige orkest, het Orkest van het Oosten. Klaas Stok"was de nietzichtbare dirigent van het koor Consensus Vocalis en dit koor was weerouderwets op dreef. Met name in het volkstumult in deel 2 waren de zangers opz’n scherpst. In de sfeervolle koralen was het alsof het fermateteken weergeëerd werd. Op momenten dat er met solisten werd samengezongen was er sprakevan een hechte eenheid, zoals de vederlichte ‘Wohin’s. Werken met een orkestmet eigentijdse instrumenten houdt het ontberen van een viola da gamba in.Deels werd de rol overgenomen door de chitarrone (een langhalsluit), maar eencello geeft toch een te braaf geluid. Veel te braaf vond ik aanvankelijk ook dealtstem van Wilke te Brummelstroete. Ze begon me pas echt te boeien vanaf’Erbarm es Gott’ en de daaropvolgende aria, waarin ze echt haar zielblootlegde. De sopraan Nienke Oostenrijk zong bijna zo hemels ijl als eenjongenssopraan, waardoor haar zeggingskracht tot ongekende proporties groeide.De evangelist Andreas Weller is niet te vergelijken met Nico van der Meel, maarzette een prima partij neer. Jammer genoeg stond hij bijna onzichtbaaropgesteld: ik had graag van zijn mimiek willen genieten. Maarten Koningsbergerwisselde nogal eens van plaats. Bij basaria’s stond hij naast de dirigent, inde andere rollen was zijn plek tussen de vocale koren. Voor Oldenzaal is hijeen ‘oudgediende’ en na deze avond zou ik zijn rentree alleen maar toejuichen.Tyler Duncan zette een indrukwekkende Christuspartij neer. De held van de avondwas voor mij echter de tenor Andreas Post. Deze man zong dermate indringend ‘OSchmerz’ en de daaropvolgende ‘Ich will bei meinem Jesu’ wachen’, dat eensiddering door de kerk leek te gaan. Een ‘modern’ orkest heeft ook voordelen:de contrabassen leken luider te ‘grommen’ dan anders. Erg mooi vond ik wat hetorkest deed met de driestemmige begeleidingen van de Christuspartij: het wasalsof de dirigent deze stemmen er nadrukkelijk uitlichtte.
(Koen Edeling)

Ze zijn er helemaal klaar voor: de 35 jongens van het Stadsjongenskoor. Afgelopen maandag hadden ze generale repetitie in het Muziekcentrum Enschede en gisteravond in de Plechelmusbasiliek. Vanavond en morgenavond zingen ze de Matthäus in de Plechelmusbasiliek en aanstaande zaterdag in het Muziekcentrum. Alle drie concerten doen ze samen met Consensus Vocalis en het Orkest van het Oosten onder leiding van JanWillem de Vriend. Vanavond en morgenavond staan de jongens op de koorzolder en dirigeer ik ze vanuit de kerk. Zaterdagavond staan de jongens op het podium en zingen ze rechtsstreeks onder leiding van Jan Willem de Vriend.

Gisteravond een buitengewoon leuke avond gehad. Ik ben naar de musical Back to the 80’s geweest die uitgevoerd werd door leerlingen van het Twents Carmelcollege (locatie Lyceumstraat).  De musical gaat over het eindexamenjaar van de William OceanHigh School in de jaren tachtig van de vorige eeuw. In de speciale sfeer vanexamenstress, feestjes en ontluikende liefdes werden liedjes gezongen als Man in the mirror  van Michael Jackson en Time of my life uit de film Dirty dancing. De kubus van Rubik was gebruikt als decorstuk en ook The A-team ontbrak niet. De leerlingen hadden het over cassettebandjes, de Atarispelcomputer en natuurlijk Star Wars. 

Maar liefst vier jongens van het Stadsjongenskoor deden mee enhadden me een kaartje voor me geregeld.  Het was geweldig om die jongens eens in een andere rol te zien. Ruben Brok opende de avond met het spetterende Wake me up before you go: erg knap gedaan! Rik Beernink speelde de rol van Corey Palmer jr. Ik was erg onder de indruk. Hij had een aantal fantastische solo’s die hij met veel overtuiging zong en ook zijn spel was erg goed. Rik gaat volgend jaar in Groningen studeren dus als er nog een koor is dat een goede tenor zoekt? Maurits Laane had qua zang een meer bescheiden rol maar dat wat hij deed was ook meteen iets enorm ingewikkelds. Probeer maar eens met z’n drieën Come on Eileen en Don’t worry be happy door elkaar te zingen… Verder moest hij de hele avond al snoepend in een pak lopen waardoor hij heel dik leek. Ondanks het snoepen was hij twee kilo afgevallen vanwege dat zware pak. Jesse Bussmann was de toetsenist van de band die super speelde.

Het geheel was te zien in het uitverkochte Stadstheater De Bond. Zo’n tachtig leerlingen en medewerkers hebben er vanaf september onder leiding van de docenten Tineke Steenbeeke en HanSteenbergen aan gewerkt.  Er deden twintig acterendeleerlingen mee. Deze werden begeleid door een elfkoppige band, een tien leden tellendkoor, een dansgroep van zo’n twintig meisjes en niet te vergeten alle leerlingen en medewerkers die actief waren met techniek, decor, kleding,grime en video. Een hele knappe prestatie!

Vanavond is de laatste voorstelling.